Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Uwij, uwiń


Rekomendowane odpowiedzi

tylko mnie uwij, uwij, uwiń się z bagażem,
tak, żebyś zdążył, zdążył pogodzić dzień z mrokiem.
wypełnij sobą, sobą puste korytarze,
powozem w cztery konie przybywaj szeroko.

tylko mnie nie odkładaj na później, na nigdzie,
tak bardzo ci się przydam w zimowe zamiecie,
jeszcze ci długo, długo, beze mnie żyć przyjdzie,
a jutro - adwentowa, grudniowa dla ciebie.

tylko mnie uwij w sobie, jak wije się gniazdo,
jak we mnie jesteś żywy, choć taki odległy,
śnieżyca cię przepuści przez zmarznięte miasto,
jak cicha noc poczekam z nutami kolędy.

20.12.2012.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach


ten fragment szczególnie
,,wypełnij sobą, sobą puste korytarze,
powozem w cztery konie przybywaj szeroko.

tylko mnie nie odkładaj na później, na nigdzie,
tak bardzo ci się przydam w zimowe zamiecie,,


jak dla mnie do działu wyżej się kwalifikuje

i smutne i piękne i śpiewne
wiersz zatrzymał zagrał
Pozdrawiam :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



oczywiście, że do działu wyżej :)
wiersze Anny to górna półka poezji. wysmakowane, z klasą, warsztatową nienagannością i klimatem umiejętnie wplecionym w strofy pełne emocji.
a jednocześnie nienarzucający się, stonowany charakter wyznania.
to lata "praktyki", po prostu. i dobry gust.

w nieco innym klimacie, ale przypomniałaś mi, Anno, fragment mojego wiersza sprzed kilku miesięcy:

(...) tak mnie kochaj, tylko znowu niecodziennie,
tak wypatruj, wciąż za wcześnie, okiem dziecka.
nie obiecuj, za to nurtem rzeki, we mnie,
bez odwrotu zatop ognie, zgaś powietrza.
...
tak mnie kochaj, bo tak ciebie snom wyśniłam,
bo zabrałam kruche skrzydła ptakom w locie,
żebyś tylko mnie odnalazł, gdzie zgubiły
wieczne pióra - żebym mogła mówić, że cię...



pozdrawiam serdecznie i jeszcze raz, wszystkiego dobrego na święta!
Kinga.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Śliczny, dobry i tak barwny wiersz Aniu nasycony uczuciami, płynie z nutą melancholii.

Uwij, wymość te wspomnienia jeszcze siankiem
naszą wspólną przeszłość, ona ciągle żyje
bo powraca myślą, wieczorem i rankiem,
póki jeszcze jesteś, póki serce bije.

Serdecznie i świątecznie:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Może jestem tu za późno, ale chyba nie...
Pod przesłaniem mogłoby się podpisać wielu, często tak odczuwamy, czekamy, pragniemy jak peelka.
Wierszem trafiasz do lepszej strony ludzkiej natury, a u kogo była w letargu, zapewne ten dźwięczny tekst ją rozkołysał.
Szczęśliwego Nowego Roku, Aniu.
Grażyna
:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...