Ucieczka

[Nata_Kruk]

           Ucieczka

 

lato w firmie nie robi wyjątków,
na obrzeżach miesięcy urwiska, koślawe
tykanie biologicznego zegara wymusza
powolne kurczenie aorty. w zakolach ścian
podstępni mściciele i uciekające terminy.

na półpiętrze zaglądam w dzieciństwo.
skrzypiące huśtawki kołyszą lalki,
które czekają na papkę ze stokrotek.
w kałużach skrawki nieba, pocieszenie
dla przegranych w osiedlowej lidze.

sierpniowy dzień pochyla głowę, zwołuje
ptaki do gniazd, gdzie normalność
znów o krok za daleko. co umyka dzisiaj,
bez wyrazu kopiujemy nazajutrz, by nocami
wierszom powierzyć tajemnice.

 

 

 

 sierpień, 2012

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 5 Listopada 2023 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[NOWA]

Czasami chciałoby się uciec od obowiązków, wracamy do lat dziecinnych, kiedy byliśmy chronieni przez rodziców od wszelkich obowiązków, a teraz jedna wielka pogoń, dobrze, że jest odskocznia, której możemy powierzyć swoje tajemnice.
Prawdziwie i ciekawie ujęty temat.
Tak odczytuję, miło było zajrzeć do Ciebie Nato. Pozdrawiam:)

[Magdalena_Blu]

Przyznam, że im więcej razy go czytam, tym bardziej do mnie trafia. Wpierw końcówka, za drugim razem dwa ostatnie wersy pierwszej strofy, potem drugiej, w końcu całość.
Bardzo ładnie namalowny - przegrani osiedlowej ligi - najbardziej ujęło.
Gratuluję i pozdrawiam:)

[Oxyvia]

Bardzo dobry wiersz, Nato. Wyczuwam w nim wrogość otaczającego świata, jego bezwzględność, a także bezwzględne przemijanie i żal za dzieciństwem, i skrywaną wrażliwość, otwieraną dopiero nocami. Tak to czytam. Pięknie napisane, wzruszyło mnie.

[Anna_Myszkin]

Nostalgia jesienna, nie tylko za sprawą kończącego się lata, wdarła się do Twojego wiersza, Nato - taki niedokończony obraz wielu z nas niesie ze sobą aż do wyschnięcia farb... Po kilku czytaniach nie będę nawet gadać o tym, co bym tam w pierwszej strofie, bo druga i trzecia kazały zapomnieć.
Pozdrawiam :)

[Marlett]

Ukojenie we wspomnieniach dzieciństwa.
Te lata już nie wrócą ,ale Autorka nie da mi zginąć .. po to przecież jest poezja.
Serdeczności :)

[Lilka_Laszczyk]

Witaj Nato,
Dla mnie wiersz podzielony na dwie części, związane formą. Pierwsza zwrotka i trzecia to smutna jedność z wyraziście oddanym końcem. A druga to tęsknota za dzieciństwem. Retrospekcja. Nie wiem czemu kiedy czytam twój wiersz nasuwa mi sie taki skojarzeniowy obrazek. Stadion, hala widowiskowa czy cos tam jeszcze i tłum ludzi przed jakąś imprezą. Wszyscy chcą sie tam dostać. I nazajutrz. Pusto i wymarle. To co wczoraj było na wagę złota, dzisiaj jest juz nie ważne. Nikt tego nie chce.
Skoro mam skojarzenia (nawet takie w wolnej interpretacji) to znaczy że wiersz trafił i zrobił wrażenie. Trochę przygnębiające, ale wrażenie jest wrażeniem, bo zostaje w odróżnieniu od wierszy nawet ładnie brzmiących, ale szybko zapominanych...
Pozdrawiam
Lilka

[Bolesław_Pączyński]

Dobry, ciekawy wiersz Nato z takim swojskim klimatem czytam go kilkakrotnie, przyciąga jak magnes:-)

Jeszcze z letnim ciepłym pozdrowieniem:-)))

[Nata_Kruk]

Miło Bolku, że zaciekawił, mnie wystarczy, że raz przyciągnął, jak magnez.
Dziękuję za ślad pod "ucieczką"... pozdrawiam także... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobrze odczytujesz, to wiersz bez łamigłówek, a ucieczka jest do wyłapania po pierwszym czytaniu, tak chciałam.
Miło, że przeczytałaś i nie "uciekłaś" bez słowa i za to Ci dziękuję... :)
Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Takie słowa ucieszą każdego autora, że było więcej niż jedno czytanie i za każdym kolejnym
bardziej wciągał. Dziękuję zatem za czytanie i słowa komentarza.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bo to, co nas otacza bywa "wrogie", przytłaczające i wtedy szukamy chwilowej odskoczni w postaci wspomnień, ale nie tylko...
Cieszę się, że treść przypadła i dziekuję za wizytę.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Skoro dwie kazały "zapomnieć", nie zadam pytania, co by ewentualnie... a farby schną, dopóki nie znajdziemy właściwego kubełka do rozrobienia ich.
Już nie nostalgicznie, jeszcze letnio podziękuję za zajrzenie i post.
Pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zgadza się, mamy możliwość włożenia ukojeń w wersy i róbmy to, dopóki ktoś zechce czytać i zostawić słówko pod wierszem.
Miło, że zaszłaś do mnie, dziękuję i.. pozdrawiam... :)

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam Cię, słusznie zauważyłaś, forma wiąże dwa wątki, środek to chęć powrotu wstecz, ale jest się w traźniejszości -
życie trwa, potrafi nieźle drapać, potrafi żartować i daje szansę zapisania różnych obrazów.
Cieszę się z Twojego odbioru treści, dziękuję za obszerne przemyślenia i upodobanie całości.
Pozdrawiam... :)

[agnieszka wawrzyniak]

...Każdy kto czyta , ma swoje i tylko jemu znajome skojarzenia .
Bardzo lirycznie...od ""na półpiętrze '' ... i dla mnie tutaj zaczyna się ten wiersz...

wprawdzie te czasy nie tak znowu odlegle...ale jakaś taka mazgajowata jestem..hihi

Ładnie...już wrześniowe dni...już jesień..;-)))) pozdrawiam. agn.

[Nata_Kruk]

Zgadza się, każdy ma swoje skojarzenia, ale nie zaczęłabym, chyba, pisania od słów, na półpiętrze...
Chciałam dodać "przedsmak" tej ucieczki i cieszę się, że znalazłaś coś, co określiłaś słowem, ładnie i za to dziekuję.
Jesień.? gdzie.? Pozdrawiam letnio... :)