Podlasie Moje

[M_Patriota]

Bezkresne lasy co się ciągną w nieskończoność.
Białe anioły co na niskim niebie płyną...
Ptaków, których po lasach śpiewa mnogość.
I Ciebie Barbaro, którą kocham jedyną.
Co więcej można mieć od życia,
Czegóż więcej można chcieć od życia.

Łany zbóż co się ścielą po polach,
Łąki co schodzą ku rzekom po dołach.
Rzeki co płyną meandrą w mozołach.
Olchy co ptaki przyjmują do śpiewu po dniach całych.
I woda, która spływa po deszczu w rowach.
I owce na polanach łąkowych pasące się chodzą w białych kołach.

Szpaki co czarną chmarą nad łąką przelecą
Lub na skoszonej usiądą.
Dzikie gęsi co na północ lecą.
W dzieciństwie, kiedy pasałem krowy,
Za nimi na wietrze palcem "jedynkę" pisałem.
A na starej olsze co tam śpiewałem,
Dzisiaj uschła i sterczy bezlistna,
Na którą tylko drapieżny ptak usiądzie?
Lecz mnie tam już nie ma na tym lądzie,
A tylko wspomnienia duszą grają,
Skoro minione lata tam nie dojdą,
A tylko o przeszłość pytają...

Pisałem w lutym 2009 rok.