Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Kobietą jestem

a nie bywam

w życiu pewnie kroczę

jak po estradzie diwa

cierpienia brzemię

codziennie dźwigam

wieloma barwami się mienię

a w środku stara wyga

cały swój bagaż

skrzętnie ukrywa

twarz młoda

pełna tajemnic

uciec nie zdoła

od chwil w czerni

pomimo tego

wciąż z uśmiechem idę

dumnie krok za krokiem

nosząc swe imię

w świetle blasków i cieni

gracja zawsze mi towarzyszy

ciemne kolory mych dni

przeżywszy

zakładam najjaśniejsze odzienie

i lśnię jak gwiazda

niezmiennie

niezmiennie

niezmiennie!

bo Kobietą jestem − swym okrętem, żeglarzem i sterem

każdy sztorm pokonam

wewnętrznej mocy płomieniem

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...