Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

była ciemna noc wilki mnie goniły

były już tuż tuż a  tu nagle stop

zatrzymały się

 

ja tym mocno  zdziwiony pomyślałem 

sobie o co tu chodzi czemu wataha

odpuściła mi

 

lecz skończyłem myśleć bo nad drzewami

ujrzałem pełnie którą uwielbia wilk

a boi się człowiek  ( bo wilkołak  )

 

po czym po cichutku wylazłem z łóżka

i poszedłem  spocony do kuchni 

tam zacząłem się śmiać

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  dziękuje za pochylenie się nad wierszem - no tak to jest

że raz  jest gorzej a raz lepiej.

                                                                                                                                         Pozd.

                                                                                                                                            

Opublikowano

a mi się podoba. Ostatnio czytałem fajne opowiadanie o wilkołaku :))

Kiedyś zgubiłem się ze znajomymi na szlaku w nocy. W okolicach wsi Komańcza. Nocowaliśmy pod gołym niebem, by ze świtem odnaleźć szlak i kontynuować łazęgę. Wilki odwiedziły nas w nocy. Były blisko, warczały, ale nie podeszły bliżej niż na 10-15 metrów. Szczęściem dla nas nie zdążyły jeszcze wygłodnieć - była późna jesień, a dokładniej noc Andrzejkowa :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  tak jest to był sen -  dziękuje za przeczytanie i serduszko.

                                                                                                                    Udanego wieczoru życzę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc Tak, bo to męski punkt widzenia i zapewne ciekawszy dla czytelnika. Tak, czy inaczej historia to męski punkt widzenia, a jest zdominowana całkowicie przez facetów. 
    • @Berenika97 Każdy toczy własną walkę, często niewidoczną.   Piękny wiersz.   Pozdrawiam 
    • Ciche groby – zapomniane. I na krzyżu przysiadł ptak kraczący. Wspomnienie o zmarłych. Ta jedna bezinteresowna , czysta myśl. Zatrzymaj się człowiecze. Zdejmij czapkę , módl się i o końcu swoim pomyśl. Pomyśl o tym , który czuwa. I patrzy na wskaźnik Twoich dni. Ostatki liczący.   Już czas. Jesteś w kolejce. Masz numer. Chwytaj dzień bo przyjemność to Twój jedyny poplecznik. Lub umieraj ze strachu. On zwinie Twą duszę i żywot w rulonik. A na duszy pojawi się ostatniego rozgrzeszenia grawer.   Pani odziana w szatę nocy piekielnej nie zostanie na herbatę. Nie zostawi czasu do namysłu Nie pomoże wstawiennictwo Boga , papieża czy biskupa. Poczeka aż odejdziesz. I weźmie w swe zimne objęcia trupa. Zabierze do podziemi, gdzie z innymi przeklętymi siędziesz do stołu.   Nie widzisz swego końca. Tego wybranego już modelu. Po życiu jest śmierć. To jest kolej i ład. Omeny śmierci, spadają na ziemię jak grad. Niech Cię rozszarpią ognistymi zębami. Wyjedzą ciepłe wnętrzności. Człowiecze mój - nieprzyjacielu.  
    • @Marek.zak1 Bo w nich pisze się głównie o czynach, taka reminiscencja romantycznocentryzmu w opisywaniu historii, połączenia moralnego i pedagogicznego w ich przesłania, a nie o procesach, „technologii codzienności” - tak to był to ujął.
    • Czy pisać wiersze? Na łąkę wszechświata wybiegać? Zrywać śpiące gruszki i wiśnie? Wierzchem chmur jechać jak na wschodzącym słońcu? Duszę rozświetlać nadzieją?   Czy pisać? Na tęczy zawisnąć znienacka? Uszczypnąć los w nos? Potargać szczęście za włosy?   Czy wbiec schodami do nieba skacząc z mostu tonącego w kwiatach?  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...