Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Uwielbiam dzikość sino-rudej Pragi,
którą pozornie zasłania mrówkowiec
jak tani gorset pryszczaty biust kurwy.

Na Dworcu Wschodnim nie zatykam nosa,
bo tylko tutaj mocz pachnie landrynką,
gustujesz w Chanel, masz wybór,
pa, Ryża.

Gorące pyzy prosto z Różyckiego
krążą wśród sukien bogatych w cekiny.
Każda chce wyrwać prawdziwego grzybka,
a on schowany w zalewie słoików.

Opublikowano

Ja bym powiedział, że teraz na Wschodnim to landrynki pachną moczem. Po remoncie płytki, ekrany, sklepy z witrynami i nawet gastronomia do zaakceptowania, a jednak człowiek czuje się niepewnie, zbity z tropu, bo niby wszystko błyszczy, a mimo to coś śmierdzi z ukrycia. Siadasz z obawą na ławce, patrzysz podejrzliwie na blaty, pilnujesz się, aby nie brać głębszego oddechu, bo nie wiadomo, skąd śmierdzi. Dawniej przynajmniej to było wiadomo; dziś ludzie wolą stać pośrodku hali z bagażem przy nodze, żeby przypadkiem nie dotknąć jakiegoś świństwa.

Opublikowano

Nadal czuję ten zapaszek, może to pamięć węchowa?
Są resztki dawnego klimatu, choć w Pragę sporo inwestują.
A na Krowiej powstają apartamenty i inwestor chce zmienić tę historyczną nazwę, no bo jak wielkie państwo może na Krowiej mieszkać? :)

Dzięki za wpis, Kajetanie.

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leo Krzyszczyk-Podlaś Cudowny, płynący, delikatny wiersz:-) Pozdrawiam serdecznie!
    • @Roma dzięki, to bardzo miłe!
    • Kiedy pojawi się mleczyk, ten pierwszy przed milionem, usiądę przy nim cichutko  i po tym wszystkim ochłonę.   Podrapię trawę pod brzuszkiem, zalotnie spojrzę na pszczółkę, co w kwiatku baraszkuje, aż sypie się pyłek żółty.   Poszukam kropli rosy, błyszczącej w pełnym słońcu, by serce móc napoić  po długiej zimie w końcu.   Podzielę z miodonoską, spragnioną bardzo przecież. Nie piła nic tak długo, a mamy wszak już kwiecień.   Zakręcę na palcu kosmyk, rudo lśniący przy pszczółce, co w kwiatku baraszkuje, aż trzęsą się płatki żółte.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Corleone 11 Bardzo dziękuję za obszerny komentarz:-) Miło mi, że zajrzałeś w moje skromne progi. Pozdrawiam serdecznie!
    • Głowa w drzewach   W lesie odnajduję siebie, Wśród cieni drzew, pod gwiezdnym niebem. Ciężar egzystencji mnie nie omija, Lecz natura jak matka ramiona rozwija.   Myślami krążę, wciąż jesteś blisko, Choć czasem cierpienie odbiera mi wszystko. Krąg życia ból niesie w swym szepcie, Lecz w lesie to brzmi jak pieśń w zalotnej projekcie.   Drzewo, co stoi, nic mnie nie zrani, Korzenie w ziemi, gałęzie w otchłani. To cisza, co woła, to spokój mnie koi, W niej serce, co bije w harmonii    Head in the trees   In the forest, I find myself true, Amid shadows of trees, ’neath the starry hue. The weight of existence does not pass me by, Yet nature, like a mother, spreads arms to the sky.   My thoughts still wander, you’re ever near, Though sorrow at times steals all I hold dear. The circle of life bears pain in its tone, Yet in the forest, it sings like a hymn of its own.   The tree that stands will cause me no harm, Its roots in the earth, its branches a charm. It’s the silence that calls, the peace that enshrines, Where the heart beats again, in harmony’s lines.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...