Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dlaczego ?

Andrzej_Wojnowski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dlaczego dziś szczerze się nikt nie uśmiecha
Czy wszyscy są nieszczęśliwi
Dlaczego w tym kraju wciąż smutek panuje
Czy ludzie tutaj są inni
Dlaczego wciąż patos i martyrologia
Wokół nas się rozrasta
I rośnie, wciąż rośnie jak polna tarnina
I kurwa mą duszę wciąż kłuje

Dlaczego co ranek twarz w lustro wpatrzona
Nadziei w oczach nie widzi
Dlaczego marzenia wrzucamy do kosza
I to nikogo nie dziwi
Dlaczego wciąż myślę, że nic się nie zmieni
I szarą przyszłość maluję
I szukam, i szukam, choć sam nie wiem, czego
Bo czegoś mi kurwa brakuje

Dlaczego nie wierzę, że trafię do nieba
I będę zbawiony żył wiecznie
Dlaczego wciąż pytam i chcę odpowiedzi
Choć bez niej żył będę bezpieczniej
Dlaczego nocami wciąż śnię o miłości
Choć nie wiem jak ona smakuje
I głośno powtarzam, w duszy powtarzam
Ja kurwa tu nie pasuję

Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

@Andrzej_Wojnowski

Witaj Andrzeju - nic się nie układa - ale czyja to wina - a ową nadzieje
można zauważyć - tak samo można zauważyć miłość - nie wszystko
jest do bani.
Ja tego smutku nie widzę - znaczy nie tak mocno by bolało.
Widocznie peel - patrzy nie w tę stronę.
trudny wiersz ci wyszedł taki samobójczy...
pozd.

Andrzej_Wojnowski

Andrzej_Wojnowski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar

Dzięki za przeczytanie i komentarz , ale "wiersz" nie jest samobójczy.
Żyjemy w ciekawych czasach i mamy o czym pisać , gdyby było inaczej i faktycznie mielibyśmy raj na ziemi ( ten konsumpcyjny , bo chyba do tego zmierzamy ) to co nam by zostało.
Pisanie rymowanych reklam i poematy chwalące władzę , która nam ten dobrobyt zapewnia .

pozdr.

kb.

kb.

Opublikowano
Opublikowano

@Andrzej_Wojnowski
po przeczytaniu refleksję mam taką jak kogoś coś kłuje, coś mu brakuje, i ten ktoś uważa że nie pasuje "tu" to cóż, może do lekarza, jakaś terapia...
myślenie że jest się tym "naj", niepowtarzalnym, czy wręcz "ochem i achem" to autodestrukcja.
utwór treściowo delikatnie mówiąc nie porywa.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      coś tam

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • M_arianne
      Tu on, out

      Przez M_arianne · Opublikowano

      On, ona, ono... A - no, no!    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...