Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

No, widzisz - to do Nata_Kruk - Twoja errata dopiero teraz "... ja "go" nawet nie czytałam i zapomniałam dodać w wątku (błąd), że prośba/propozycja miałaby dotyczyć wierszy gotowych ..." spowodowała wcześniej, że zareagowałem na ten "błąd"(?) tak, jak powinienem. Cała dyskusja potoczyłaby się inaczej, żeby nie tenże "błąd" I tylko tyle mam tutaj do dodania...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I tu się muszę odrobinę wycofać z mojej poprzedniej wypowiedzi,

bo ubzdurało mi się, że limit wynosi 2/24 h, tymczasem to jest 2/6 h,

czyli jak się ktoś uweźmie - może dodać 8 wierszy na dobę.

Tak nie może być, bo zgłupiejemy. Proponuję zatem albo 2/72 h albo 1/48 h,

bo podtrzymuję, iż tydzień to dla mnie wciąż za długo :)

I równocześnie zwracam się do wszystkich z pytaniem, co o tym myślą :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Lecz Ci wszyscy z parciem na pisanie "poezji wysokich obcasów" przeniosą się z "gotowców" do warsztatu. To jest dla mnie oczywiste. Popieram zatem limit dobowy na Gotowe, Warsztat i Prozę - i raczej nie zmienię zdania w tym temacie. W portalu Zacisze jest limit jednego wiersza na dobę i nie widać tam żadnych administratorów, a porządek większy niż na niejednym z rozbudowaną siecią moderacji.

Opublikowano

musborn45... rozumiem Twoją reakcję, ale może dobrze, bo wypowiedziałeś się odnośnie innych działów i zgadzam się,

że wszelkie "maleństwa" nie powinny być limitowane. Wybacz niedopatrzenie z mojej strony... :)
 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... jej, jest aż osiem na dobę.?. za dużo. Myślisz o jednym/24h, padły głosy, żeby jeden/tydz. i zostaje pytanie, czy pogrzebie to forum.? hmm, pamiętam to co kiedyś było i taka częstotliwość wydała mi się sensowna, ale  wówczas potrzebna jest dobra wola  ze strony wszystkich użytkowników, żeby nie było prawie totalnego zastoju, jak wtedy. 
Poczekajmy na Mateusza, raczej odezwie się.

Opublikowano (edytowane)

Alicjo W.... Beto_b... Justyno A.... MaksMaro... dziękuję Wam za gest "za", w niektórych wpisach.

 Deonix... musborn45... sympatyczna Wasza wymiana myśli.

 

Trochę mi przykro, że nikt z tych, którzy wklejają kilka wierszy dziennie, lub ci, którzy są bardzo bierni, nie wypowiedział się.

 

W imieniu swoim i, mam nadzieję sporej części Użytkowników 'naszego' forum, prosimy o zajęcie stanowiska

przez Mateusza, w sprawie ograniczenia limitu wrzucania wierszy, w dziale - wiersze gotowe i...

w prozie - ten dział też wymieniono. 

Z góry dziękuję.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Regulamin i postanowienia administratora regulują to co się dzieje na tym portalu. Regulaminu nikt nie czyta ze zrozumieniem i wynikają z tego różne scysje. Krytyka przestała istnieć z wielu powodów.
Najważniejszy?
Komentarze mało pochlebne odbierane są jako napaści osobiste i złośliwość a przecież publikacja na forum to poddanie tekstu czysto subiektywnej ocenie czytelnika, który ma prawo do wyrażenia swojej opinii w sposób jaki uważa za stosowny, byle nie wulgarny. 
Różnorodność wyrażania własnych myśli w poezji nie powinna być ograniczana przez unifikację i nietolerancję. Ale to już było...
Jaki sens ma komentowanie tworów słabych i powielających się?
Czy jeżeli wiersz mi się nie podoba to muszę uzasadniać z jakiego powodu?
Jeżeli chcę poddać krytyce swój tekst to muszę napisać kilka wypracowań pod wierszami innych autorów? 
Każdy może sugerować autorowi co chce, jednak to autor ma ostatecznie prawo do swojego utworu i sposobu myślenia. Nawet kiedy twór jest marnej jakości. 
Przez kilka lat swojej bytności na orgu przeżyłem różne zmiany, w związku z tym uważam że nie doprowadziły one do niczego dobrego.
Jestem za limitem, możliwością punktowania utworów w Gotowych ( plus/minus) i usuwaniem  negatywnie ocenianych utworów do Warsztatu.
                                Pozdrawiam kkk

