Narodziny

[Johny]

@Czarek Płatak Ja sobie czytam ten wiersz po ateistycznemu. Dla mnie to opowieść o naszych bliskich. Gdy żyją i mają ciało widzimy, że są nieidealni, czasem się z nimi kłócimy, czasem nas wkurzają, pamiętamy o ich wadach. Kochamy ich, choć czasem chciałoby się ich udusić.

 

W wierszu mamy opis rozkładu tego ciała. Bardzo turpistyczny. Ja sobie to odczytuje jako - patrzcie te wszystkie brzydkie rzeczy, ciało, to co z niego zostało, ulegają entropii. Zanikają. Zmieniają się na nawóz z którego powstanie anioł. I rzeczywiście często po śmierci, gdy nie ma już ciała u naszych bliskich zanikają wady. Zauważamy jak ich zaczyna nam brakować. Jacy to byli wspaniali ludzie. Ile byśmy dali by jeszcze raz usłyszeć ich śmiech. Zwykły człowiek w naszych oczach po śmierci staje się aniołem. Kimś za którym tęsknimy.

 

Może interpretacja nie po bożemu. Ale przynajmniej wiersz natchnął mnie do tego by bardziej docenić ludzi których kocham.

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nigdy nie zamęczą szalka. Każdorazowo czuję się Twoimi komentarzami zaszczycony :) 

Racja, szukanie ludzka rzecz. 

Bardzo cieszy mnie, że tekst natchnął Cię do takich przemyśleń, jak i to, że dostrzegłeś również ten 'ateietyczny' aspekt. 

W tajemnicy dodam, że na te sprawy patrzę też raczej od strony ateistycznej. Tutaj postanowiłem trochę wymieszać klimaty.

Zdrówka i pozdrawiam! 

[Czarek Płatak]

@Lily Hamon

Dziękuję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.