Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Północna Ulewa 

 

Kropla rosy spada z trzciny 
o spokojnym poranku, po Północnej Ulewie
księżyc, w pogoni za słońcem, 
rozpaczliwie wędruje po niebie;
upada, bez względu na siebie. 

 

wpada w pułapkę, wpatrzony
w pejzaż wschodu słońca:
połączenia ust powolnych, splecionych z przędzy,
wplatania się pomiędzy te głębokie, błogie więzy,
jak trzcina cukrowa frywolnych zachowań 
lecz zamiast wśród wschodu,
skończył na północy, pół nocy przepadło:
upada nam księżyc. 

 

Między pieśnią złamanych kości
i płuc zatopionych w słowach,
za których szczyty, księżyc się chowa,
w tańcu wiruje ta jedyna, samotna. 

 

O, trzcino cukrowa, służ mu za wiatrowskaz,
gdy zagubiony chłopak,
będzie płynąć łodzią,
czyli będzie iść na nogach,
a jej kolano w tańcu 
będzie zwinnie meandrować,
pejzaże wciąż malować,
wabiąc go w swe słowa


Przesyłać mu swą miłość, wraz z kroplami deszczu,
karmić go, jak morze, mądrościami wieszczów
o legendarnych językach,
co zaprowadzą nas do sensu, 
ulewać biżuterię ze stłuczonych diamentów,
wyłowionych z morza. 

 

Ulewa gasi pożar, który zniszczył trzciny
a księżyc, jako chłopak
upadł dla dziewczyny. 

 

Trzeba było słuchać 
ciem z szali leciwych;
chciwość jawi się w blond włosach
i tanecznych pozach,
a on był bardzo chciwy. 

Edytowane przez myśli kości (wyświetl historię edycji)
  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena  ----------   " Somalija Opublikowano 26 minut temu   Godzinę temu, Migrena napisał(a): @violetta ale Bóg kocha miłość między ludźmi. ON nam ją dał. nie bój się miłości. przecież wzdychasz do jakiegoś przystojniaka który Ci się podoba. w tym jest też piękno.   fatalnie, że cierpisz ból. nie mogę Ci pomóc ale jestem z Tobą :)   Dzień dobry, czy może Pan już skończyć te geriatryczne wstawki... jest Pan pod moim wierszem na forum głównym nie na turnusie w Ciechocinku... Z góry dziękuję "               tak. już skończyłem. zdobyłem ciekawy materiał do badań poznawczych w kierunku emocji psychicznych.   a ty paniusiu nie szastaj tak słowem "moim" bo jesteśmy na publicznym portalu. nie dziękuj. nie musisz.   bez zwyczajowych pozdrowień. R.            
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Za Anią powtórzę, myślę tak samo.
    • Mi jest dobrze tu gdzie jestem gdzie witam kolejny dzień który coś tam przyniesie może uśmiech może łzy Dla mnie to ważne miejsce tu znajomy dotyka wiatr krzywo patrzy wróg przyjaciel podaje dłoń Tu jest mi bardzo dobrze ale czasem pragnę być tam gdzie mnie nie było doświadczyć tego co tam  Poczuć bliskość gwiazd móc dotknąć kolorów tęczy a potem powrócić na ziemię napisać wiersz o tym gdzie Tak naprawdę najpiękniej czy tam skąd wróciłem czy tu gdzie na co dzień przechadza się mój cień
    • @Berenika97 To trochę smutne są realia, ale bywają niestety. Jak najbardziej rozumiem Twój i mój sarkazm w tym wpisie. No bo to wiesz człowieka trochę jednak oburza. @iwonaroma Podobno ogólna reguła jest taka, że artystów ciężko się diagnozuje :))
    • Z tego domu nie ma wyjścia bez blizn. Trzyma mocniej niż kajdany. Wgryza się w skórę, rozsiewa jad w krwiobiegu, podąża mrocznymi ścieżkami. Ciemność sączy się z okien, za szybami gaśnie świat, próg zarasta nocą, jakby świt nigdy nie istniał. Wspomnienia zlatują się jak sępy, by szarpać resztki duszy. Aż stajesz się zakładnikiem. Nie siadaj już przy stole, gdzie zamiast chlebem karmią cię lękiem. Idź – choćby przez ruiny, idź – w milczenie bez końca. Szukaj światła którego nie dosięgnie cień złego domu.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...