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem za limitem, w tym punkcie się zgadzam, bo jak widzę na pierwszej stronie kilka pozycji tego samego autora, odrzuca mnie mnie od czytania, zgodnie z przysłowiem ,znalazłeś miód, zjedz tyle, żebyś nie zwymiotował' Kiedyś ktoś nazwał takie działania codziennym 'przymusem wypróżniania się wierszem'

sorry jeśli kogoś uraziłam. - ale tak jest. Rozsądny limit można przecież przedyskutować. Dużo nie znaczy dobrze.

Za stawianiem plusów także jestem, choć niewiele to zmienia, w tej chwili wspomniane plusy zastępują serduszka. Minusom się sprzeciwiam, bo niestety ludzie są zawistni i mściwi. Ty postawiłeś mi minus, więc ja ci też postawię i koło się zamyka niczego nie wnosząc.

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie :)

Opublikowano

"Minusom się sprzeciwiam, bo niestety ludzie są zawistni i mściwi. Ty postawiłeś mi minus, więc ja ci też postawię i koło się zamyka niczego nie wnosząc."

 

Alicjo, to nie zawiść, to tyko albo i aż głupota. :)

                                                                          kkk

Opublikowano (edytowane)

Krzysztof Kurc... można śmiało założyć, że regulamin w większości czytań, czytany jest 'po łebkach'.
Krytyczne komentarze, bywało, że odbierane były jako 'napaść', ale nie powiedziałabym, że było to regułą.
Obiektywna/bezstronna opinia pod wierszem, byle nie wulgarna, to priorytet oraz to, że autor ma ostatecznie prawo do swojego utworu. W obu przypadkach, pełna zgoda... :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Krzysztofie, nic nie musisz, a już na pewno nie 'kilka wypracowań' pod treściami innych.

Tutaj tylko nieliczni zostawiali obszerne, tzw. 'rasowe' komentarze. Z tego co zauważyłam, nie jesteś,

a bywasz tutaj i rzadko, ale czasem zostawisz post u kogoś, to cieszy, a w temacie wątku jest prośba/zachęta

do wzajemnych wpisów, bo zrobiło się gęsto, że ciężko przebrnąć i dojrzeć coś wartościowszego.
Padła też propozycja zmiany limitu, powód jw. a zweryfikowanie - punktowanie gotowych, plus-minus

i ewentualne przesunięcie do warsztatu... mogłoby być jakimś wyjściem.
Może Mateusz coś podpowie.  
Póki co, portal jest jaki jest, bez dawnego układu stron i zieleni.  A może to po prostu niewykonalne.? nie wiem.
Dzięki bardzo, że zabrałeś głos.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Alicjo... cieszę się, że popierasz zmianę limitu. 
Tak, dużo, nie zawsze znaczy dobrze, ale i jakaś pauza należy się nam "czytaczom' od tego samego Autora.

Mnie na pewno.

Pozdrawiam Ciebie i Krzysztofa... :)

 

ps. Tak... zawiść... to tylko, albo aż głupota.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

A ja z kolei - jak zwykle, i to się u mnie nie zmienia od bardzo dawna - jestem stanowczym przeciwnikiem oceniania. Wszystkie te minusy czy plusy (pluskwy) stwarzają jednakowe podłoże dla narodzin TWA - ja Tobie, Ty mnie. Oceniać wtedy zaczynamy osobę, a nie jej dzieło. I nikt mi nie wmówi, że jest inaczej. Utopia o "prawych i sprawiedliwych" dawno już wyszła z mody. Chcesz oceniać? - to zrób to komentarzem oceniającym dany utwór. Wtedy przynajmniej inni zobaczą, dlaczego i kogo najczęściej lubisz oceniać. Obojętnie - dodatnio, czy ujemnie - ale jawnym opisem, a nie anonimową notą (oceną)

Opublikowano

musborn45... chyba wszyscy publikujący chcieliby, żeby użytkownicy/czytelnicy mieli ochotę na pozostawienie kilku słów pod wierszem, a podłoże do 'odwetu', o którym piszesz, może zdarzyć się zarówno 'minusem' jak i 'komentarzem', oby nie.

