Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pamiętam moją sąsiadkę, taką starszą, lekko sfrustrowaną panią,
raczej dewotkę, (ksiądz, kościół, świętość – te rzeczy. Skowronki dzwonów wpajały ją wręcz w wiosenno-liturgiczne upojenie.)
Często naśmiewałem się z moim Panem Bogiem
z jej Pana Boga:
starszego dziadka, z długą siwą brodą, lekko niedołężnego
ciskającego w gniewie pioruny na przerażone miasto
skulone pod pościelą nocy.
(A tak odnośnie pościeli: ile radości sprawiało Mojemu Panu Bogu
patrzenie jak Pan Bóg tej pani wygrażając ręką
zaglądał pod pościel jej syna.)
W sumie to nawet kiedyś próbowałem się umówić na piwo z Jej Bogiem
ale on raczej z tych nie-pijących.
Mój Bóg należał do tych, co to raczej nie przywiązują wagi
do wizerunku. ( Nie wiem czy pamiętał przynajmniej kiedy ma urodziny.)
Był spontaniczny i beztroski, często mu zarzucali
inni Panowie Bogowie, że zachowuje się jakby nie-istniał
albo nie był Bogiem.
Bo On w ogóle lekko był niesprecyzowany.

Raz targany wątpliwościami
zebrałem Ich wszystkich i zapytałem: czy jest sens Boga?
skoro każdy ma własnego to równie dobrze mogłoby go nie być
a i ciężko nie wytłumaczyć wiary konstrukcją podświadomości (tu odsyłam do książek, czy modnego w tych czasach NLP)

Usłyszałem (a może mi się zdawało, bo sam sobie odpowiedziałem?)

Każdy ma swojego Boga
bo Bóg po prostu jest
( tak Go definiuje Biblia )

Woda jest wodą niezależnie od tego
do jakiego naczynia ją nalejesz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



adolfie

Najwyraźniej twój zestrój prowokuje...

W moich utworach daję wyraz mojej wierze w niemojego Boga, w tym znaczeniu, że nie ja Jego wymyśliłem i mam, lecz przeciwnie... Jesli rzeczywiście przeczytałeś choć raz jeden w życiu Biblię - Słowo Boże - to winieneś dostrzec, że nie ma w niej tej definicji Boga, jaką podałeś...
Ponieważ to nie miejsce i czas, do tego, abym więcej pisał na ten temat, więc kończę... - jedynie dlatego, gdyż w przeciwnym razie mógłbym znów zostać zbanowany...

Jest też tak jak to ująłeś... Jestem ciekaw komentarzy innych...

Życzę ci lepiej niż sobie...
Opublikowano

przyznaję ta definicja jest tylko [u] chwytem retorycznym [/u], lecz jakby na to nie patrzeć każda miara i definicja takim jest. Rozumiem, że możesz uważać inaczej :) chodzi o to, że ja przeczytałem nie tylko Pismo, ale i wiele publikacji dot. naszej świadomości i podświadomości. Mogłoby się zatem wydawać, że widząc jak oczywistą funkcję pełni nie tylko kościół ale i wiara w kontekście naszej podświadomości powinienem wykreślić Go jednoznacznie :) ale wydaje mi się, czemu chciałem dać wyraz w tym wierszu, że kwestia tkwi w mierze. Ucząc się matematyki na coraz wyższym poziomi i dostrzegając jak wiele abstrakcyjności niesie za sobą miara, jestem skłonny naprawdę uznać ją... za nieistotną w kontekście bardziej zasadniczych spraw, dlateog nie uważam by każdy nie mógł mieć sowejgo Boga, jednocześnie jest to cały czas ten sam Bóg :) ?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



adolfie

Widzę, że wdając się w wymianę poglądów pod twoim zestrojem, oboje podpadniemy i zostaniemy zbanowani, a może znów tylko ja. Wybacz, ale ograniczenia obowiązujące w tym servisie poetyckim, ograniczają mnie w publicznym uzewnętrznianiu moich przekonań inaczej niż w utworach. A ponieważ postanowiłem być wierny moim przekonaniom, m.in. co do prozelityzmu (http://www.poezja.org/wiersz,71,137685.html), więc nigdy do nikogo sam pierwszy nie piszę na prywa, ale zawsze stosownie się wypowiadam, do tego, o co jestem zagadnięty. Zapewniam cię, że jedynie z tych powodów, jest tak, jak wyraziłem się poprzednio i teraz.
Opublikowano

