Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Smutny dzień smutną melodię niesie
Nie wiem czemu przecież to nie jesień
Krople deszczu zamiast mego słońca
Mam tego dosyć chcę zimy końca

To już niedługo to już niebawem
Zima zakończy swoją zabawę
Będzie jej głupio i znów się schowa
Potem za rok zagości od nowa

Wiosna jest fajna bo lato po niej
Ja już myślami ją chyba gonię
Będzie nas grzała zimą zmęczonych
I brakiem słońca długo dręczonych

Lato przed nami to ono rządzi
Bez lata w głowie szybko zabłądzisz
Lato w powietrzu w sercu na drzewie
Szkoda no tylko że tak się grzebie

Na koniec jesień ta jest dopiero
Smutną markotną strasznie cholerą
Szaro i mokro nie ma gdzie usiąść
Niedźwiedź jest mądry drzemkę chce uciąć

Człowiek niestety skazany na cykl
I chociaż w spokoju żyć zawsze zwykł
Wieczną huśtawkę musi przechodzić
I w swej twórczości o tym rozwodzić

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Grzegorzu,
no nie mogę wytrzymać, muszę te swoje trzy grosze.
Właściwie, to nie moje trzy grosze. Nic z tego przecież nie mam, jednak spróbuję...

Wiesz, na początku mojego wierszowego świata, składałam rymy z najprostszych, najbardziej oczywistych, najszybciej narzucających się, najłatwiejszych słów.
Myślałam, że tak trzeba, że to ładnie wybrzmiewa. I wiesz co? Autentycznie było mi żal poetów, którzy tego nie potrafili.
No i wiecznie ktoś mi wytykał, tłumaczył, że to łatwizna, że dzieci w przedszkolu wykrzykują, zgadując takie łatwe rymy do wierszyków dziecinnych.
Dopiero po dłuższym czasie spróbowałam pójść za ich radą.


Wpisz w Google termin - Asonanse - jeśli oczywiście chcesz.
To w dużym skrócie niedokładne rymy. Jeśli uda Ci się tak tworzyć,
nie będą się czepiać ani ci, którzy piszą rymem, ani ci, którzy piszą wolne wiersze.
Mówię Ci o tym, bo wydaje mi się, że jesteś wysoce reformowalny.
Masz niezaprzeczalny talent, ale cóż by szkodziło, gdyby uszlachetnić go wiedzą?

Życzę Ci tego, trzymaj się pióra i do dzieła :)


Opublikowano

@Alicja_Wysocka

Bardzo dziękuję za rady i miłe słowa. Postaram się poczytać coś o tych asonansach. Nawiązując jeszcze do tematu dzieci, to wydaje mi się, że takie proste rymy byłyby zrozumiałe dla dziecka, które łatwo mogłoby przeczytać i zrozumieć taki wiersz. Dzieci w końcu to też grono, dla którego warto tworzyć. Ja mam chyba takie podejście do poezji, że nie traktuję jej zbyt poważnie. Pozwolę sobie jeszcze na koniec wrócić do "Pana Tadeusza", w którym większość rymów to rymy proste.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Grzegorzu,

tylko, że Pan Tadeusz powstał prawie dwieście lat temu.
Przyznasz, że język przez cały czas ewoluuje, w piśmie i mowie.
Zanikają zwroty, wyrazy, powstają nowe. Nie czujesz chyba potrzeby uwsteczniania się, tylko nadążasz na bieżąco.
Nie ma niczego złego w pisaniu dla dzieci, powiem nawet, że to bardzo wybredny klient :)
Jednak Twoje wiersze nie mają tematyki dziecięcej, bo tę każdy czytelnik bezbłędnie rozpozna.
Oczywiście 'wolność Tomku, w swoim domku'. Będziesz pisał jak chcesz i uważasz.
Chciałam Cię tylko zachęcić, namówić, zmobilizować do podniesienia poprzeczki,
bo uważam, że stać Cię na to.

Może za dużo gadam.
Tymczasem :)

Opublikowano

Zajrzałam tutaj ze względu na tytuł...
Podpisuję się obiema rękami pod postami Alicji, rozpisała się, ale słusznie i każdy z próbujących pisać rymami,
może skorzystać ze wskazówek, ja też.. kiedyś. Masz tzw. czuja, jest rytmicznie, ale jest ale...
dlatego uczmy się od lepszych. Na forum też znajdziesz materiał szkoleniowy, niestety do tej pory nie ma działu
dla wierszy rymowanych, tak łatwiej byłoby przejrzeć.
Pozdrawiam.

Opublikowano

ja już tam stwierdziłem, że jesteś niereformowalny, ale po przeczytaniu postów Alicji Jacka i Naty - tez zaznaczę swoją obecność. Już kiedyś pisałem, że masz łatwość pisania. Zrób z tego możliwie NAJLEPSZY użytek... Innymi słowy - wydoroślij ;-) gdyż nie samym mlekiem człowiek żyje ;-) A Pan Tadeusz... - ręka do góry kto chce go czytać :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...