o tym jak wyhodować żal

[Kraft_]

kiedy cichnie dzień
czytam noce ze zdjęć
nie trzeba krzyku
szarość i ja jemy kolację

bo ja się proszę pani boję umierać
w samotności nawet diabeł nie jest taki hej
do przodu już tylko drzwi
zamknięte na oścież a za progiem twoja obecność
współistnieliśmy w relacjach bez spychania na pobocze
jednak
na pół etatu nie da się kochać

rzeźbiłaś z bioder kwiat tulipanu
a teraz błękitna rapsodia
tak prawdziwa jak spolegliwość balonu
obojętnie ocieka intymnym echem
spędzonym na dniach
szukających dwóch identycznych pestek arbuza

jest coś takiego w twoich oczach
opustoszałe drzewa i pożar w lesie
po drodze do galerii na podbrzuszu
uwitej w gniazda niewiadomej treści

kiedy cichnie dzień
zdjęcia czytają mi dom do kolacji
nie trzeba krzyku
twoje oczy mnie znają

w doniczce pomalowanej na zielono

[Kulok_the_Bo$$]

Żal po stracie nie może rekompensować treści, iż kobieta i mężczyzna stanowią jing i jang życia, czyli mówiąc ścisłej są dwoma oddzielnymi połówkami jedności...

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jing i jang.. są dwoma tylko ściślej... pozdr. :))

[Kulok_the_Bo$$]

W sensie, że podstawowa jednostka administracyjna:) Jeśli już mówić językiem propolitycznym.

[Jolanta_S.]

napisałabym: pożar w lesie

opustoszenie... i pożar jakoś mi się to nie klei...

reszta mnie już ma :)