Kiedy w gardziel rzucą pieca

[Czarek Płatak]

Kiedy w gardziel rzucą pieca 

 

Kiedy w gardziel rzucą pieca
lub do ziemi trupa,
kto mi rękę poda z nieba, 
bym w nicość nie upadł?

 

Kiedy przyjdzie się roztopić
i zlać z absolutem,
kto wygodną mi wymości
wieczystą poduszkę?

 

Gdy się później albo wcześniej
dojrzeje do trumny,
kto przyczepi mi na grzbiecie
parę skrzydeł szumnych?

 

Kto z kościstych szponów śmierci
wyrwie i ocali,
i kto Raj przychyli, jeśli 
Boga nie ma z nami?

 

 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  słabe peel  ma zaufanie...ktoś tu błądzi między prawdą a kłamstwem.

Dobry mocny wiersz więc serduszkiem wynagradzam.

  

                                                                                                                                                                                                                                                    Pozd.

 

Edytowane 1 Listopada 2018 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[Maria_M]

A no właśnie, kto ? Jeżeli nie ma się zaufania, to trudna sprawa.

 

 

 

[beta_b]

Ale po co? bb

[Deonix_]

Bardzo spodobał mi się ten wiersz,

klimatem przypomina mi ludowe pieśni żałobne lub średniowieczne ballady.

 

A pointę odczytuję jako przytyk w stronę niewierzących w żadną pozazmysłową rzeczywistość,

którzy w obliczu śmierci stają się... biedni, bo odbierają sobie szansę na nieśmiertelność i zaświatowe luksusy :)

Ale to ja tak czytam.

 

Pozdrowienia :)

[Krzysic4 czarno bialym]

Nie ma jego między nami

Nie ma się co łudzić 

No bo gdyby był to przecież

Szarpał by za uszy 

 

Za czupryne też by chwycił 

Kiedy język plecie 

Nieraz tak by wyratował 

Przed gorącym piecem 

 

Wielki zgrywus i żartowniś 

Inne złożył plany

Kiedy przy kołysce wolność 

Oraz miłość dał mi

 

Bez poręczeń i gwarancji 

Oraz zbędnych kwitów 

Jak pościelesz tak się wyśpisz

W tym sęk leży bytu ;) 

 

Próżno szukać tych skrzydlatych

Czarno białych cieni

Gdy przychodzi ta przy kości 

Nic już człek nie zmieni

 

 

Edytowane 1 Listopada 2018 przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Czarek, bardzo dodry wiersz. Razi mnie tylko, że na początku czytam trzy razy ten sam wers. Tytuł, chyba tytuł i pierwszy wers.

Pozdrawiam :)

 

P.S.: Ja tam wierzę, że On jest pomiędzy nami, a raczej w nas. I działa. Czasami mam takie wrażenie, że nic nie dzieje się przypadkiem. Dużo jednak od nas zależy. Mamy jakiś wybór... czasami :).

Edytowane 2 Listopada 2018 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

A i jeszcze jedno. Uprzemysłowianie pochówku w ogóle mi się nie podoba. To tak na marginesie.

Edytowane 8 Listopada 2018 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pierwszy wers jest jednocześnie tytułem. To dwa. Trzeci raz się nie pojawia. Zabieg dość częsty w poezji i nie tylko. Uprzemysłowienie pogrzebu mnie mierzi i odpycha. Aż chce się w ostatniej woli stosowny zapis sporządzić nie zezwalający na takowe praktyki. Cóż, nie wszytkiego uda mi się uniknąć, ale już teraz raz wiem na pewno, że żaden ksiądz nie odstawi nade mną swojej sztaby za 'co łaska, nie mniej niż tysiąc'. 

Pozdrawiam serdecznie! 

[Czarek Płatak]

@Alicja_Wysocka

Dziękuję za cichą obecność Duszku ;) 

[Czarek Płatak]

@Waldemar_Talar_Talar, @Maria_M,

@beta_b, @Deonix_, @Marcin Krzysica

Dziękuję wam serdecznie za czytanie i komentowanie. Niech poniższe strofki będą na nie moją odpowiedzią 

 

Wiersz ten tak składałem, 

by interpretacje

można było znaleźć 

na koniec dwojakie:

 

nadzieja i wiara

może być wynikiem, 

sceptyk zaś w pytaniach

znajdzie retorykę ;) 

 

A wszystkim serdeczności i udanego weekendu :)) 

Edytowane 2 Listopada 2018 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taki zabieg w poezji, gdzie tytuł jest jednocześnie pierwszym wersem i czytamy go jako tytuł i początek wiersza, akurat mnie się podoba. A co do uprzemysłowienia pochówku, nie mam nic przeciwko. 

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mi najbardziej jeśli o te sprawy chodzi odpowiada jej bardziej ludowa wersja. Tzn. jak to drzewiej bywało, w sumie to jeszcze nie tak dawno, że to rodzina przygotowywała swojego zmarłego do pochówku, a ten oczekiwał na ten moment w domu, nie w lodówce zakładu. Ale teraz dla wielu taka praktyka wydaje się odrażająca i za nic nie chcieliby, by tak to wyglądało.

[Czarek Płatak]

@Anastazja Sokołowska, @Korneliee

Dzięki z wizytę i serducho :)) 

[Roklin]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W zasadzie... nic dodać, nic ująć. 

Bardzo to melancholijne, aż widzę w wyobraźni zawodzącego śpiewaka pod rozpadającą się chałupą albo karczmą w mało uczęszczanym miejscu. 

Śpiewne, melodyjne, pikna pieśń. 

Pozdrawiam :)

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo mi miło. Śpiewanie zawodząc dziękuję i ślę pozdrowienia :)