 

Mateusz... wątek zagęścił się opiniami innych, padły sugestie, żeby jednak ograniczyć ilość "nowości" w dwóch wymienionych działach. Czy można liczyć na odzew z Twojej strony.?. mam nadzieję, że czytałeś całość.

Z góry dziękuję.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zdarzyć się może ... zgoda - ale już tylko w skrajnych przypadkach. Bowiem komentujący "in minus" pozostawić musi za sobą ślad, dlaczego tak czyni. Wtedy tą jego wypowiedź ocenią też inni "sami dla siebie" i zapamiętają ...

Opublikowano

musborn... skrajności skrajnościom nierówne...  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

powiedziałabym, że powinien, tak by wypadało, po prostu, a poza tym...

napisaliśmy się pod tematem wątku, padły różne słowa, a Mateusza... ni widu ni słychu...  w tym temacie i obawiam się, że całe to pisanie, było jednak 'psu na budę'.  Szkoda... :(

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @obywatel Głupie może nie, ale trudno nie zgodzić się z tym, że zaaranżowane być może jest, a może napewno...sam nie wiem. Pozdrawiam! :)
    • Mnie proszę nie liczyć. Policzcie sobie nawet psa, kota czy świnkę morską. Ale beze mnie… Że co? Że co się ma wydarzyć? Nie. Nie wydarzy się nic ciekawego tak jak i nie wydarzy się nic na płaskiej i ciągłej linii kardiomonitora podłączonego do sztywnego już nieboszczyka.   I po co ten udawany szloch? Przecież to tylko kawał zimnego mięsa. Za życia kpiarsko-knajpiane docinki, głupoty, a teraz, co? Było minęło. Jedynie, co należy zrobić, to wyłączyć ten nieustanny piskliwy w uszach szum. Ten szum wtłaczanego przez respirator powietrza. Po co płacić wysoki rachunek za prąd? Wyłączyć i już. A jak wyłączyć? Po prostu… Jednym strzałem w skroń.   Dymiący jeszcze rewolwer potoczy się w kąt, gdzieś pod szafę czy regał z książkami. I tyle. Więcej nic… Zabójstwo? Jakie tam zabójstwo. Raczej samobójstwo. Nieistotne z punktu widzenia rozradowanych gówniano-parcianą zabawą mas. Szukać nikt nie będzie. W TV pokazują najnowszy seans telewizji intymnej, najnowszy pokaz mody. Na wybiegu maszerują wieszaki, szczudła i stojaki na kroplówki… Nienaganną aż do wyrzygania rodzinkę upakowaną w najnowszym modelu Infiniti, aby tylko się pokazać: patrzcie na nas! Czy w innym zmotoryzowanym kuble na śmieci. Jadą, diabli wiedzą, gdzie. Może mąż do kochanki a żona do kochanka... I te ich uśmieszki fałszywe, że niby nic. I wszystko jak należy. Jak w podręczniku dla zdewociałych kucht. I leżących na plaży kochanków. Jak Lancaster i Kerr z filmu „Stąd do wieczności”? A gdzie tam. Zwykły ordynarny seks muskularnego kretyna i plastikowej kretynki. I nie ważne, że to plaża Eniwetok. Z zastygłymi śladami nuklearnych testów sprzed lat. Z zasklepionymi otworami w ziemi… Kto o tym teraz pamięta… Jedynie czarno białe stronice starych gazet. Informujące o najnowszych zdobyczach nauki. O nowej bombie kobaltowej hamującej nieskończony rozrost… Kto to pamięta… Spogląda na mnie z wielkiego plakatu uśmiechnięty Ray Charles w czarnych okularach i zębach białych jak śnieg...   