Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W półprofilu

na linii cięcia brakuje kilku strzałek

wektorów przyjaźni  w złości i miłości

to nic że nie pamiętam gdy nie pamiętasz

dotykania i urażenia stygną wolno

w kroplach pomiędzy nami nad ziemią

wykreślone kilka słów z opisu namiętności

w tle nikt nie tańczy z nami i bez nas

zachody słońca każdego dnia są cudne

w portretach przerysowanie  wspomnienia

Opublikowano

w kroplach pomiędzy nami nad ziemią

wykreślone kilka słów z opisu namiętności

w tle nikt nie tańczy z nami i bez nas

 

Czy ten podkreślony fragment ma właściwą formę gramatyczną?

Czy  nie powinno być:
wykreślonych kilka słów.

Pozdrawiam :-)

 

 

Opublikowano (edytowane)

W półprofilu

na linii cięcia brakuje kilku strzałek

wektorów przyjaźni złości miłości

to nic że nie pamiętam gdy ty nie pamiętasz

dotknięć i urazów stygnących wolno

w kroplach pomiędzy nami nad ziemią

wykreślonych kilku słów z opisów namiętności

nic że nikt nie tańczy z nami i bez nas

co dnia zachody słońca są cudne

w portretach przerysowanych  wspomnień

 

Jakoś tak, może jest bardziej płynie?

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

... czytam i czytam... coś Polmanie napisał. Autorem nie ja jestem ale gdy czytałam, stawiałam przecinek

po słowie.. wykreślone.. i pasowało mi.

Teraz, gdy zerkam na Twój zapis... też fajnie. Uciekam, niech Autor rzeknie słówko.

Opublikowano

@Polman Dobra wersja, nie zrobiłeś demolki tego tekstu.Podoba mi się.

Staram się tak zapisywać myśli by nie stały się zadadką, rebusem. Jednocześnie chcę aby prowokowały czytającego do własnej interpretacji, słów i pojawiających się obrazów powiązanych z pointą.  Dzięki. Pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To o czym tu piszesz, to absolutna prawda. Masz niezwykły dar budowania obrazów, pod które można podkładać bardzo różne interpretacje. A co cenne szczególnie, to robisz to prostymi środkami, bez fanfaronady.

To jest dar :-)

Pozdrawiam. 

 

PS.

Wprowadziłem zmianę w trzecim wierszu od dołu.

Tak mi się wydaje być lepiej:

nic że nikt nie tańczy z nami i bez nas

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

tak właśnie. to jest jak dla mnie największy sens i cel wiersza. i tobie to wychodzi Krzyśku

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

light,  autor nie będzie wrzucał do gotowych, bo jest uparty jak osioł  :) wiele osób mu to sugerowało a on nie i nie. To nawet w wierszu widać,  gdy dotykania i urażenia stygną wolno...

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Łukasz Jurczyk Świetnie prowadzisz też narrację historyczną - Filip II narzucił greckim polis (oprócz Sparty) pokój, a one utraciły niezależność i muszą wędrować na Persje. A wszystko w ramach Związku  . Piękna poetyka przy tym . Pozdrawiam 
    • @Waldemar_Talar_Talar Twój wiersz ma charakter uniwersalny - brzmi jak opowieść, która świadczy o tym, że  przeszedłeś przez życiowe lekcje i wiesz o czym piszesz. Pozdrawiam. :)  
    • @FaLcorN W sumie to dobra filozofia - czasem trzeba po prostu płynąć i nie walczyć z każdą falą. Takie podejście czasem naprawdę ratuje zdrowie psychiczne. Jest tylko jedno ale - ale co, jeśli ta fala prowadzi prosto na skały? Czasem warto wiedzieć, dokąd płyniemy. :)))
    • @tie-break Nie w każdym moim wierszu muszę podawać konkretne przykłady. Bo każdy z osobna tworzy historię, która jest spójna. W każdym takim wierszu podmiotem jest tzw. "Legatus mortis", istota demoniczna która jeszcze jako człowiek była powołana jedynie do cierpienia a nie życia. Jest to byt uwięziony między światami ludzi a demonów. Posłaniec śmierci i jej wierny piewca. I u mnie nie jest tak że wszystko jest bez sensu. Sensem jest umysł i jego potęga. Poznanie prawd i dociekanie do nich nawet jeśli miałoby to skończyć się obłędem lub zagładą. Uczucia są zbędne, liche i kłamliwe. To potęga rozumu ma spełniać rolę wręcz omnipotencką. Celem jest pojęcie bezsensu istnienia w ludzkim wymiarze czasu.  A zarazem zachowanie trwania myśli po wieczność. To trochę jak w modernistycznym pojmowaniu "nadczłowieka", lecz nie w wyższości klasy inteligenckiej(choć to też jest ważne). U mnie "nadczłowiekiem" jest ten który wie, że wszystko jest prochem, próżnią zawładniętą przez fatum od którego nie ma ucieczki. Ten który umie urządzić się jednak w tej pustce i trwać w niej aż do smutnego końca. Mając nadzieję na życie wieczne w postaci nie cielesnej czy duchowej a tryumfie myśli.
    • @Mitylene Bardzo dziękuję! Przepiękny komentarz, jestem nim zachwycona. Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...