Kot Wania od Konwickiego

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                graphics CC0

 

 

Konwicki był cholernym kociarzem, kot Iwan ma nawet konto na facebooku

Szymborska pewnie rzekłaby: „umrzeć, tego się nie robi kotu”

a jednak odeszli, przekraczając granicę własnej rzeczywistości

wkroczyli do wszechświata „gdzie koty mają wielkie wpływy i kolosalną pozycję”

może ten najsłynniejszy kot PRL-u jest teraz lwem poezji, bywalcem salonowym

tam, za wymiarem literatur

gdzie pulchny Putto zakrada do baroku z zamkniętą księgą w ręku

niczym motyw dekoracyjny z pomnika Nepomucena

 

w krainie lirycznych mikrofonów

na powrót pan Tadeusz udziela wywiadów, nikt o rodzinę, znajomych, i twórczość

wszyscy anieli pytają tylko o kota

nie tego z Cheshire, od Alicji i czarów

którego uśmiech „trwał jeszcze przez pewien czas, gdy reszta już dawno zniknęła”

czworonóg kapryśny i bezczelny, z podniesionym wąsem

opowiada świętym bajki, jak sam Krasicki o swoich kotach w „Myszeidos”

 

ma własne poglądy na życie, heroikomiczny, drugi kot Mruczysław

wróg prawdziwej religii, nauki, i sztuki

naturom bliższy Behemotowi, u Bułhakowa zyskał alchemiczne uznanie

 

Julia Hartwig wyzwała go wczoraj od „gangsterów, oszustów i wyłudzaczy”

bo wielka w niej demoluje „potrzeba kochania”

wśród „szklanek i kieliszków” ustawionych na chmurce podniebnego landszaftu

 

u Porazińskiej wchodził po drabinie

na ostatnim szczebelku, stwierdził: „lepiej wróbel w garści niż gołąb na dachu”,

pan Perrault spadł w butach z kotem, z kalenicy,

ile było krzyku prawo musicalu, gdy w teatrze Roma Eliot sprzedał ”Koty”.

 

--

Edytowane 17 Kwietnia 2021 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[Marlett]

Tekst raczej powinien trafić do działu; Proza.

[Tomasz Kucina]

Nie sądzę. Szanowna Marlett, są rożne nurty w poezji. Jestem tu debiutantem, zatem odpowiedź może zawierać istotne mankamenty. Z góry przepraszam. Zacznijmy od sedna, czyli czy twórczość moją w ogóle można nazwać poezją, albo jakimś tam wierszoklectwem? I w tym paśmie przyjmuję polemikę, i tu masz prawo mieć uzasadnione wątpliwości. 

Natomiast, jest wiele rodzajów poezji. Jak wnioskuję, o to chodzi. Niektórzy zachwycają się wierszami miłosnymi, inni lubią psychologię czy piękne opisy pejzaży, a jeszcze inni wolą coś bardziej skomplikowanego, co wymaga wytężenia umysłu. Do tej  kategorii należy poezja lingwistyczna, która jest na pewno skomplikowanym tworem i nie każdemu może przypaść do gustu.

Jest też poezja bardziej opisowa. Sam mistrz Miłosz pisał o takiej formie, trochę z pogranicza prozy i liryki. Na pewno znasz wiersz naszego noblisty pt. "Ars poetica", już w pierwszej zwrotce, w epilogu o tym wspomina, jeżeli nie, proponuję zapoznaj się z tym wierszem.

Mógłbym to bardziej obrazowo uzasadnić, i uzasadniam poprzez greckie Muzy. Jest przecież Muza Erato, ta z kitarą, odpowiada za poezję miłosną, inna Muza Euterpe to patronka poezji lirycznej, pewnie o taką poezję się upominasz w tym dziale, tą spotkasz z aulosem grającą na flecie. Lecz nie zapominaj o KALLIOPE , to ta z rylcem i tabliczką, strzeże POEZJI EPICKIEJ, filozoficznej, i retorycznej. I w moim skromnym mniemaniu, do tego właśnie nurtu raczej zaliczyć można mój wiersz. To nie jest proza, to bezdyskusyjnie liryka. Jako nowicjusz, nie chciałbym tu spamować własnymi utworami, bo to nieładnie, i brzydko może świadczyć o mnie. (A dwa posty postanowiłem zamieścić na początek). Ale, skoro taki akurat padł zarzut i pierwszy lapidarny komentarz (Twój - Pani), postanowiłem dorzucić jeszcze jeden wierszyk - dedykowany specjalnie dla Pani, kawałek już stricte liryczny, by dobrze się kojarzyć, bardziej jako poeta a nie prozaik. To wiersz pt. "Damie z gronostajem", kolejny (trzeci), (wrzucę za 5, godzin, albo powiedzmy jutro - bo obowiązują limity) myślę że tu nie będzie skojarzeń z prozą. Następnie postaram się o dłuższą przerwę w publikacjach na portalu.

 

Pozdrawiam pierwszą Komentującą.

 

Edytowane 16 Maja 2018 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[Maria_M]

Ale! wszystko masz dokładnie zaplanowane. 

Witaj Tomaszu na forum:)

Też uważam, że powyższy tekst to proza. 

