Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie ma sensu. Podobno prawdziwa cnota krytyk się nie boi. Gorzej jeśli ta cnota przekształca się (z Jej tylko znanych powodów) w niezasłużony atak - z zamknięciem ust na kłódkę. Chyba na skutek braku zrozumienia, co jest na poważnie, a co ironią z systemu/systemów. Niezawisłości sądów lat 45-80+

Na temat tych, którzy nie wrócili do domu - przemilczę.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

i tak przymykam oko na literówki, bo przecież liczy się sens..

objaśnij przyjacielu łaskawie A czy B

A: "prawdziwej cnoty krytyk się nie boi"

B: "prawidziwa cnota krytyka się nie boi"

teraz jak to czytam to obstawiam, że B

ale pożal się boże, jeśli jesteś głodny to zjedz snikersa (nie, nie gwiazdorzysz)

ale literki na forum zostaw do czytania :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A jednak czucie miałem nic niewarte,

że dzisiaj szkoła jest tą, „co się zowie”.

Toż pełna kicha - boś chciał błysnąć żartem,

tymczasem Ignac, aż się skręca w grobie .

 

"prawdziwa cnota krytyk się nie boi."

                                                

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja uważam,

że nie o szkołę tutaj chodzi,

ani o system nauczania,

raczej o czystą złośliwość ludzką

bazujacą na błędach do wywyższania,

ośmieszania,

krytykowania.

 

Pilnuj się zatem bacznie bracie,

abyś niechcący pomyłki nie zrobił,

banda szakali tylko czeka

aby cię ugryźć, aż zaboli.

 

I nie wynika to z niewiedzy

przecież nikt  alfą i omegą,

ponadto w Wikipedii

wszelakie informacje siedzą.

 

Słowa miłości są najlepsze,

nawet dla kogoś, kto się myli,

a jeśli nie, a widzisz błędy

to cię zaliczę do debili.

 

 

 

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszystko rozumiem, pisze ogólnie, niech wszyscy wyciągają wnioski, też jestem niekiedy raptusem i popełniam podobne błędy. Szacun dla Ciebie, bo masz pokorę. :))

Opublikowano

Skopiowałam na boku, bo klikając odp. treść ucieka do góry.

Fajny pomysł na wiersz, są ciekawe wersy, ale całość, jak dla mnie, za bardzo "nadgadana", sorry za określenie. Choćby tu,
(...)

pompują strumień życia
któremu w takich okolicznościach   
bliżej do arytmii . . . . . można by skrócić do.. stając się arytmią
(...)
wystarczy adres i szarość duszy . . . np. szarość adresu
Drugiej "klatki" można by nie dawać i tak ubrać w słowa, żeby było wiadomo,  że o niej mowa. Ot, takie luźne moje czytanie.

Podoba mi się puenta... :)

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciekawie, Maks. Smutne, ale prawdziwe. Wg mnie b. logiczne. Tylko te klatki - domy trochę straszą, ale jak to mawiają "Mój dom jest moją twierdzą". Czasami musimy się odizolować, aczkolwiek nie na długo, bo zdziczeć można. Ot, wiek XXI, samotność wśród tłumu, samotność bez tłumu, choć już np. Tetmajer pisał "Wiecznie samotni, pośród tłumu ludzi. (...). Wiecznie samotni, nawet w takiej chwili, gdyśmy z kobietą ciała i dusze złączyli...." 

 

Pozdrawiam Justyna :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Justyno, miło Cię gościć, a co do wiersza, może i szokujące, ale po to, żeby pobudzić do myślenia, każdy odbiera na swój sposób. No i dobrze.

:))))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Błądząc po pustynnych piaskach, w miejscach, w których dosięgniemy przykrytego mgłą nieba, każdy pozostawiony na ziemi ślad zamienimy w oazy. Tym tropem będą mogły podążać karawany spragnionych. Kropla po kropli zaczną spływać strumienie wody, wypłukując piach z zaschniętych ust. Już wiesz, wiesz więcej, więcej na pewno, na pewno, gdzie trzeba, gdzie trzeba wież. Wiesz, gdzie mgła spłynie z nieba.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Już pierwsza gwiazda wzeszła – zimna i szklana, Jak oko Boga, co patrzy z nicości na pana. Śnieg otulił ten dworek całunem milczenia, Zgasły dawne hałasy, zgasły uniesienia. Stół stoi biały, wielki – jak lodowa kra, A na nim drży płomykiem samotna łza. Obrus lśni krochmalem, sztywny jak sumienie, Pod nim siano nie pachnie – lecz kłuje jak ciernie. Jest talerz dodatkowy... dla wędrowca, mówią? Lecz dzisiaj cienie zmarłych w nim usta swe lubią Zanurzać bezszelestnie. Nikt nie puka w drzwi. Tylko wiatr w kominie swą kolędę brzmi. Biorę w dłoń ten opłatek, kruchy chleb anioła, Lecz komu go połamać? Gdy pustka dookoła! Wyciągam rękę w przestrzeń – dłoń w powietrzu wiśnie, I czuję, jak ten mróz mi serce w kleszcze ściśnie. „Wesołych...” – szepczą usta do ściany, do cienia, I kruszy się ten chleb w pył... w proch zapomnienia. Choinka w kącie stoi, strojna jak na bal, Lecz bombki w niej odbijają tylko wielki żal. Patrzę w nie jak w zwierciadła – widzę twarz starca, Co przegrał życie swoje w te karty u szulera, u marca. Gdzie gwar dziecięcy? Gdzie matki krzątanie? Jest tylko „Bóg się rodzi” – i moje konanie. O, Panie, co tej nocy zstępujesz na ziemię, Czemuś mi włożył na barki to samotne brzmię? W stajence było zimno, lecz byli pasterze, A ja tu, w ciepłej izbie, w swą pustkę nie wierzę. Więc siedzę i czekam, aż świeca dopali, Aż noc mnie tym czarnym płaszczem, jak kir, przywali.
    • @KOBIETA gdyby nie kobiety, nie byłoby świata:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...