Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Mądry Polak po szkodzie,

A jeśli i prawda z tego zbodzie,

nową przypowieść sobie Polak wykupi,

że i przed szkodą i po szkodzie głupi"

Kochanowski (o ile dobrze pamiętam). 

Tak swoją drogą, w nawiązaniu... :)

 

W pewnym sensie zgadzam się z przesłaniem, istnieją wartości ludowe, które nie powstały bez powodu. Jednak zwracam również uwagę na fakt modernizacji społeczeństwa, efektu Cooka, globalizacji oraz nieograniczonego dostępu do informacji - to obecnie sprawia, że wszelaki empiryzm traci na wartości, bo doświadczenie, które zdobywali inni ludzie, odnosi się do świata, który poprzez turbulentną bitwę tez i antytez, przestał istnieć.

 

 

Pozdro!

 

Opublikowano (edytowane)

@Sekret  O, kurczaki, jaki komentarz xD Sikret, a Ty nie zagalopowała sję cjutek, hę?

Z Twojej wypowiedzi wynika, że wieś z mapy nam znika... Tylko nie to!

 

W całym swoim długim i nieskończonym życiu na prawdziwej wsi byłam trzy razy, niestety. Mój wieśniaczy empiryzm jest szalenie ubogi, nad czym ubolewam.

 

Modernizacja społeczeństwa... - współczesna wieś nie ma nic wspólnego z wsią sprzed stu, czy siedemdziesiąciu, osiemdziesięciu laty, o której napisałam.

Młodzi rolnicy i rolniczki, to osoby nierzadko wykształcone z tytułami mgr i to jest przede wszystkim podstawowa zmiana. Do tego dochodzi zapomoga z UE, która pozwola na rozwój ekonomiczny i społeczny.

Trochę zatarły się granice między miastem a wsią, ludzie korzystają z "dobrodziejstw" medialnych, które mają ogromny wpływ na czynnik ludzki.

Chociaż z tego, co wiem, są miejsca nieskalane nowoczesnością, do których gromadnie zjeżdżają turyści (szczególnie bez dzieci) poszukujący oazy błogiego spokoju.

Wieś wyeluowała i chyba dobrze, ale wiele osób pamiętających dawną wieś w skrytości serca za nią tęskni. Do tych osób należę i ja, chociaż nie wyobrażam sobie siedzenie w wygódce z telefonem, hahaha

 

Dziękuję za pasjonujący komentarz (zwalił mnie z nóg xD) i pozdrawiam serdecznie :)))

Aaaa, i dziękuję za serduszko :]

 

 

@Sylwester_Lasota Poprawiłam orta. Dziękuję i za komentarz i serduszko także :)))

Pozdrawiam serdecznie!

 

@iwonaroma Dziękuję za podobanie. Fotografia z sieci (óps).

Pozdrawiam serdecznie :)))

 

@Wiesława  @Natuskaa Dziękuję Wam za serduszka :)))

Pozdrawiam serdecznie!

Edytowane przez ais (wyświetl historię edycji)
  • 2 tygodnie później...
  • ais zablokował(a) ten utwór
  • ais odblokował(a) ten utwór

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A jeszcze niedawno po polu błądziłem śladów wypatrując na miedzy kamieni  i wśród artefaktów przez los rozrzuconych pośpiesznie zbierałem okruchy nadziei.    W drugim dróg rozstaju krzyż bieluchny stoi  gdzie kiedyś powstańcza mogiła się kryła  pochylam się nad nią i już nie wiem wcale czy biją pioruny czy to serce moje.   Cichnij jaźni drżąca milczcie wargi moje dziś wylewać żalów już wam nie pozwolę na drodze do dworu rzekł mi Wernyhora nie skarż się w modlitwie milcz i idź samotnie.   Patrz ostatnie w życiu pąki kwiat rozwiera  i w szarości nieba ptakom gniazda kruszy patrz ostatnia w życiu taka chwila nęka  olśniewa urodą cudem rośnie w duszy.   Bo choć zapał blaskiem zachodzi nad ziemią  burz przekrwione błyski tną płonące lasy ku słońcu się zwrócę i jak pielgrzym marny  czołem na tej drodze będę bił pokornie.     Na koniec uzbieram kwiecia paprotnego różnobarwnej zorzy powiążę z nią wstęgi w księżycowe srebro nić przędzy przeplotę strofy z niej ukręcę i zagram z tęsknoty.     
    • @Dagna No bo co innego może wyjść ze skrzyżowania węża z jeżem, coś długiego m kolcami, coś po mamie, coś po tacie :)  @Sylwester_Lasota  Dziękuję, no widzisz, bo to jest opowiastka o relacjach z niemożliwym, troszkę o przekraczaniu granic, a przy okazji o konsekwencjach :) @andrew, @Hiala, @Waldemar_Talar_Talar, @Marek.zak1      @Annna2  - pięknie dziękuję :)   @Wędrowiec.1984 - masz rację, najpierw był puenta, a potem dorobiłam jej wierszowane koronki :) @andreasNo oczywiście, że ostrożnie. Żmije nie wyglądają sympatycznie, ale jeżyki, a jeszcze malutkie, mają milusie pyszczki - ja się nie dziwię, że wężowi się spodobała pani jeżowa.  Sorry, moi kochani goście, bo Wy jesteście, a mnie nie ma, proszę o usprawiedliwienie,  nie mogę dogadać się ze snem, pozdrawiam serdecznie :)
    • @Berenika97Może będzie lepiej- "ruszyliśmy w podróż zabierając ze sobą".
    • @EwelinaCzasami lepiej samemu sobie poradzić, bo leżanka u psychoanalityka dosyć droga...
    • @MigrenaJeśli ktoś tak potrafi, to tylko pozazdrościć. I tę całą cywilizację kopnąć w zadek.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...