Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O rytmie w wierszu


Polman

Rekomendowane odpowiedzi

Najprostsze wyjaśnienie, jakie znalazłem w sieci:

...

RYTM - to powtarzanie pewnych elementów w stałych odstępach. Rytm wiersza mogą tworzyć:

 

-stała liczba sylab

-układ rymów

-podobne rozłożenie sylab akcentowanych w wersie

-powtórzenia

-refren.

Podstawowa jednostką rytmu w wierszu jest wers /linijka wiersza/

...

To wszystko można z łatwością znaleźć u wujka Gugla ...

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Już Ci pisałem nieco wyżej, że wszystko to można bez trudu znaleźć w Googlach - trzeba tylko odrobinę chęci. Mnie wystarczyło zaledwie kilkanaście sekund, aby odszukać następne wskazówki - tym razem z przykładami. Podaję link adresowy, bo przecież całości tutaj nie będę wklejał. Wejdź tam i sobie poczytaj - skopiuj - zapisz gdzieś w notatniku ... Oto link:

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Komuś, kto chce poznać tajniki wiersza od podstaw, Twoje fachowe określenia typu "wersyfikacja" - "sylabiczne" a przy nich "sylabotoniczne" odbiorą jedynie chęć zgłębiania tematu. Piszę to z doświadczenia z całkowicie innym gatunkiem twórczości, jakim jest poradnik o CB radiach, który jakiś czas prowadziłem. Nadal istnieje w sieci pod adresem: 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

- i tam w słowie wstępnym zaznaczyłem, że ... sam poczytaj, jeśli masz ochotę 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się, lecz jeśli ja w swoim poradniku o CB radiach zacząłbym szastać nazwami podzespołów elektronicznych - a inni tak robią - to by mnie po prostu wyśmiano ... Jeszcze raz namawiam zaglądnij pod wskazany adres - wystarczy tam przeczytać kilka pierwszych zdań (pisanych wiele lat temu), aby zrozumieć, o co mi się rozchodzi.

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

A skąd wzięła się moja refleksja nad rytmem.

Kilka dni temu pomyślałem, by odrobinę zmienić tekst piosenki Voo Voo.

I wtedy poczułem potęgę rytmu i jak niewiele o tym wiem.

 

Może to, co teraz napiszę jest naiwne. Mam taki pomysł.

Aby zmierzyć się z rytmem, spróbuj zastąpić te słowa Szymborskiej swoimi

(jest to przykład wiersza sylabotonicznego):

 

Żaden dzień się nie powtórzy, 
nie ma dwóch podobnych nocy, 
dwóch tych samych pocałunków, 
dwóch jednakich spojrzeń w oczy. 

Wczoraj, kiedy twoje imię 
ktoś wymówił przy mnie głośno, 
tak mi było, jakby róża 
przez otwarte wpadła okno. 

 

Dla ułatwienia piosenka Łucji Prus:

 

 

 

Możesz się pochwalić swoim tekstem :-)

Było łatwo?

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

To jest ten sam  wiersz w dwu wersjach.

"wiara_2" to nowa wersja wiersza wcześniej publikowanego  "wiara".

"wiara_2" jest napisana 8-zgłoskowcem ze średniówką po sylabie 4 (celem poprawy rytmu).

 

Czy to było warte zachodu?

 

Wiara_2 

Zdarzyło się dnia tamtego

że idąc do domu swego

umęczony już tak bardzo

żarem wielkim dnia letniego

 

spotkałem tu oto Pana

ledwo będąc krok od celu

którego co dnia widuję

gdy nam sprząta na osiedlu

 

nieomal  tej samej chwili

u uchylonych drzwi  bloku

stanęła nasza sąsiadka

co niosła wór śmieci w ręku

 

gdy sąsiadka przy nim była

wtedy tak do niej powiedział:

 „do wózka to Pani mi da

  ja idę  do kontenera”

 

sąsiadka tych to jego słów

jak myślę nie usłyszała

i tak idąc własną drogą

sama worek wynieść chciała

 

Pan tym nieco zaskoczony

rękami do niej zamachał

zrobił też ku niej pół kroku

i pomocy swej poniechał

 

