Koktajl

[Poezja_zmeczonamiloscia]

Zapraszasz mnie na dzień z Tobą.
To niby takie kochane.
Otwierasz drzwi, witasz uśmiechem.
Przytulasz, bierzesz mokry płaszcz.
Odwzajemniam uśmiech, ale w środku tak bardzo boli.
Robię to dla Ciebie, pomimo tego, że czuje dyskomfort.
Siadam, patrzę na Twoje ręce, obserwuję każdy ruch gdy kroisz owoce, które lądują w wysokim naczyniu, żeby zginąć zmasakrowane przez ostrze.
Dociera do mnie, że to samo dzieje się z moim sercem, właśnie trafia do blendera (czyt. Ciebie) i jest ciachane kawałek po kawałku.
Ale cóż, piję ten napój, jest niby słodki, niby zdrowy.
A może to właśnie cukier mnie zabije.
Bo po szklance napoju moja asertywność słabnie.

Przytulam Cię, robię to zachłannie, brakowało mi Twojego ciepła.
Zastygam, zaskakuje mnie, że Ty przytulasz tak jak wcześniej, tak jak przed tym wszystkim.
Ciekawe czy to moja wyobraźnia, czy Tobie także brakowało mnie.
Leżę wieczorem, rozbierając i analizując każdy element naszego spotkania.
I chciałabym podziękować Tobie za koktajl.
Choć wiem, że teraz i w przyszłości będę za to cierpiała.

[Lahaj]

@Poezja_zmeczonamiloscia Pogranicze poezji ale nawet interesująca wiwisekcja w sensie ze nie jest dopowiedziana i zostawia wrażenia w czytelniku. Dużo zapewne można wyciąć lub zmienić w bardziej sugestywne środki przekazu. Wszystko przed tobą. pozdro

[Marek.zak1]

Za Lahajem. Porównanie krojonego serca do owoców mi się podoba, nawet, jeśli nie wiem, o co chodzi. No i ten cukier, on nie zabija, chyba że w dużej ilości. Pozdrawiam. 

[Gość]

@Poezja_zmeczonamiloscia cześć. Najfajniejsza na tym forum jest możliwość popatrzenia na świat oczami kogoś innego. Nie jestem fanką wierszy o miłości, ale Twoje teksty podobają mi się. Wygląda mi to na takie katharsis, potrzebę wygadania tego, co boli.Też tak robię - i często to pomaga. No, chyba że nie identyfikujesz się z peelką...

Pisz, będę zaglądać. Pozdrawiam.