Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

orzech

Ewa_Krzywka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Penelope_Coal

Penelope_Coal

Opublikowano
Opublikowano

Ładny opis przyrodniczy. To nie orzech jest twardy, ale jego skorupa. Kiedy pęka pozwala się pożywić. Czy ptakom, czy ludziom, nie ma w tym tragedii, tylko wspaniały gest. Dar sytości i dar spożycia. W ten sposób orzech, zamiast zgnić w trawie, daje szczęście.
Penelope

Malarz_

Malarz_

Opublikowano
Opublikowano

To wielki orzech i z bardzo wysoka spaść musiał żeby tak się rozbić. Żeby pojąć czym jest cisza radzę posiedzieć w ekranowanym pomieszczeni. Może autorka wytrzyma z minutę ciszy absolutnej.

M._Krzywak

M._Krzywak

Opublikowano
Opublikowano

Tym razem rzeczywiście kawałek ciekawej, refleksyjnej poezji z bardzo udaną puentą. I oby utrzymać ten poziom, będę przynajmniej miał więcej czasu - zamiast wpisywać kocopoły, poczytam sobie ciekawą poezję.

A już na marginesie - martwią mnie tutejsi krytycy, którzy pod wszystkim wpisują, że im się podoba. To, że nie potrafią czytać, to pal sześc, ale szkoda, że tak naprawdę wyrządzają krzywdę innym. Tak, panie wija, to do pana.

Malarz_

Malarz_

Opublikowano
Opublikowano

zostaje cisza
wolno rozkładająca się
wśród skorup

Po co powtarzać zakończenie? Milczenie, cisza niefortunne zestawienie bliskoznacznych słów.
Nie widziałem orzecha, który dojrzały spada i się rozbija. Młotkiem trzeba zdrowo łupnąć żeby rozbić. Kokosowy pięciokilowym potraktowałem i nawet nie pękł. Tutaj nielogiczność widzę.
Każdy inaczej czyta i inaczej interpretuje treść.

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

O Orzechu, a przy okazji o.. ciszy.. dla mnie niezłe, ale nie widzę potrzeby powtórzenia..ciszy.. i trochę za dużo enterów.
Ewo, pozwolę sobie tak, za ingerencję przepraszam.

orzech

pęczniał dojrzewał
twardniał
spadł na kamień i pękł

jądro rozdziobią rozniosą
w milczeniu skorup zostanie
cisza

rozkłada się powoli

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • leo
      Tu były smoki

      Przez leo · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • Brevkbevt
      Zasięg 2

      Przez Brevkbevt · Opublikowano

      @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kamil Olszówka
      Odmówiono Im minuty ciszy...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • Gosława
      Lana

      Przez Gosława · Opublikowano

      muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Gosława
      Nie jestem super

      Przez Gosława · Opublikowano

      Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...