 

osłupiały wtedy stanąłem

ja Polak, co mu zlecono

by normę homo pawłowicz

w nim zaintrodukowano

 

ale jutro już, już z rana

gdy już minie osłupienie

znajdę  Pana na  ulicy

z podzięką za ocalenie

 

bo powróciła do mnie wiara

że ktoś we mnie ujrzy brata

że może być jedna prawda

że nas już nie dzieli  krata

 

moje prośby też przekażę

by Pan lekcję tą powtórzył

marszałkom dla prezydenta

a też wózka nam użyczył

 

byśmy na nim tych powieźli

tam gdzie dla nich słuszne miejsce

tych wszystkich, którzy nam wiarę

tą okrutnie odbierali

 

wiara 

dnia pewnego wracając

z działki do domu swojego,

byłem bardzo umęczony

żarem dnia letniego

 

spotkałem wtenczas Pana,

ledwo kroków kilka od celu,

sprzątającego, jak dnia każdego,

ulicę na słupskim osiedlu

 

w tejże samej minucie,

w drzwiach naszego bloku,

zobaczyłem z góry sąsiadkę,

trzymała ona worek w ręku

 

gdy szła tuż obok niego,

on do niej to powiedział:

„Pani  położy śmieci w wózku,

ja odwiozę je do kontenera”

 

sąsiadka owych słów,

ja myślę, nie dosłyszała,

bo dalej swoją drogą

z workiem maszerowała

 

Pan zaskoczony nieco,

ręką ku niej machnął

a potem zrobił ku niej pół kroku,

nim pomocy zaniechał

 

stanąłem wtedy osłupiały,

ja Polak, który dnia każdego

Polską Normą homo pawłowicz

jestem introdukowany

 

ale już jutro, już z rana,

gdy minie moje osłupienie,

odnajdę  Pana na mojej ulicy

by podziękować mu za ocalenie

 

bo powróciła do mnie wiara,

że ktoś spojrzy na mnie jak na brata,

że prawdy mogą być jednakie,

że nas nie dzieli nienawiści krata

 

te moje prośby też przekażę,

by Pan lekcję tą powtórzył

panom marszałkom i dla prezydenta

a wózka swego kiedyś nam użyczył

 

byśmy na nim tych powieźli,

tam gdzie dla nich słuszne miejsce

tych wszystkich , którzy kiedyś

nam wiarę tą okrutnie odbierali

 

 

Edytowane przez Polman (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Możesz pisać trzynastozgłoskowcem, dziewięciozgłoskowcem, jeszcze inaczej, jak tam sobie chcesz. Chodziło przecież tylko o nauczenie się tego jak pisać rytmicznie. Możesz pisać naprzemiennie.

Jeden wers ósemką, następny piątką itd.

Rytm wiersza podobny jest trochę do tańca. Można się gibać w tańcu 1/1, a można wymyślać kroki i powtarzać w określonych układach i sekwencjach. Zauważyłeś już, że do niektórych tekstów można dopisać nuty.

Najprościej napisać nowy tekst do jakiejś  łatwej, Tobie dobrze znanej piosenki. Ten nowy napisany przez Ciebie tekst będzie rytmicznym wierszem. Np.

 

Gdzie strumyk płynie z wolna, 7

rozsiewa zioła maj 6

Stokrotka rosła polna 7

a nad nią szumiał gaj 6

 

Można to samo  zapisać w innej wersyfikacji,

a rytm i tak się nie zmieni.

 

Gdy strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj

Stokrotka rosła polna, a nad nią szumiał gaj.

Wtem harcerz idzie z wolna, stokrotko witam cię

twój urok mnie zachwyca, czy chcesz być mą czy nie?

 

Teraz jest trzynastozgłoskowcem. Rytmu pilnuje średniówka.

