Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Jak tu pisać o miłości

chciałbym lecz los nie pozwala

życie problemami chłoszcze

znowu  robi ze mnie jaja

 

w środę wszystko się zaczęło

trochę deszcze na Pomorzu

kończę pracę tak jak wielu

i do domu samochodem

 

wracam myśląc o pierdołach

chwalę cicho moje auto

z brak niespodzianek w kołach

od lat kilku - chyba warto

 

nagle z prawej słyszę stukot

nie to chyba niemożliwe

ten samochód nie jest trupem

pewnie uszy mam wrażliwe

 

ale zjeżdżam na pobocze

czas pandemii masz być czujny

i co widzą moje oczy

para gwoździ - pech podwójny

 

zapas wozić zawsze warto

deszcz mnie zmoczył dałem radę

przecież różnie bywa z fartem

taki klimat nie poradzę

 

czwartek – ranek znów do pracy

nic dwa razy się nie zdarzy

po południu więcej czasu

dziury skleję gdzieś w warsztacie

 

siódma rano słońce świeci

tradycyjnie punktualnie

na spotkanie przecież wiecie

bez spóźnienia to jest ważne

 

mijam tira ślamazara

gaz do dechy turbulencje

czy powtórka to z koszmaru?

tak - cóż mam powiedzieć więcej

 

głupia mina czyni cuda

bo zatrzymał się kierowca

zabrał to wczorajsze z dziurą

wrócił i wymienić pomógł

 

nic trzy razy się nie zdarzy

w piątek – koła mam zimowe

tradycyjnie mknę do pracy

zapas wczoraj poklejony

 

dobry nastrój szybko tryska

na pulpicie komunikat

że w oponie jest zbyt niskie

co? – ciśnienie?

nie wytrzymam

 

wyszukuję pierwszy parking

patrzę mięknie prawa przednia

chociaż jestem człowiek twardy

twarz mi delikatnie zrzedła

 

prawa strona mi szwankuje

ja jak prezes koła zmieniam

żona ciągle protestuje

w głowie rośnie już dylemat

 

czy samochód nowy kupić?

czy kierowca jest do dupy?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta - pytanie, czy poezja jest kobietą?
    • Szczury cywilizacyjne, pozamykane w klatkach, o metrażu zadanym z wielkiego stołu, nieskończenie zaopatrzonego. Tresowane od najmłodszych lat, w grupie, społeczności... w obliczu wyzwań. Poruszające się po korytarzach z których nie ma odwrotu. Po wąskich uliczkach labiryntu skonstruowanego z chirurgiczną precyzją tak, żeby szczury nie przeszkadzały, a pchały wózek rozwoju wszystkiego co jest poza nimi. Niby nie mają na nic wpływu, a jednak... wpływają na całokształt otaczającej ich cywilizacji i bardziej niż im się wydaje, wpływają na swój los. Na pozór jest bezpiecznie, ale one nie czują się pewnie. Wietrzą podstęp – szukają kamerki za zegarem, podsłuchu pod blatem. Ich nawyki przechodzą w przyzwyczajenia, a przyzwyczajenia w ciągły brak zaufania wyniesiony tym samym dosyć wysoko w hierarchii ważności, nieważności, a jednak... na podwyższenie. Dla złagodzenia objawów stresu funkcjonalnego, dobudowano im otwarte przestrzenie zwane balkonami, tymczasem one nadal w klatkach przywierają do ścian, bojąc się wychylać. Kiedyś było inaczej, były pewne nienaruszalności swoich małych tajemnic życia rodzinnego, jednak odkąd odkryły, że cywilizacja to zdradzieckie urządzenia, które dostosowują się do warunków  i proponują im podaż, zależną od ich ciekawości... teraz nawet dom wydaje się działać niekorzystnie, wręcz zabija w nich chęci do kreowania własnych popytów. Szczury uciekają więc w kanał, ich jedyne, naprawdę własne miejsce to sny. Ale czy na pewno? Nie koniecznie. Tam bowiem są wentylowane mikroplastikiem, karmione nim przez każdy otwór w ciele. Szczury przesiąknięte sztucznością bez przerwy obalają starych i szukają nowych przywódców, kogoś kto pokaże im jak w tym żyć, gdzie stawiać stopę żeby przetrwać. A po co? Nie wiadomo.
    • Kwiatuszku, dziękuję za wizytę i czytanie. Miło mi spotkać się z Twoim czytelniczym uznaniem.     Pozdrawiam serdecznie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Kwiatuszku, dzięki wielkie za odwiedziny, czytanie i uznanie. Miło mi Cię gościć.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           Pozdrawiam serdecznie.
    • @Kwiatuszek    Witam Cię i zapraszam - zaglądaj i czytaj

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      . Twoja opinia, że "Dzisiaj" to "(...) Bardzo miła lektura (...)" sprawia mi przyjemność jako autorowi. Dziękuję Ci wielce, także za literackie uznanie.    Serdeczne pozdrowienia.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...