Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Oto jeden z pięciu braci,

twój towarzysz i przyjaciel.

On do ciebie przyszedł pierwszy

i opuści cię ostatni.

Nie zabierzesz go w zaświaty.

 

Bywa dobry i łagodny,

pożądany, delikatny.

Dba o ciebie i się troszczy.

Twój bodyguard osobisty,

lecz w znaczeniu niezbyt ścisłym.

 

Daje czasem poswawolić,

jednak bywa, że zaboli.

Choć nie krzyczy, umie ostrzec.

W mroku każe nieco zwolnić,

jednak w ciemność wejść pozwoli,

 

a w niej zdarza się być trudny,

natarczywy i okrutny,

zły, nieczysty, nawet grzeszny.

Gdy tak bardzo jest zepsuty,

wtedy mówią o nim "brudny".

 

Wśród rodzeństwa jest najstarszy.

I to, myślę, już wystarczy,

by odgadnąć o czym wierszyk,

Czy znasz wszystkich jego braci?

Czy wymienić ich potrafisz?

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja wiem, że Ty wiesz, Ty wiesz, że ja wiem, że Ty wiesz... N I E    P O D P O W I A D A M Y !

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Hmm... Kabaret Starszych Panów... Uwielbiałem. Teksty mieli niesamowite. Chociażby w cytowanej piosence ☺. Dzięki za przypomnienie.

Opublikowano

Hmmm, ja to chyba wyszłam już z tego typu myślenia,

nie zgadłabym sama tak po prostu :)))

Dostrzegam w życiu więcej sióstr i braci niż ta piątka czy szóstka w porywach :)

 

Pozdrawiam :))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, w tej chwili są takie teorie, ale i płci mamy obecnie, jak chcą niektórzy, pięć czy sześć. Wszystko się zmienia, chociaż nie zmienia się wcale. Osobiście wolę tę uproszczoną wersję Arystotelesa, a resztę traktuję po prostu jak ich funkcje. Dziękuję za obecność, rozwiązanie i ukłon w stronę Zagadki :)

Również serdecznie pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Chociaż czasami (i to wcale nie tak rzadko) jestem pod wpływem teorii zawężającej do trójki

(foto-, mechano- i chemorecepcja), ale do płci bym chyba nie dała rady analogicznie,

a przynajmniej jeszcze nie teraz :)

 

A tak poza tym, to uwielbiam synestezje i aliestezje, niekiedy je fizjologicznie odczuwam,

więc na mnie trzeba brać poprawkę :)

Niby większość z nas ma ten sam "zestaw"

do odbioru środowiska zew. i wew.,

ale ten odbiór może się jednak różnić :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   
    • @Marek.zak1 - Cóż, uczniu, jeśli czytelnik zrozumie utwór źle, znaczy to, że autor napisał go zbyt dobrze! Bo prawdziwe arcydzieło to takie, które każdy rozumie inaczej, a wszyscy mają rację.   Pozdrawiam. :)))  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...