Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

chleb spowszedniały


Rekomendowane odpowiedzi

ostrzyżone na zero drzewa

krzyczą z bólu

zimowy wiatr kąsa

nagie kostki

 

wierzchołek góry lodowej

uwiązł w ciasnym gardle nieba

wyszkolone myśli

rzucają się do gardeł

 

nad szczytami kasztanowców

przetacza się

srebrny pieniądz księżyca

o gwiazdach nikt nie pamięta

wierzę w różę północy

 

ranię palce o tępe ostrze przedświtu

 

łzy ktoś grzecznie pozbierał

rozdał potrzebującym

skażone blizną

słodko-kwaśne wnętrze

wywęszyło świeżą

noc

 

Bóg sprzedaje krzyż

po niepokojąco atrakcyjnej cenie

 

zielone włosy palców

skradają się po ciasnej wyschniętej

skórze Raju zaostrzony język

zostawia pieczęć

 

wymyślam kolejny świat

towarzystwo dla samotnego padołu

nie wystarczają najlepsze

znoszone

buty

 

wywieszone języki

zerkają jakże ironicznie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Koziorowska można by jeszcze powarsztatować

 

np. wers otwierający: "ostrzyżone na zero drzewa" 

nieco razi potoczność. wiec może: "ostrzyżone do zera drzewo",

ale to wymaga dalszych zmian w następnych wersach.

 

jest też kilka nieco na wyrost ożywień:

np: "drzewa - krzyczą", "myśli - rzucają się", "języki - zerkają"

 

oczywiście to tylko moje zdanie, pozdrawiam

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jestem za  - przemawia i to wyraźnie.

                                                                                                 Miłego ci życzę.

 

                                                                                           

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...