Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)



są tacy którzy chwalą świat
ale i tacy którzy przeklinają
mówią to jedno zakłamanie
że nic że tęcze i kwiaty

one tylko prawdę zamazują
którą każdy inaczej widzi
zwłaszcza ci którzy na górze
którym zawsze jest dobrze

mówią Bóg świat stworzył
nie wolno nań się obrażać
tylko z nim się pogodzić
że tylko w tym jest sens

a gdzie leży czysta prawda
kto najwięcej o niej wie
musisz sam czytelniku dojść
tylko aby nie we śnie



 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Mi się kiedyś przyśnił Bóg

śmiał się i rzekł że

wszyscy ten świat przeklinają.

Ci  co nie, marnie grają!

 

Siwą, długą, brodę miał

chyba On? trudno rzec

może grał, może nie

totolotka liczby znał, dać się bał

 

Zgoda zgoda, Ataraksja!

sztuka trudna, sztuka spora

jak tu ruszyć tego stwora

jakim jest ta rzeczywistość chora?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Prawda i tylko prawda.Wszystko to poparte życiowym doświadczeniem.Bez owijania w bawełnę - akurat w tym wypadku - subtelnie.Moje uwagi:

- 2 zwrotka, trzeci wers(powinno być chyba - na górze);

-infantylne zakończenie(2 ostatnie wersy kładą się cieniem na całość)stąd nie podpieram plusem;

 

Pozdrawiam.PS.Skoro i ja stoję w prawdzie muszę być prawdziwy w ocenach:)

Edytowane przez Ast Voldur (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Gieesz -  witam  -  dziękuje  za głosik kom.oraz wierszyk

                       miło że zajrzałeś.

@Ast Voldur  -  witam -  dziękuje za szczery komentarz.

                                                                                                                   Pozd.

 

@Saint Germaine -  serdeczne dzięki za wizytę -  jest miła.

                                                                                                                Pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Rozumiem, dla pewności sprawdziłem w słowniku języka polskiego znaczenie: futurystyczny. Dziękuję! A dlaczego "surowy tekst"?
    • @Wiesław J.K. Określenie to odnosi się do stylu, który charakteryzuje się innowacyjnością, śmiałymi formami, minimalistycznym lub wręcz surowym wyglądem, a także użyciem nowoczesnych materiałów i technologii.  „Jajka obierać można od dołu lub z góry i wcale nie dziwią się temu kury.” dla mnie to innowacyjny ze śmiałymi formami minimalistyczny i wręcz surowy tekst !!!
    • Przystanęli na chodniku, pod opiekuńczym granatem nieba. W latarniach jarzy się ich śmiech. On jej poprawia puchaty szalik, ona przytula jego dłoń do mokrego policzka. Nie wiedzą, co dalej ty postanowisz, i co ja dla nich wymyślę. Codziennie ich piszemy, rozchylamy im usta do milczenia wrzącego jak wszechświat. Są przechodniami w mieście niedokończonym, są, nami. Imiona deszcz zmył z cieni. Nie wiedzą dokąd prowadzi uliczka wśród akwarelowych plam udających kamienice. On jej poprawia szalik, ona mruży błyszczące oczy, ciemne kropelki kawy. Znikają i pojawiają się z każdym naszym przenikliwym słowem, by później odchodzić niezauważalnie w zamazaną przestrzeń, w noc, w niewyczerpaną ranę.
    • W sennościach pokoju, w strudze światła od sadu Leniwi się kanapa obrzmiała ciepłem dojrzałego lata.  Po niej słońce psoci,  To muskając twe ramię, to plącząc złote włosy, A plącząc tak kusi przymrużone me skrycie oczy.     W oknie z firanką zatańczył wiatr lekkoduch sadu, Czarując o owocach cieżarnych od słodkiego jadu. Nagle odkrył twą sukienkę... i poleciał, by zaszemrać falbanami w zielony groszek, Jakby szepcząc namiętnie do ucha: ach proszę!              A w sadzie świerszcze stroją skrzypce do balu...   I  zdradziła sukienka przed frywolnym mym wzrokiem Sekrety twego ciała okryte skrawkiem bieli.  Znudzone sennym półmrokiem, Uwodzą niczym cenne klejnoty  Spragnione dreszczu zmysłowej pieszczoty.   Już myśli szaleją, już malują obrazy,  Przepojone wonią twego ciała pejzaże bez skazy. Pijane oddechem sadu   Przywołują wspomnienia dawnych wojaży I pierwszych odkryć, do których ciało tęsknie marzy.              A skrzypiec jęk wciąż dobiega od sadu ...   Więc niech bal się zaczyna, niech już gra orkiestra, Niech prowadzi do tańca w nam tylko znane miejsca, Gdzie my wciąż jesteśmy, Gdzie wszystko się spełnia  Gdy tak niewiele trzeba, a szczęścia staje się pełnia.   Bo wystarczy senność pokoju w strudze światła od sadu, I leniwa kanapa obrzmiała ciepłem dojrzałego lata, I słońce w twoich oczach, I muśnięcie twych ramion, i zapach złotych włosów, I by tak zostało po wszechczasy naszych losów.            A do snu świerszcze na skrzypcach w sadzie niech nam grają,            gdy słowa te ciałem sie stają.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Robercie, nie wiem czy futurystyczne, ale dziękuję.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...