Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przeciekają przez palce
przybrudzone pieniądze
podnoszone pośpiesznie
poprzez panny przydrożne

pokorą potem przejęte
panny popiołem posypią
postacie pracą przygięte
pstrym powalone przytykiem

przedostatnia przed pierwszą
przeskoczy prawdziwą
poświęcenie pokaże
przyprószone patyną

prawda potwarz pokona
przegna podłość przewrotną
pokocha piękność potwora
promując prostą przystojność

Opublikowano

Przyznaję uczciwie - mi by się zwyczajnie nie chciało tak uformować tekst z samych wyrazów na "p". I zgrabnie Ci wyszło.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"Panny przydrożne" i wszystko na "p", nawet tytuł. Przypomniałeś mi trochę "rogatki" i nie tylko, odnajduję zbieżność tematyczną.
Pomysł dobry, żeby tak właśnie to zapisać. Średniówki trochę pomieszałeś (poza pierwszą), ale jest pewien schemat, I i III oraz II i IV,
czyta się w podobnym rytmie. Ten powalający przytyk.. pstry.. mógłby być innym słowem, dwusylabowym i wtedy dalej..
zwalone przytykiem. Może to niewykonalne, bo musi pasować do reszty. Ogólnie, niełatwego zadania się podjąłeś,
wg mnie, przyzwocie wyszło.
Pozdrawiam... :)
Opublikowano

Powiem szczerze, Sylwestrze, że jestem nieco skonsternowany. Utwór melodyjny, rytmiczny, tytułowe panny kojarzą mi się jednoznacznie, ale poza pierwszą zwrotką nie udaje mi się utrzymać mojego obrazu i gubię się totalnie w dalszej części niepewny Twojego przesłania. Pozdrawiam ciepło :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • do rosołku się rozbierać  toż to trochę jest za mało  sam rosołek nie wystarczy jak już działać to na calaość   do rosołku droga Alu ciasto trzeba zagnieść hyżo z części ciasta makaronik z resztą zaraz można śmigać   wołowinkę szybko zemleć dodać jajko i cebulkę w mig doprawić jak należy lepić i okładać sznurkiem   potem szybko zagotować i okrasić dobrą skwarą po rosołku dać pierogi i dopiero iść na całość :))  
    • @Sylwester_Lasota   Czarodzieju mój, Sylwestrze co słówka w rytmach pleciesz, choć w szlafmycy, choć bez fraka  Ty na wierszach znasz się przecie!   „gołosłowny” Ci się udał, po kąpieli - lekki, żywy, a że czasem gołość świeci - to nie grzech, gdy rym prawdziwy.   I niech fruwa - jak chce - cały, czy ma guzik, czy ma klapy, wiersz, co świtem się uśmiecha, nawet kiedy zdjął chałacik.   A że Jacek się rozkręcił, humor ostry, brzytwa w dłoni - niech mu będzie - też poeta, rym za rymem, musi gonić. :)     @Jacek_Suchowicz   Drogi Jacku, dzięki wielkie za ten wersów grad po głowie, choć wierszowy gołodupiec - nie zasłużył aż na mowę.   Czy go ścigać paragrafem? Czy zamąca dzieciom głowy? On nie z gender, nie z Europy tylko z szuflad Sylwestrowych!   Leci sobie, jak to bywa z lekką myślą, lecz z fasonem czasem wpadnie w cudze rymy, czasem znika w nieboskłonie.   A że trochę się rozebrał? Cóż, poezja lubi ciało - jedno słowo i mrugnięcie - już sensów się nazbierało.  :)
    • dziś za lato toast wznoszę o jeszcze jedną chwilę proszę zanim z jesienią się zamieni podda się czerwieni   dziś za lato zdrowie pije przecież już za moment minie więc niech słońca nie żałuje jeszcze jedną tęcze zbuduje   dziś do lata się uśmiecham na jego zrozumienie czekam niech się bardzo nie śpieszy niech mnie jeszcze cieszy   bym mógł spokojnie się poddać na barwy jesienne spoglądać pamiętając o pięknym lecie które w zieleń odziane i kwiecie   
    • Witam - mi też się podoba -                                                         Pzdr.
    • @Relsom Bardzo poruszający i refleksyjny utwór. Ujęło mnie jego spokojne, a jednak głębokie podejście do tematu przemijania. Wiersz ten porusza temat przemijania i śmierci w sposób stonowany, głęboko refleksyjny. Nie ma tu dramatyzmu, lecz jest kontemplacja, cisza, i łagodny smutek. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...