Królestwo wschodzącego Księżyca

[Wędrowiec.1984]

Królestwo wschodzącego Księżyca

 

Ubrało się już Słońce w całun mroków nocy

I zaszło za horyzont tuląc do snu płomień,

Co świat ożywiał blaskiem jako życia promień,

I pąki róż rozwijał ogniem swojej mocy.

 

Śpij dobrze panno światła w łożu galaktyki

I ustąp proszę miejsca białej siostrzenicy,

Co wespół z zodiakami czuwa na strażnicy

Byś władać jutro mogła wiankiem ekliptyki.

 

Gdy tak migocą gwiazdy nocnych gobelinów,

I komet niemowlęta plotą swe warkocze,

Kołysze się kołyska ludzkich manekinów,

 

Co mimo, że usypia złowieszczo stukocze.

Zepsuta marionetka mistrza łaknąc czynów

Ku gwiazdom oczy zwraca, gdzie Elpis ⁽¹⁾ migocze.

 

---

 

⁽¹⁾ Elpis - w mitologii greckiej personifikacja nadziei ukryta przez Zeusa na dnie puszki Pandory.

 

Edytowane 7 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Pięknie Ci się ułożyło - kosmicznie i metafizycznie... :) Aż się chce jak najszybciej pójść za Słońcem i też zasnąć...

Bardzo mi się podoba "łoże galaktyki", chociaż upersonifikowanie Słońca w formie żeńskiej jest nietypowe.

Zamiast "wianka" wolałabym chyba jednak "wieniec", dla tak monumentalnej skali.

Urocze są "gwiazdy nocnych gobelinów" i "komet niemowlęta" :)

Zakończenie jest jednak niepokojące: "kołyska ludzkich manekinów" wprowadza jakiś zgrzyt - nie wątpię, ze zamierzony,

Natomiast myśl, że chociaż "usypia złowieszczo stukocze" wywołuje nieprzyjemny dreszcz - i sen odpędza...

 

Pozdrawiam :)

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cel został osiągnięty. To miało być niepokojące, bo w tak pięknym cudzie zachodu Słońca i wschodu Księżyca zasypia masa ludzi obojętnych lub cierpiących, którzy są jak te manekiny... już prawie niezdolni do odczuwania szczęścia. Są już tak zamknięci i znieczuleni na życie, że tak naprawdę nie żyją, bo zostali przez cierpienie zniszczeni i stali się obojętni. 

 

Jednakże, choć już prawie niezdolni, patrzą z nadzieją w gwiazdy. Zakończenie jest optymistyczne, mimo wszystko :)

Edytowane 7 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Odebrałam to trochę inaczej: "manekiny", czy "marionetki" kojarzą mi się z istotami bezwolnymi, bezradnymi, nie mającymi żadnego wpływu na swoje losy. Nad ich głowami suną planety i obracają się galaktyki; może też z oddali nadlatuje już jakaś kometa niosąca zniszczenie... One jednak, w tej kołysce, która i usypia i wydaje złowrogie odgłosy, mogą jedynie wyglądać tej ukrytej w ostatnim wersie iskierki nadziei...

[Wędrowiec.1984]

To też jest fajna i bardzo ciekawa interpretacja. Przecież nie trzeba interpretować wiersza tak jak autor tego chciał. :-) Powiem więcej, takie osobiste interpretacje są bardzo ciekawe.

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Moja interpretacja od Twojej tak bardzo nie odbiega, ma jednak bardziej fatalistyczny wydźwięk...

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję. :)

[WarszawiAnka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się, że się zgadzamy. :)

[evicca]

Bardzo mi się podoba ;)

[Wędrowiec.1984]

Bardzo dziękuję za opinie :-)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kołyskę ktoś musi puścić w ruch, najczęsciej jest to matka. Ciekawie ujałes temat. Zagadkowo. Wszechświat żyje, a ludzie? 

 

Hypnos czuwa, tak, jak 

 

A Tanatos? 

 

Hypnos i Tanatos prawdopodobnie nie mieli ojca, a więc matka, o której juz pisałam. 

 

Też matka. 

 

Sonet o rodzinie. Mam pytanie, dlaczego w tytule słowo księżyc jest małą literą, a w jednej ze zwrotek Słońce wielką?

 

Intrygująca treść. 

Tu mam zgryz, czy chodzi o śmierć Słońca, nadejście nocy, a później pewnie znowu Słońce? Trochę z mitologii Egiptu tez jest. 

 

Pozdrawiam Wędrowcze. J. 

[Wędrowiec.1984]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dobre pytanie ale to jest zwyczajnie niedopatrzenie, które właśnie poprawiłem.

 

 

Chodzi o zachód słońca, ponieważ później jest napisane, że Słońce władać jutro będzie wiankiem ekliptyki.

 

 

Wszechświat żyje i jest cudowny, a ludzie coraz częściej popadają w obojętność.

 

Tanatos to uosobienie śmierci, a mnie chodziło o nadzieję w postaci Elpis.

 

Dziękuję za opinię i pozdrawiam gorąco. :-)

Edytowane 7 Lutego 2019 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Piękny wiersz.

Mam słabość do kosmosu, przyrody,ludowości i mitologii w literaturze,

cudnie to wszystko spoiłeś ze sobą w tym sonecie,

do tej pory miałam bardzo nieciekawe doświadczenia z tą formą,

wręcz nabrałam do niej obrzydzenia, najwyraźniej trafiałam na wtórne, płaskie i beznadziejnie napisane.

U Ciebie jest zupełnie inaczej :)

 

Żadnych zastrzeżeń z mojej strony :)

Nie rozpisuję się więcej, bo jestem szczerze oczarowana i zachwycona :))))))))))

 

Pozdrowieństwa :))

 

[Wędrowiec.1984]

Dziękuję. Naprawdę bardzo mi miło. ;)

[Wędrowiec.1984]

@wjola dziękuję :)

[Antoine W]

@Wędrowiec.1984 :) myślę że nie musisz tu dawać przypisów :) (coś trafiam na same sonety :) )

[Wędrowiec.1984]

@Antoine W Piszę głównie sonety, bo tworzenie ich daje mi mnóstwo przyjemności. Czasami napiszę coś innego ale to właśnie sonety są moim oczkiem w głowie. :-)