A więc mnie już nie liczcie. Idźcie beze mnie. Dokąd.? A dokąd chcecie. Na kolejne pokazy niezrównanych lingwistów i speców od socjologicznych wynurzeń. Na bazgranie kredą po tablicy matematyczno-fizycznych esów-floresów, egipskich hieroglifów dowodzących nowej teorii Wielkiego Wybuchu, którego, jak się okazuje, wcale nie było. A skąd ta śmiała teza? Ano stąd. Kilka dni temu jakiś baran ględził na cały autobus, że był w filharmonii na koncercie z utworami Johanna Straussa. (syna). Ględził do telefonu. A z telefonu odpowiadał mu na głośnomówiącym niejaki Mariusz. I wiedzieliśmy, że dzwonił ktoś do niego z Austrii. I że mówi trochę po niemiecku. I że… - jest bardzo mądry…   Ja wysiadam. Nie. Ja nawet nie wsiadłem do tego statku do gwiazd. Wsiadajcie. Prędzej! Bo już odpala silniki! Ja zostaję na tym padole. Tu mi dobrze. Adieu! Poprzytulam się do tego marynarza z etykiety Tom of Finland. Spogląda na mnie zalotnie, a ja na niego. Pocałuj, kochany. No, pocałuj… Chcesz? No, proszę, weź… - na pamiątkę. Poczuj ten niebiański smak… Inni zdążyli się już przepoczwarzyć w cudowne motyle albo zrzucić z siebie kolejną pajęczą wylinkę. I dalej być… W przytuleniu, w świecidełkach, w gorących uściskach aksamitnego tańca bardzo wielu drżących odnóży… Mnie proszę nie liczyć. Rzekłem.   Przechadzam się po korytarzach pustego domu. Jak ten zdziwaczały książę. Ten dziwoląg w jedwabnych pantalonach, który po wielu latach oczekiwania zszedł niebacznie z zakurzonej półki w lombardzie. Przechadzam się po pokojach pełnych płonących świec. To jest cudowne. To jest niemalże boskie. Aż kapią łzy z oczu okrytych kurzem, pyłem skrą…   Jesteś? Nie. I tam nie. Bo nie. Dobra. Dosyć już tych wygłupów. Nie, to nie. Widzisz? Właśnie dotarłem do mety swojego własnego nieistnienia, w którym moje słowa tak zabawnie brzęczą i stukoczą w otchłani nocy, w tym ogromnie pustym domu. Jak klocki układane przez niedorozwinięte dziecko. Co ono układa? Jakąś wieżę, most, mur… W płomieniach świec migoczące na ścianach cienie. Rozedrgane palce… Za oknem jedynie deszcz…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-03)    
    • @m1234wiedzialem, że nie zrozumiesz, szkoda mojego czasu. Dziękuję za niezrozumienie i pozdrawiam fana.   PS Żarcik etymologiczny od AI       Etymologia słowa "fun" nie jest w pełni jasna, ale prawdopodobnie wywodzi się ze średnioangielskiego, gdzie mogło oznaczać "oszukiwanie" lub "żart" (od XVI wieku). Z czasem znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki", które są obecnie głównymi znaczeniami tego słowa.  Początkowe znaczenie: W XVI wieku angielskie słowo "fun" oznaczało "oszukiwanie" lub "żart". Ewolucja znaczenia: W XVIII wieku jego znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki". Inne teorie: Istnieją spekulacje, że słowo "fun" mogło pochodzić od średnioangielskich słów "fonne" (głupiec) i "fonnen" (jeden oszukuje drugiego). 
    • Po drugiej stronie Cienie upadają    Tak jak my  I nasze łzy    Bo w oceanie nieskończoności  Wciąż topimy się    A potem wracamy  Bez śladu obrażeń    I patrzymy w niebo  Wszyscy pochodzimy z gwiazd 
    • na listopad nie liczę a chciałbym się przeliczyć tym razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...