Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Smutna miłość

Dawid Równy
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alicja_Wysocka

Alicja_Wysocka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Mogą, ale nie ich nadmiar,

bo zdradzają niedoświadczone jakby nieporadne pióro, które nakazuje czytelnikowi zastanawianie się po każdym wersie, co też autor miał jeszcze na myśli.

 

Każdy kiedyś jakoś zaczynał, to prawda ale wystarczy zajrzeć do pierwszego lepszego tomiku poetyckiego, żeby się przekonać jak jest. No ale prawdopodopnie autor zamiast przyjąć to do wiadomości,

wejść w edycję i poprawić, woli nasyłać kolegę, żeby podyskutował za niego.

Tymczasem pozdrawiam :)

 

 

Edytowane przez Alicja_Wysocka (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
pLus

pLus

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Bardzo Ci dziękuję za wyjaśnienie

Masz rację, nie spotkałem się w drukowanym słowie poetyckim z nadmiarem kropek.

Czasami się pojawiają na końcu całego utworu jako nieodpowiedzialne zakończenie. 

Pokazanie że utwór ma dalszą treść, dalszy bieg zdarzeń, który sami możemy sobie odpowiedzieć.

Sam używam za dużo kropek, i nigdy nie spojrzałem na ten " problem " w Twój sposób.

 

Ps. Nie jestem kolegą kolegi......

 

 

O znowu się pojawiły,

niesforne kropki.

Ach te S9 w telefonie.

 

 

Pozdrawiam i życzę Ci dnia miłego,

całego i długiego.

Gdyż piątek dzisiaj mamy,

i od rana do wszystkich się uśmiechamy.

 

 

 

Edytowane przez pLus (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Witam -  czytam czytam ale nie potrafię rozczytać tych kropek - dziewczyny mają rację.

A wiersz słabiutki  - nic nie wnosi - brak mu tego czegoś co zatrzymuje

zmusza do czegoś.

Lecz się nie poddawaj może inne będą lepsze czego ci życzę.                                                                                                                                 Pozdrawiam wszystkich tu obecnych

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Dlaczego wymyślono zdrady

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      dlaczego wiatru nie widać czemu słyszymy echo   dlaczego boimy się śmierci czemu nie widzimy Boga   dlaczego słońce nie gaśnie czemu rzeka nie płynie w tył   dlaczego wymyślono zdrady czemu służą złość i łzy   dlaczego człowiek jest mądry czemu czasem głupieje   dlaczego żółw tak długo żyje czemu nie żyjemy tyle my   dlaczego podczas śmiechu po twarzy płynną łzy   dlaczego nie wszyscy umieją rozumieć wiersze   to nie są dziecinne pytania błądzimy w nich także my  
    • Łukasz Jasiński
      Strategia szachowa

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Proszę czytać od tyłu - tam...   Łukasz Jasiński 
    • Łukasz Jasiński
      Odpływanie

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @Katie   Powtarzam: to nie jest wiersz, tylko: proza i do tego pełna błędów interpunkcyjnych i poligraficznych - u mnie pani znajdzie zwykłe rymowanki, poezję klasyczną, wiersze białe i prozę poetycką, nie wspominając już o opowiadaniach, nowelach, esejach, recenzjach i artystycznych fotografiach.             Dwa nastroje przenikają w sobie ból i miłość, radość i strach, braknie mi już nadziei na lepszy czas.              Ból mnie rozbiera, strach przenika, a radość ze mną tańczy. Boję się przyznać, że te nastroje są jedynie w mojej głowie - rozrzucają mnie na kawałki i nie pozwalają mi utrzymać harmonii.           Z boku na bok rzucam własne ciało, wewnątrz mam huragan, wrzeszczę - drę się wniebogłosy - myśląc czy nadszedł już ten czas? Wzrasta we mnie strach, a także: uczucie odetchnięcia, marzę, aby rozpłynąć niczym mgła - zniknąć...            Nie odejdę, wrócę w harmonii, wrócę jeszcze lepsza, silniejsza, lekka niczym ptak, wrócę piękna jak zachód słońca - niezapomniana jak wspólnie spędzony czas.            Niestety, nie ujrzysz mnie, nie dotkniesz i nie usłyszysz, możesz jedynie rozpłynąć się ze mną - zniknąć jak dziecięce szczęście i już nie będzie zagrażać nam ból i strach.              Będziemy tylko my, zachód słońca i przyjemny, chłodny - wiatr...   Tak powinno być...   Łukasz Jasiński 
    • egzegeta
      zastrzyk fenolu

      Przez egzegeta · Opublikowano

      Tematyka nietuzinkowa, dobrze napisane. Gratuluję. Pozdrawiam.
    • MIROSŁAW C.
      zastrzyk fenolu

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @Konrad Koper ...dziękuję. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...