Dzień

[anna_barbara__czuraj-struzik]

chmury jak ptaki
wiatru dłoń kołyszą
w kryształkach błękitu jezior oczy szare
toną słońcem w źrenicach
ptaków fale w chmury głęboko
i jeziorem płyną

a niebo
mozaiką czasu nadgryzione
migocze jak perła na nitkę nanizana
taflą słońca świerki płoną
i kwiaty czerwienią chmur, wiatru i jezior
jak ptaki, jak maki

mak i mak na wietrze mak
makiem ciszę zasiał Bóg
w refleksach chmur
jak cisza mak
migocze dzień - korali sznur

a niech migocze krwią życia i w śmierć
kroplami snu opada na twarze
a niech jak tęcza w ten dzień
i w śmierć
krwią życia
pod stopy marzeń

[Anna_Maria_Blondynka]

@anna_barbara__czuraj-struzik
piękne to wierszydło, oj piękne

[anna_barbara__czuraj-struzik]

@Anna_Maria_Blondynka
:) :) :) dziękuję :)

[Waldemar_Talar_Talar]

@anna_barbara__czuraj-struzik

Witam - zgrabnie wkomponowałaś słowa które pachną życiem .
Fajna ta cisza makowa - i reszta też .
Miło poczytać taki wiersz w ten ponury dzień który dziś za oknem .
pozd.

[anna_barbara__czuraj-struzik]

@Waldemar_Talar_Talar
dziękuję Waldemarze :) :) :)

[Jacek_Suchowicz]

zatrzymał nastrój i złożył w rymy pierwszą strofę:

chmury jak ptaki dłoń wiatru kołyszą
w kryształowym błękicie oczy jezior szare
słońce w źrenicach przytula nas ciszą
pożegnalne klekoty z dali niosą fale


pozdrawiam :))

[anna_barbara__czuraj-struzik]

@Jacek_Suchowicz

:) :)