Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Reminiscencja II


Kaliope_X.

Rekomendowane odpowiedzi

nie zdążyłam być dziewczynką
taką z kucykiem na głowie i na biegunach
potknąć się z gracją o tysiące baśni

odpocząć na piasku od bosych stóp
poranków z rosą
wieczorów bez zachodu

unieść sny pod sklepienia
z dziurawą skarpetką

nie zdążyłam ostudzić herbaty zanim
księżyc usnął w filiżance i szybko
odkryłam że ciemność wypełnia nawet kwiaty
jeśli pozwolę jej usiąść na dnie

dorośli mówili huśtawki są niebezpieczne a ja
zostawiłam im stokrotki w kokardzie uśmiechu
spadły porzucone nie sięgając poręczy

wstążka rozpuściła włosy dziewczynce we mnie
i nie zdążyłam mieć piegów przed nocą

gdy wszystkie wielkie kolory już były
ty wciąż
znajdujesz mnie na mapie pogody

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kingo sam tytuł jest wspomnieniem rzeczy, spraw minionych i refleksją z nimi związaną -peelka wraca wspomnieniami do lat dzieciństwa ,,,jakie czytam! Motyw lub sceny nawiązują do motywów lub scen już istniejących ...obecnie:"..gdy wszystkie wielkie kolory już były
ty wciąż
znajdujesz mnie na mapie pogody

Wspomnienia z dzieciństwa trudno wyprzeć , ale jako osoby dorosłe , pragniemy je zastąpić , nowymi dobrymi , wspaniałymi zdarzeniami dorosłej osoby - choć to nie łatwe!
Serdecznie!
Hania

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nie zdążamy zdążając przez życie
być kim chcemy a także marzymy
z gracją się potknąć by należycie
cieszyć się rosą stąd się skarżymy

liryczne płyną śpiewy łabędzie
sławiąc herbatę niewystudzoną
kokard uśmiechy wstążki dziewczęce
myśl kolorową też porzuconą

:)

http://www.youtube.com/watch?v=JkknXyfVHEc&feature=fvwrel

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mam tak, że im więcej lat przybywa, tym częściej wracam do wspomnień z dzieciństwa, wtedy zazwyczaj chętnie bym ich sobie dodała. Takie powroty chyba odmładzają, w sensie, dodają skrzydeł, jak na huśtawce chciałoby się wzbić jak najwyżej i sięgnąć tego, co nas ominęło albo, co sami przoczyliśmy. Wychodzi taki rachunek z dzieciństwa, jakiekolwiek ono było, nie powróci, ale jest w naszych dzieciach, wnuczkach...
Za taki powrót jestem Ci wdzięczna.
Nie pasuje mi tu słowo "podniebnienie", rozumiem zamiar, ale dziwnie to brzmi.
Bardzo ładne zakończenie.
Pozdrawiam serdecznie
:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kaliopku,

bardzo dobry tekst.

Zmieniłabym Kokardkę" na "kokardę", zabrałabym jedną fryzurę (ciutkę mam przesyt rekwizytów dziewczyńskiej toalety) i tu przydałoby się zabrać rudy warkoczyk. Sny pod sklepieniem z dziurawą skarpetką będą pyszne. Najlepsza jest wg mnie ta strofka:

odpocząć na piasku od bosych stóp
poranków z rosą
wieczorów bez nocy


Brawo! Dużo lepsza niż Jedynka;)

Cieplutko,

Para:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chyba rozumiem bardzo dobrze to wszystko w wierszu, co wyraża tę treść: "nie zdążyłam być dziewczynką" - bo ja też nie zdążyłam i nigdy już nie odzyskam tamtego czasu, i nigdy nie nadrobię dzieciństwa.
Ale na szczęście wreszcie znalazłam Kogoś, przy Kim czasami czuję się jak mała, bezpieczna dziewczynka. Na szczęście.
Dobrze, że i Ty, Kaliope. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Haniu, znów sprawiasz mi radość swoim wczytaniem i komentarzem. dziękuję!
Tak już jest, że wspomnienia nawarstwiają się latami i budują spójny obraz życia, natomiast fragmentarycznie, wracając do konkretnego okresu, mogą stanowić przyczynek refleksji nad spełnieniem lub jego brakiem, nad poczuciem pustki lub radością posiadania, nad byciem "dla" lub poczuciem winy etc...
Tutaj pelka nie określa wprost jak było, lecz patrzy w przeszłość, pod pewnym względem wybrakowaną. A "teraz" jest czas innej pogody... nawet kolory nie muszę być już wielkie ;)

serdeczności, Haniu!
Kinga.

in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rihtiku, jesteś na tym forum jedyny w swoim rodzaju! :) niezastąpiony "czytacz" (tylko w pozytywnym znaczeniu), zawsze z wierszowanym komentarzem, w rozpoznawalnym, wiernym sobie stylu.
cieszę się, że zaglądasz i znajdujesz coś dla siebie :)

z uśmiechem,
Kinga.