[Tomasz Kucina]

Witam, dzień dobry, i pozdrawiam przy okazji wszystkich usherów. autorów. Rozumiem. Postaram się o "liryczniejszy" tekst. Wspomniana "Dama z gronostajem", może zmyje ów grzech pierworodny :) Choć zarzucano mi też niemodne odwołania do klasycyzmu, i fascynacje tymże. Ja piszę różne wiersze, to permanentna eklezja. Zależy od nastroju, chęci i specyfiki, fascynacji w danym okresie. Jest ich sporo grubo, grubo, grubo - ponad 1000. Ale już jutro dorzucę wierszyk. Spokojnie. Nie zamierzam spamować.  Dziękuję ślicznie za komentarz.

Edytowane 16 Maja 2018 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

Nie mam nic przeciwko formie, bo to sprawa Autora, jednak powyższy zapis posiada wady, a te niewątpliwie wpływają na odbiór utworu. A szkoda, bo przyznam, że tekst jest ciekawy, chociaż z drugiej strony brzmi trochę jak recenzja. Mnie przyciągnął Konwicki w tytule, więc warto by było, choćby z tego powodu, zadbać o szczegóły takie jak interpunkcja. Bo jeśli już jest, to niezrozumiały jest dla mnie np. kompletny brak kropek, poza jedną - na zakończenie.  Ale to może jakiś zabieg, którego nie rozgryzłem. :)

Witam na PPL, pozdrawiam i czekam na następne.

[Tomasz Kucina]

Zastosowałem ten model (z brakiem kropek), ponieważ wszystkie strofy i wersy w zamierzeniu i w praktyce wiersza zaczynają się od małej litery, pomijając fakt nazwisk, wszak nie miałem odwagi zamieszczać nazwisk wieszczów z małej majuskuły, choć wielu twórców nie ma takich oporów. Postanowiłem złamać trochę konwencje interpunkcyjną, i ją uszlachetnić, dlatego w utworze są przecinki, z reguły zamiast przecinków stawiam po prostu kropki. Ale tylko w środku, nie na końcach wersów. Spotkałem się wielokrotnie z taką metodologią pisania, w wielu wierszach współczesnych. Na początku, przyznam, też mnie to drażniło, ale z czasem nawet spodobało. I nie zawsze, lecz czasem stosuję taki zapis. Aczkolwiek, interpunkcja jest moją piętą achillesową, każdy posiada jakieś wady. Jednak ta pozorna niekonsekwencja była zamierzona. Wiersz łamie w pewnym sensie konwencje, chociażby we wspomnianej kwestii prozy czy liryki. Dlaczego więc i nie miałby  w interpunkcji? Fajnie jest budzić kontrowersje. np. Dadaiści odrzucali wszelkie kanony i w logice i w gramatyce, ortografii, interpunkcji etc.,  a wiersze te się czyta. Więc wrzucam luz, choć analizy są uzasadnione. Chyba tyle, nic innego nie wymyślę. 

 

Pozdrawiam.

Edytowane 16 Maja 2018 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ok. i tak się nieźle natrudziłeś :)))

 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

żartowałem, nie kupuję, ale brawo za inwencję ;)

[Tomasz Kucina]

Każda lama jako zwierzę juczne, czyli przystosowane do dźwigania ciężarów, zawsze stawia opór, i ma to swoje uzasadnienie. To tylko Jerzy Stuhr miał grzecznego wielbłąda w filmie " Wielkie zwierzę", ale to "szpila" w scenariuszu Kieślowskiego :))

 

Oczywiście żartuję, bo cechuje mnie wielkie poczucie humoru :) Myślę, że już Ciebie polubiłem, na swój lirycznoanalityczny sposób, w rzeczy samej.

Edytowane 16 Maja 2018 przez Tomasz Kucina (wyświetl historię edycji)

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a mnie raczej ciekawi, co na takie dictum od lamy usłyszałby człowiek, gdyby nauczył się jej języka,

bo jak w jej wykonaniu wygląda foch już wiemy. ;)))

w rzeczy samej, mam nadzieję, że do niczego mnie to nie zobowiązuje i chociaż to miłe ;))

- liczę bardziej na poczucie humoru.

[Tomasz Kucina]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A tam, nie będziemy przecież tu "foszyć"?,  zaledwie po drugiej mojej publikacji. To nie w moim stylu. Życie jest wystarczająco emocjonalne w realu by kontynuować jeszcze tutaj. Lubię memy, i krotochwilne filmiki. Ta lama jest piękna, i w dodatku charakterna. Ja tam słyszałem o tym, że zwierzętami można podyskutować we Wigilię Bożego Narodzenia, a nie mam na tyle rozbuchanej fantazji by koniecznie wyobrażać sobie komunikacje ze światem zwierząt w dzień powszedni. Może nie brnijmy w temacie, bo skończymy w oparach absurdu? Tak będzie bardziej po męsku, i mniej ryzykownie ;D

w rzeczy samej, mam nadzieję, że do niczego mnie to nie zobowiązuje i chociaż to miłe ;))

- liczę bardziej na poczucie humoru.

Cieszę, że miłe. Nie ,)) nie zobowiązuje ;))) Podobno każde zobowiązanie ma wpływ nie tylko na własne życie, ale i reputacje innych ludzi, więc nie mógłbym sobie na to pozwolić. Bywam człowiekiem zasad :))