Ufff... inaczej już nie potrafię, sorry :(

 

 

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tyle tu korytarzy, arteryjek, bocznych odnóg, że naprawdę można zabłądzić na śmierć, skonać z głodu i pragnienia w zapajęczynionej i spowitej kurzem alejczynie, po której nie szedł nikt od czasów Mieszka I Plątonogiego. mimo wszystko – podjęłaś ryzyko. im dłużej przemierzasz labirynty korytarzy, tym gmach zdaje się (pozornie?) maleć, okazuje się bardziej przytulny i niehorrorystyczny. dotąd siwe ściany nabierają pastelowych barw, plafoniery świecą jaśniej. robi się cieplej i milej. aż tu nagle – dysonans, kontrapunkt: jedna z bocznych odnóg okazuje się być... nadziemną (sic!) sztolnią. w dodatku coś ci mówi, że to tam, właśnie tam! idziesz. im dalej, tym śpiewniej, słychać zapijaczone głosy, zgięte i wyżęte nuty piosenek o sokołach, omijaniu gór, dołów, o tym, co zrobi doskonale morskim opowieściom. biesiada w teatrze kopalnianym! na widowni, pośród hałdek zwiercin – suto zastawione stoły! za nimi - czerwoni zatłuszczeńcy o brodziskach uwalanych majonezem, ich szkaradne i niskobudżetowe panie. skrępowany jak diabli, niemal skulony stoję na środku sceny i tak szalenie nie pasuję do reszty obrazka, wizualnie odcinam się od rozpasanej czeredy. skromniś, myszoludek-sztafarzyk, postać niczym radio jednozakresowe odbierające tylko tę stację, która nadaje wyłącznie sprawdzone wiadomości. mówię swój monodram, częściowo z pamięci, czasem jednak zerkając na zadziubdziane maczkiem mankiety białej koszuli. lecą puszki, puste kieliszki, w głowę trafia mnie szczeroniezłoty puchar. zniżam głos aż do szeptu. ma być tajniej i ciszej, mniej scenicznie. wzmaga się buczenie. schodzę, nim mnie całkiem zatłuką. zaraz na scenę tanecznym krokiem wbiegają klauni: ten z małpą na sznurku, ten z niedźwiedziem na patyku. teraz to ja się gubię w meandrach kulis. pewien nieprzebrzmiały gwiazdor rozdaje autografy na wylinkach, naganiacze – zaproszenia na roast eks-prezydenta, długo wyczekiwaną koronację Korwin-Mikkego, zaproszenia na stypę w klimacie rave. odnajdujemy się po paru godzinach błądzenia. zderzają się nasze, tyleż mroczne, co bajkowe światy, wnikają w siebie. połączone kolory nie tworzą, na szczęście, szarości.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Twoja proza jest intensywnie surrealistyczna i pełna mrocznych, niepokojących obrazów, które tworzą silne wrażenie, ale momentami staje się trudna do uchwycenia w całości.
    • ty zawsze walcz o siebie gdy stoisz nad przepaścią gdy dobrze ci jak w niebie a życie jest zbyt łatwe   a drogi się prostują to miej się na baczności nie pozwól uśpić serca i Boga kochaj mocniej :)
    • Wejść chciałbym do świata Ludzi przeciętnych    - Zagnieździć się  W ich uściskach, Czekoladowych marzeniach O samo zaspokojeniu  Półśrodkami z plastiku, Z silikonu, i niebieskich tabletkach Jakże znieczulających, By spotęgować wrażenia W tylko jednym miejscu - - W łóżku własnej sflaczałości. Gdy wokół przecież tylko problemy Od których oddalić się trzeba Strzelając w łeb innym swoją obojętnością.   Może wojny rozstrzygną O zwycięstwie tej odległości od życia, Może Apokalipsa lub Armageddon jakiś..   - Uciec tak od jutra w ciemny zakątek Z innymi współżyjąc lub samemu, Gdy zasypiam - oddać się rozkoszy Własnej myśli, niczym ręce prowadzącej Wzdłuż i ku końcowi tego, co namacalne.
    • ,,Dopóki walczysz, jesteś zwycięscą ,, Św. Augustyn   stoisz nad przepaścią na progu nieskończoności nie widać światła pogrąża ciemność pochłania bezsilność   walcz o siebie zaufaj sobie Bogu białe róże uśmiechają się z Ołtarza   pomoc jest w pobliżu zawsze nie wybieraj nigdy zła walcz o siebie prawdę   światła nie trzeba szukać  jest w nas to dar wystarczy wierzyć zaufać Bogu   Jezu ufam Tobie   9.2024  andrew Piątek, dzień wspomnienia męki i śmierci  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...