Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Owoc pobytu w Ojczyznie

Jak bocian wróciłam do gniazda
po latach nękana tesknotą
znów prowadzi szczęśliwa gwiazda
do pól jak szczere złoto

Wypiękniała mi moja Ojczyzna
wystrojona w przydrożne kapliczki
w majowych szatach każdy przyzna
nie ma drugiej takiej dziedziczki

Wreszcie wolna po latach niewoli
z Białym Orłem w złotej koronie
kiedyś serce łkające w kajdanach niedoli
dziś jak pochodnia miłością płonie

Daj Boże tylko siły przetrwania
cierpliwości miłości pokory
niech przed nami się ciągle wyłania
nadzieja co ludzkie łagodzi spory

Niech Światło Chrystusa zawita wszędzie
szczególnie niech chroni młode pokolenie
niech rozda Jezusa jak ksiądz po kolędzie
niech niesie strapionym w bólu ukojenie

Opublikowano

Jak bocian wróciłam do gniazda
po latach nękana tesknotą
znów prowadzi szczęśliwa gwiazda
do pól jak szczere złoto

Wypiękniała mi moja Ojczyzna
wystrojona w przydrożne kapliczki
w majowych szatach każdy przyzna
nie ma drugiej takiej dziedziczki

Wreszcie wolna po latach niewoli
z Białym Orłem w złotej koronie
[B]KIEDYŚ[/B] serce łkające w kajdanach niedoli
dziś jak pochodnia miłością płonie

tyle bym dla siebie :)))
w szczegóły nie wnikam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem niestety co to jest czy kto to jest peela,mozesz mi wyjasnic.Jesli zas chodzi o mieszanie Chrystusa odpowiadam: Jest w moim zyciu najwazniejszy,kazda chwile przezywam z Nim, zyje i robie wszystko w imie Jego milosci,moje wszystkie wiersze sa zadoscuczynieniem za nasze grzeszne zycie to znaczy nie tylko moje.Mam odmienne zdanie co do twego i uwazam, ze o Bogu pisze sie za malo.Wiecej gonimy za moda i szablonami.Pozdrawiam.
Opublikowano

Halciu, musiałaś bardzo, ale to bardzo tęsknić do Ojczyzny i to czuć w wersach, ciepło o tym piszesz.
Ja, podobnie jak Janusz, doceniam Twoją głęboką wiarę, ale w wierszu wolałabym jej nie mieć...
co nie znaczy, że wiara jest mi obca.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Co ja biedna zrobie za malo mi wierszy dla Panbuczka wiec uparlam sie i pisze pisze bo inni tego nie robia,pozdrawiam was kochani.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Co kto lubi ;-)   Nie Iwono, zdecydowanie nie. Niebo nie jest, bo się należy. Coś trzeba wybrać ;-)      
    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...