Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

gdy śmierć
zerwie łańcuchy rzeczy doczesnych
a powieki opadając otworzą oczy duszy
zobaczysz prawdę niezniekształconą
przez zmysły ciała próżne pragnienia

zobaczysz prawdziwą miłość 

ta doczesna złem jest równa nienawiści
a może ją przewyższa

 

 

 

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Pięknie, lirycznie rozwinięta odpowiedź, z którą jednak się w pełni nie mogę zgodzić... Nie odbieram całej doczesności jako zniewalających mnie "łańcuchów", czuje się też w niej często wolna, a oczy mojej duszy, choć nie zawsze, to potrafią już teraz się otwierać, powodując, że potrafię kochać to, co odbieram zmysłami... Jeśli istnieje niebo, to dla mnie już tutaj na ziemi można poczuć jego przedsmak. Dlatego będzie mi trudno stąd odchodzić .

Dziękuję Ci i pozdrawiam.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To filozofia Platona. Platon też twierdził, że ludziom, którzy zbyt pokochają życie doczesne, będzie ciężko oddzielić dusze od ciała a ich dusze błąkać się będą po ziemi bez ciał.

Pozdrawiam.

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nie obawiam się tego, bo oba "światy" nie stoją dla mnie w konkurencji, ale tak, jak pisałam, ten jest przedsmakiem (może też uzupelnieniem?) tego drugiego, a oba pochodza z tego samego źródła. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie, to odnajdywanie też w tym życiu sensu.

Opublikowano

Może "sens", a nie SENS :) Dla mnie jest on równoznaczny z prawdą. TU tez jest prawda, nie tylko tam, inaczej byśmy nie istnieli.Tak to odbieram w moim życiu . Dziekuję Ci za wymianę myśli. :) Miłego dnia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Cieszę się z tego :) I dziękuję Ci za wszystkie serduszka, bo też sprawiły mi radość. Pozdrawiam. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za miłą odpowiedź :) Raczej rzadko piszę sentymentalnie, ale chyba będę musiała to zmienić ;) Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...