Znajdź zawartość

Na swym grzbiecie bym cię uniósł ponad ostrza wielkich jodeł Ponad szczyty niezdobyte byś ujrzała piękne światy Podczas gdyś wolała sama żywot leśnej pustelnicy Oswajając mnie zostawić pośród leśnej głuchej ciszy Gdym nauczył się języka twojej mowy czarodziejskiej Już myślałem żem oduczon swoich instynktów piekielnych Teraz wyję do księżyca sto lamentów póki sczeznę Aż zapomnę że być może byłem czymś więcej niż jestem

Obiecałem, że już nie będę zależny, Jest mimo to, że twój wzrok jest śnieżny, Nie mam nikogo wokół siebie, Co oznacza że mam tylko ciebie, Gdy nie masz przy sobie nikogo, Wtulasz się do mnie błogo, Gdy słońce się tylko zapada, Emocje grają a rozum twój upada, Gwiazdy przestają w końcu migać, Wiec musze cię znów ścigać, W świetle nigdy nie przyznasz, Urywasz, wszystko ze mną wspólne masz, Nie jestem dla ciebie tak ważny, I obiecałem, że nie będę zależny.

Wieczorami pisze .. Aż się serce kołysze ... Jak na lódce się czuje... I tak sam po nocach snuje.. I w tej ciszy ... Bicie serca się słyszy ... Bicie to jest dla pewnej kobiety ... Której tu nie ma .. niestety...