...Paidós

w drodze do marketu mijam codziennie
siedzącego na murku boga

dzisiaj machał nogami
rysował krowy
i gwizdał marsyliankę

tradycyjnie zapytał o ogień
potem klasnął w dłonie
i stała się słuszność

paliliśmy przez chwilę w milczeniu
nagle wesoło zeskoczył oznajmiając
że musi już iść

po nową przymiarkę echa nad gwoździami




Jak twój wiersz dopełnia mój. Mój stwierdza, że każdy ma prawo widzieć Boga tak jak chce, bo miara jest pusta sama w sobie, w twoim idziemy o krok dalej i wręcz utożsamiamy drugą osobę z Jej Bogiem, co ma sens, bo przecież każdy został stworzony na podobieństwo Boga :)
Dwa dopełniające się obrazy.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj, Adolfie :)
Podoba mi się, jak i to, że ciągle szukasz swojego miejsca wśród rzeczy ważnych. Dawno temu napisałem podobny w wymowie wiersz.
Może zaciekawi Cię, jak podszedłem do tematu, jak to się mówi ;)



wiem ból

na skrzyżowaniach co rondem trwa
gdzie żadna nie odchodzi z rzek
czas wiele cieni i blasków ma
każde roztapia się w jeden wiek

tam kiedyś ja zawołam Boga
a ty Swojego
i... zwyciężymy się -
za Moim przecież stoi wiecznie!
przy Twoim nigdy nie jest śmierć!

za - Naszym - czyha straszna trwoga
wspólnie deptana przeszła droga
prawdziwa twarz imię i sens

a może z Którymś usiądziemy
przy pierwszym słowie w krańcach gwiazd
wspomnieniem o łzach zapłaczemy
bo się okaże że nie ma nas?

że życie po śmierci to tylko śmierć
że już nie czeka ciebie i mnie
kara za grzechy lub słodki sen
że za tym wszystkim spokój jest?

tam dalej pójdę w gwiazdach sam
gdzie jednocześnie wszędzie tam
zostawiał będę co dzień się
z tym samym Bogiem co inny Jest


dlaczego rozpacz w sobie mam
nie widzianych nigdy ludzkich mas
niewinną krwią wciąż broczy czas
od bólu do bólu tylko trwam

wiem co Pomyślał kiedy krzyż niósł
i co rozumiał w grzesznikach ból
co czuje chleb gdy gnił i rósł
jaką tęsknotą kwitnienie pól

znam że na końcu ciszą sen
i tylko dalej nie wiem

co sens

Opublikowano

Hej Sokratex, akurat muszę wyjechać na 3 dni, powiem tak: wiersz twoj skonsumowałem właśnie, o wrażeniach napisze jak worce bo nie chce tego robic na szybko i w sposob wymuszony, acz rzecyzwicie tez pasuje do mojrgo obrazu :) wszyscy poeci siebie dopelniaja w poezje :)
dzieki za wglad, caly czas szkuam wlasnego ja w poezji :)

pozdr

Opublikowano

W tej prozo-poezji są ciekawe wersy, parę słów.

Tylko, jeśli chcesz zatrzymać czytelnika, porozmawiać z nim, taką formą niewiele zdziałasz.

Chyba, że trafisz na wyjątkowego cierpiętnika. Albo znawcę wysublimowanych sensów.
Przekaz tego tekstu można zawrzeć w kilkunastu prostych słowach. Dodawanie do idei fabuły, prawie scenariusza, męczy ją.

To oczywiście tylko moje zdanie, a raczej wrażenie. Jestem laikiem "w temacie" poezji.

Psują odbiór udziwnienia myślnikowo- czasownikowe.
Dla efektu? Nie biorę się na to.

Znudziłam się w połowie. Przepraszam. Nie mam czasu;-)

Nie podkleję żadnego swojego wierszyka. ;-))))

Pozdrawiam. E.



Opublikowano

Ha, a mnie się to "boże" rozgadnie pod Twoim piórem, po prostu spodobało. Chyba kilku bogów zdążyłam w życiu poznać.
Najbliższy jest mi ten, który często nadeptuje / niechcący:)/ na mój cień :)

Opublikowano

Gdybająco-refleksyjno-poznawczo-opisowe z dużą ilością słów i bogów .ale:
niefanatyczne ,przemyślane ,poukładane i cała ta "pogadanka" zmierza do jakiegoś celu;
pewnie coś skorygowałbym , np:wyrzucił "raz" z środkowej części;
jest wiele prawd w tych słowach i odkrywałem je ze swoim Bogiem;
Dobre.
pozdr

