epitafium

[agnieszka puczynska]

kiedyś kładłam ręce
i zanikały na przegubach
żądła wasze

teraz jest ból
w każdym gramie kawy
zaparzanym w szkle
wije się

ta nowość
neutralność
zdobycz wszechczasów

śmietanka!

z pianką
bez pianki

piją ją
piję
ją

mnie

neutrum
nobilum
głupotum
werbum

językum białum
jak chcą
majum
um

na biało mnie paść proszę
na biało i zielono
krowę
centkowaną

um
umiem
pisać

um

wam um
centkowana
kropkowana
w tłum

kiedyś kładłam
łam um
czego nie złamie
ę

łamię się

bo chcę

[pan_ktotam]

momentami rzeczywiście wyszło z nutką przesady...

[agnieszka puczynska]

dzień, w którym nauczycie się czytać będzie dla mnie ...właściwie nijaki, żegnam:)
pozdrawiam na odchodnym:)

[pan_ktotam]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a ciekawe jak będzie wyglądał dzień, w którym ktoś będzie szanował zdanie innych...

pozdr.( noc jeszcze młoda ;)

[Patrycja Rosłoniec]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a ciekawe jak będzie wyglądał dzień, w którym ktoś będzie szanował zdanie innych...

pozdr.( noc jeszcze młoda ;)

Heh :)
Może u niektórych taki dzień nie nastąpi.
Szkoda, że opinie pozytywne, które są na porządku dziennym czasem wypaczają nawet tych najbardziej zdystansowanych. A nawet jeśli utwór ma być swoistym wyznaniem, że i tak mam was wszystkich głęboko w poważaniu nie zmienia to faktu, że jest mocno przekombinowany i nużący. I po raz kolejny powtórzę moje motto (ostatnimi czasy) skradzione z jakiegoś muzycznego forum - opinia jest jak dziura w dupie, każdy ma własną. W/w moja.

P.

[Wojcieh Kruk-Krzemiński]

witam

pozytywny chaos i nowatorskie ujęcie

lubię taki styl - każda strofa zwiastuje coś nowego, coś co może zaskoczyć w każdym wymiarze odczytu. warto wracać do takich wierszy.

moze i czasami przesadnie zapisane, ale nie neguję tego.

pozdrawiam i gratuluje udanego wiersza

W.K.

[agnieszka puczynska]

czytając wiersze na tym portalu, umierałam ze śmiechu i czasem z zachwytu, moje rzeczywiście sa bez sensu, łatwiej się 'po tworzy' rymowanki, głupawe teksty - wprost, ten nie jest jedynie zabawą słów, choć rzeczywiście, stworzony w minutę jest niedopracowany formalnie:), mogę sobie pozwolić, bo to epitafium:), więc powiem: Mirko, obym częściej mogła Cię czytać, jak i niektórych tu autorów, żegnam, nauczyłam się nie pisać wierszy:)
pozdrawiam wszystkich i dziękuję, agnieszka puczyńska

[seweryna żuryńska]

kiedy w oknie nie ma pejzażu
a ciało w filiżance kawy zamarłe
wtedy pisze się takie wiersze
jak szloch, jak krzyk, jak błaganie o nieistnienie
Agnieszko
proszę
nie
seweryna