Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ostrzyżone na zero drzewa

krzyczą z bólu

zimowy wiatr kąsa

nagie kostki

 

wierzchołek góry lodowej

uwiązł w ciasnym gardle nieba

wyszkolone myśli

rzucają się do gardeł

 

nad szczytami kasztanowców

przetacza się

srebrny pieniądz księżyca

o gwiazdach nikt nie pamięta

wierzę w różę północy

 

ranię palce o tępe ostrze przedświtu

 

łzy ktoś grzecznie pozbierał

rozdał potrzebującym

skażone blizną

słodko-kwaśne wnętrze

wywęszyło świeżą

noc

 

Bóg sprzedaje krzyż

po niepokojąco atrakcyjnej cenie

 

zielone włosy palców

skradają się po ciasnej wyschniętej

skórze Raju zaostrzony język

zostawia pieczęć

 

wymyślam kolejny świat

towarzystwo dla samotnego padołu

nie wystarczają najlepsze

znoszone

buty

 

wywieszone języki

zerkają jakże ironicznie

Opublikowano

@Koziorowska boże, jaką Ty musisz być 

delikatną i wrażliwą kobietą. Kolejny piękny wiersz. Gratulacje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Koziorowska można by jeszcze powarsztatować

 

np. wers otwierający: "ostrzyżone na zero drzewa" 

nieco razi potoczność. wiec może: "ostrzyżone do zera drzewo",

ale to wymaga dalszych zmian w następnych wersach.

 

jest też kilka nieco na wyrost ożywień:

np: "drzewa - krzyczą", "myśli - rzucają się", "języki - zerkają"

 

oczywiście to tylko moje zdanie, pozdrawiam

 

 

Opublikowano

Jestem za  - przemawia i to wyraźnie.

                                                                                                 Miłego ci życzę.

 

                                                                                           

Opublikowano

Choć nie łatwo zrozumieć mi cały wiersz, to podobają mi się obrazy splecione ze słów. Już na wstępie te 'ostrzyżone do zera drzewa'. Smucić może, że trzeba wymyślać ten inny świat, alternatywny do tego osamotnionego. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Ken uda łani maca. Pana Paca mina, ...
    • @MigrenaCzytając większość Twoich wierszy o miłości i namiętności, mam wrażenie, jakbym cały czas czytała jeden i ten sam.   Z tego wyłuskałam sobie ostatnie trzy wersy.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Bo one mówią coś nowego i są bardzo intrygujące, otwierają szerokie pole do interpretacji i choć, podobnie jak cały wiersz, zapewne są obliczone na wywołanie mocnego efektu, tym razem wyłamują się z narzuconej im funkcji i prowadzą do ciekawych rozważań. Cielesna, zmysłowa miłość zazwyczaj jest stawiana w opozycji do sfery duchowej. No właśnie, dlaczego? Bóg, tworząc nas na swój obraz i podobieństwo i dając nam świat przeżyć seksualnych, musiał jednoznacznie wskazać, że jest to jeden z Jego pierwiastków, zaszczepionych w człowieku. I ludzie są w stanie zbliżyć się do Boga, ale być może Bóg, aby w pełni odczuć ten stan, z taką samą głębią i mocą jak kochający się namiętnie ludzie, musiałby sam narzucić jakieś ograniczenia na własną Wszechmoc, Wszechwiedzę, Wszechobecność... Raz to zrobił, ale w innym celu. Nie dla siebie samego.  
    • Alu… Nie wszystko, co piękne, musi trwać. Niektórzy przychodzą tylko po to, by zapalić w nas światło, które potem niesiemy sami.   Nie bój się tego. To, co w Tobie płonie - nie jest zależne od nikogo.   Nie musisz czekać na list. Już go masz - w sobie.   Bo odpowiedź na Twoje słowa zawsze przychodzi, czasem w ciszy, czasem w cieniu kogoś, kto przeczytał je w nocy.   31.10.2025
    • @Annna2 Aniu. tym wierszem mnie zaskoczyłaś :)   czytając zobaczyłem Cię znów młodą, studentkę, dziewczynę.   tak jak kilka tygodni temu pytałem Cię czy studiowałaś na ASP.   bo tak mi do Ciebie przylgnął pewien obraz.   była tam dziewczyna, trochę niezwykła bo mądrzejsza i poważniejsza od nas.   ładna. warkocz czarnych włosów, zniewalający uśmiech, piękna kobiecość.   i kiedy tutaj przyszedłem, zacząłem czytać Twoje wiersze.   i tak mi się od razu skojarzyło.   miała na imię Anka.   takie moje refleksje ......     bo Twój wiersz pulsuje wieczną tęsknotą, gorzkim kontrastem i nieśmiertelnością nadziei.     zawsze piszesz świetnie. ale ten dzisiejszy wiersz......skubaniec mnie przeniknął !!!!!      
    • @Alicja_Wysocka @violetta @Annna2 @Berenika97 Dziękuję.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...