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z lewa i z prawa łamanie prawa gdy jeden drugiemu jedzie po bandzie zmieniają się miejscami na wokandzie niczym dziecięca gra w Chińczyka bo taka jest właśnie polityka człowieku nie łam się i nie irytuj lepiej teraz odpuść i nie politykuj oto prokurator ściga prokuratora na prawo nadeszła właśnie pora sędzia podważa wyrok sędziego i jak na razie nic z tego dobrego dla nikogo i dla niczego nie wynika bo prawnik atakuje innego prawnika co rusz wybuchają prawne spory jakich chyba nie było do tej pory tam ekspert ośmiesza innego eksperta na stole sędziowskim spraw leży sterta ktoś winny ktoś skazany tylko prawie jak dużo ludzi dzisiaj zna się na prawie lecz czy to jest kodeks czy z podręcznika bo taka jest właśnie polityka na sądy w końcu nadszedł ten sądny dzień choć nie da się wszystkiego wyciąć w pień ale prawdziwy Sądny Dzień będzie dziś teraz albo jeszcze za niepoliczalną liczbę lat nikt tego nie zna i nie wie o tym cały świat kiedy przyjdzie ten czas i ostateczna pora że będą sądzić też każdą sędzinę i sędziego i wzywać na niebieski dywan prokuratora ktoś coś tam zyska inny na zawsze straci bronić siebie próbować będą też adwokaci zaś radcy i notariusze na nic już nie poradzą bo sprawiedliwy Sędzia da radę z każdą władzą czy to także będzie polityka gdy się pojawi nowa pragmatyka ten z tarczą wejdzie tamten na tarczy dziesięć paragrafów całkiem wystarczy skończą się absurdy i naukowe komunały upadną wszystkie bez wyjątku trybunały ustawy nie będą już potrzebne nic nie warte w dziesięciu zdaniach wszystko jest zawarte skrzydlaty strażnik bramy jednym pootwiera a przed innymi na zawsze pozamyka ale to nie będzie już żadna polityka
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Migrena  to zdanie przypomniało mi Mamę- bo kiedyś zapytałam czy kocha mnie tak samo jak moją Siostrę. Powiedziała prawie jak Ty- że palce u ręki gdy się zranią- jeden albo drugi boli tak samo.   A potem Twój wiersz mnie porwał bardziej. Miłość. Zwycięża wszystko. Taka miłość. I trwa. Gdy świat się kończy. Ona Trwa. Piękny- i wwierca się aż do trzewi  
    • W koszu świat się mieści - myśleliście, że śmieci !
    • @Marek.zak1 Marku, to nie tak... w naszym pięknym kraju jest teraz jeszcze większa bieda niż materialna. Bieda moralna. wchłaniamy jak gąbka wodę wartości,które zawsze nam były obce aby dogonić Zachód. Ale w czym jesteśmy gorsi ? że nie mamy związków partnerskich i legalizacji aborcji na życzenie? Lewandowski jest nielubiany nie za to,że strzela bramki za granicą a za to,że nic wielkiego nie zrobił dla polskiej naszej reprezentacji. Jako kapitan zawiódł na całej linii. Odmawia gry w ważnych meczach Polski bo jest zmęczony a przecież jego koledzy też grają za granicą i też mogą być zmęczeni ale grają...W naszym kraju jest wiele do zrobienia i nie do naprawienia metodami tego rządu, który burzy to co poprzednia władza zrobiła przez 8 lat.Bo rewitalizacja to nie burzenie tylko ratowanie dobra. Reanimacja to nie dobijanie pacjenta. Mimo wszystko pozdrawiam ciebie serdecznie @Migrena bardzo dobry wiersz, porusza trudny ale aktualny temat. nie bójmy się pisać jak jest naprawdę bo ukrywając fakty stoimy po stronie tych, którzy je przeinaczają wyłącznie na własny użytek.
    • Wróciłem. Nie jak człowiek jak język ognia wracający do żrenicy popiołu. Nie do miejsca, do ciebie, do skóry, która mówi moim dłoniom, jak rzeźbić ciszę w temperaturze krwi. Byłem tam, gdzie tlen ma smak piasku, gdzie wiatr uczy języka rozpadu, a noc trzyma za gardło i nie puszcza. W górach, gdzie człowiek oddycha szczelinami płuc, a gwiazdy są jak porzucone oczy co widzą wszystko, nie pokazując nic. Ale wróciłem. Na kolanach snu, do ciebie, do wnętrza twojego zapachu, który przesiąkł mi w paznokcie i nie chce odejść nawet w ogniu. Twoje spojrzenie rozkłada mnie na części, na mięsień po tęsknocie, na kość po dotyku. To nie wzrok, to skalpel, którym rozcinaz przestrzeń miedzy naszymi ciałami. Nie chodzę już unoszę się, bo grawitacja twojej obecności to język bez słów. Każdy mój krok to ułamek ciebie naciągnięty na stawy. Nawet milcenie między nami jest wilgotne jakby ktoś wyjął głos z gardła i zanurzył go w tobie. Oddycham tobą. Nie jak powietrzem jak modlitwą kradzioną podczas wstrząsa. Każdy twój oddech to żyła, którą moje ciało próbuje odnaleźć językiem. Gdy mówię, słowa mają twoją temperaturę. Gdy milczę, to tylko dlatego, że chcę, by cisza stała się kolejnym narządem między nami. Nie potrzebuję twoich słów potrzebuję twoich nerwów. Chcę mówić przez twoje pory, chcę zapamiętać cię od wewnątrz, tak jak lustro pamięta twarz nawet po stłuczeniu. Kocham cię jak rana kocha palec, który w nią wchodzi, żeby sprawdzić, czy boli. Nie z czułości z konieczności trwania. Nie proś mnie, żebym się zatrzymał. Zrobiłem z twojej obecności dom, z twojej skóry  instrument. na którym nie da się zagrać bez krzyku. Nie musisz mnie kochać. Wystarczy, że przy mnie oddychasz ciepłem po burzy. A ja będę kochał cię tak długo, jak długo świat nie nauczy się mojego imienia bez twojego oddechu.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...