Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Wędrowcze. Cieszę się, że fajne i tytuł wg Ciebie pomysłowy. :))

 

Tak... tajemniczość. Pustynia jest tajemnicza i nie jest do zdobycia. Wydmy piaskowe przemieszczają się - to robota wiatru, stąd słowa:

 

A ona nie umie podrygiwać w jego rytmie

 

To wiersz, który darzę szczególną sympatią. 

 

Tajemniczość również mnie fascynuje. Pozdrawiam i dziękuję :)) J. 

 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Podoba mi się, nawet bardzo :) Czuć ten klimat, a jest bardzo zmysłowy, niepokojący, urzeka...

 

Choć osobiście kojarzy mi się z paroma tekstami, które kiedyś wysmażyłem, no i z moją pracą magisterską :)

A to już mniej fajne wspomnienie, dużo było przy tym pracy, a mało w sumie pożytku.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Roklin, fajnie, że wyczuwasz to, co ja w tym wierszu. 

 

Ciekawa jestem tych Twoich tekstów, ale pewnie nigdy ich nie przeczytam? 

 

Praca magisterska - a czego dotyczyła, jeśli wolno spytać? 

 

Pożytek jest z każdej pracy, Roklin, tak sądzę. Dzięki jeszcze raz za komentarz i za polubienie J. 

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Pisałem pracę magisterską o rzymskiej Arabii - wiem, że to brzmi jak kompletna abstrakcja. Poniekąd dlatego, że się na tym nie znam, poniekąd dlatego, że nie bardzo miałem inne wyjście. 

 

Moje różne dziwne teksty od jakiegoś czasu publikuję pod tym adresem: 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może niezbyt dużo tego, ale mam nadzieję na rozwinięcie tego przedsięwzięcia. 

 

Pozdrawiam :)

  • 7 miesięcy temu...
  • 4 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Witam Cię pokrewna duszo!

Justyno, tytuł wiersza przyciągnął moją uwagę, a treść jest ciekawie tajemnicza i o to przecież w poezji chodzi, czyż nie?! Oczy pełne dobrej nienawiści...która broni się sama i nie umie podrygiwać w rytmie kamiennego wiatru. 

 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA lepiej czas zostawić na cieszeniem się szczęściem :)
    • Już nie boli tak ostro. Ból stał się jak woda, Co stoi w martwym stawie i zgnić jej nie szkoda. Świat za szybą grubą przesuwa się niemal, Jak teatr cieni dziwny, co sensu w nim nie ma. Nie ma słońca na niebie, ni gwiazdy, ni burzy, Tylko szara zasłona, co nigdy się nie chmurzy. Wstaję – lecz po co wstawać, gdy dzień nocą pachnie? Mówię – lecz słowa więdną, nim wargi me natchnie. Ciało moje jak ołów, przykute do ziemi, Myśl każda jest kamieniem w tej studni bez cieni. Patrzę na barwy wiosny – i widzę popioły, Jakby ktoś zdmuchnął świecę na wielkim, pustym stole. To nie rozpacz krzycząca, to cisza, co dusi, Co niczego nie pragnie i nic nie wymusi. Jestem jak dom opuszczony, gdzie wiatr tylko hula, Gdzie nikt okien nie zamknie, nikt płaczu nie utula. I dźwigam ten kamień, co sercem się zowie, Choć nikt go nie widzi. I nikt się nie dowie.
    • Mnie również się podoba, bardzo. Wesołych Świąt. 
    • W tym wierszu splatają  się dwa wątki, jakby dwa obszary, które się ze sobą ścierają. Jeden: religijny — Bóg, ktoś poza czasem, ktoś/coś niezmierzone, drugi: koncept filozoficzny — pętla czasu, jako powrót do punktu wyjścia. Bardzo refleksyjny i wielowymiarowy wiersz, myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, ateiści też, bo poza niewiarą w Boga można poszukać innych ścieżek skupiając się na Wszechświecie. Trzecia i czwarta cząstka bardzo zaczepiają w tym kierunku. Ciekawie tutaj. Wesołych Świąt Bereniko97.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...