in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Grażyno!
Kłaniam się z wdzięcznością za komentarz pełen zrozumienia i serdeczności.
Tak jest, jak piszesz. Z upływem lat coraz częściej wracają wspomnienia minionych chwil. Ten wiersz pisałam wczoraj, w dniu swoich urodzin i właśnie takiej chwili zadumy nad tym, co było, i jak było.
Cieszę się, jeśli mogłam przywołać Twoje dobre wspomnienia.
Niepasujące słowo już zamieniłam, wprowadzając również inne drobne poprawki. Mam nadzieję, że jest "czyściej" :)

Najserdeczniej pozdrawiam,
in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Anno!
bardzo cieszą mnie Twoje słowa, zmalowałaś mi uśmiech, całkiem dziewczęcy ;)
dziękuję za dobre sugestie. "kokardka" przeżywała różne "wcielenia", była też kokardą i ostatecznie tak ją zostawiam :)
dziękuję za wyróżnienie tej krótkiej strofki. dla mnie również jest ważna.

pozdrawiam niezmiennie ciepło,
Kinga.

in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



o tak, Oxyvio... potrzeba bezpieczeństwa, zatrzymania się i odnalezienia na nowo swojej dziewczęcości przy Kimś, kto chroni, trzyma mocno za rękę i po prostu jest - to olbrzymia siła, która w zamyśleniu nad teraźniejszością, skierowała myśl na obrazy przeszłości. dziś maluje się przed peelką (jak i autorką) nowa perspektywa - na szczęście. mogę czuć się malutka, gdy wiem, że w jego oczach cały świat. nasz świat. :))

Oxyvio, jak dobrze mnie rozumiesz... dziękuję, że czytasz.

pozdrawiam ciepło,
Kinga.

in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



stworzone w swoim rodzaju
istoty ziemskie przeżywają
pragnienie aby żyć w raju
od tysiącleci odczuwają

wierni pragnieniom wrodzonym
marzą z tęsknoty za ogrodem
w zgodzie z proroctwem spisanym
znów staną się Bożym rodem

doskonałość odzyskają
ostawszy się w próbie ostatniej
wieczną młodość zachowają
i tworzyć też będą ładniej

reminiscencje trapiące
miejsca ustąpią wręcz zachwytom
Boże się staną wiodące
myśli dające mądrość bytom

jako nas zna Ojciec w Niebie
poznamy siebie też wzajemnie
miłować będziemy siebie
na wieki wieków wszak niezmiennie



http://www.youtube.com/watch?v=Qaa_FcMRsl4&feature=related
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

wszystko cacy , ale tym razem pozwolę sobie mieć uwagi : piątą linijkę koniecznie zespolić z czwartą strofą !!! Chyba , że źle czytam ... :-( Trochę też rzuca mi się w oczy dwukrotne skorzystanie z " nocy " ... Piękna puenta - śliczna i czytelna , cudowne preludium ... :-) Czytając , widzę zwłaszcza moją pięcioletnią Ineczkę - tak chciałbym żeby zdążyła ... Takie wiersze pomagają się zastanowić ( również ) , w czym niedomagamy jako rodzice . Dziękuję , że swoją poezją potrafisz to czynić .
Z ukłonami , Czarek :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



słuszne uwagi, Cezary... i "pozwalaj sobie" zawsze, jeśli zauważysz niedociągnięcia - białe wiersze to jeszcze wciąż nie moja bajka. próbuję :)
nie zwróciłam uwagi na dwie "noce" - jedną przegnałam ;-) strofka z odstającym wersem już w równowadze.

Czarku, jesteś troskliwym rodzicem! cieszy mnie fakt, że wierszem mogłam przyczynić się do ważnych refleksji.
dziękuję, że czytasz. dziękuję za okazywaną mi życzliwość i uśmiech, który odwzajemniam :)

kłaniam się z serdecznym pozdrowieniem,
Kinga.

in-h.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



słuszne uwagi, Cezary... i "pozwalaj sobie" zawsze, jeśli zauważysz niedociągnięcia - białe wiersze to jeszcze wciąż nie moja bajka. próbuję :)
nie zwróciłam uwagi na dwie "noce" - jedną przegnałam ;-) strofka z odstającym wersem już w równowadze.

Czarku, jesteś troskliwym rodzicem! cieszy mnie fakt, że wierszem mogłam przyczynić się do ważnych refleksji.
dziękuję, że czytasz. dziękuję za okazywaną mi życzliwość i uśmiech, który odwzajemniam :)

kłaniam się z serdecznym pozdrowieniem,
Kinga.

in-h.
uważam , że teraz znacznie bez zarzutu ;-))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kolejny powrót do lat dziecinnych, równie udany.
Każdy z nas chciałby czuć się jeszcze dzieckiem, pod warunkiem, że nasze dzieciństwo było szczęśliwe i bezpieczne. Łatwiej też jest wracać chociaż na chwilkę do tych lat kobietom, jeśli mają przy boku silnego, dającego miłość, ciepło i poczucie bezpieczeństwa mężczyznę. Ciekawie. Pozdrawiam. Ula:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...