Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

a niby taki mniszek

Baba_Izba
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

"ba-ła-mu-ci zło-tym o-kiem
la-wi-ru-je na-pu-szo-ny
w cie-płej gle-bie
wy-kieł-kuj-e
roz-kwie-ci się słońc mi-lio-nem"


Rytm jak nie wiem a potem siada. Czyżby niechcący? Wart dopracowania.

Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki, szczerze mówiąc, to wydawalo mi się interesujące takie nagłe zastopowanie tempa (zakończenie wirowania), jednak po Twojej uwadze i ponownym przemysleniu, doszłam do wniosku, że to zbyt krótki tekst, na to, by zastosować zmianę rytmu.
Poprawiłam, jestem przekonana, że tak jest lepiej, dziękuję, pozostaję wdzięczna, pozdrawiam
- baba
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak Magdusiu, wiatr daje poczucie wolnosci!
Powiewa i rozsiewa! Ten mniszek jest bardzo plenny! Gdzie się ruszysz - on: na trawnikach, w parkach, na łąkach, przy drodze,
prawie wszędzie! Lubię patrzeć na mlecze! Chyba każde dziecko miało kiedys wianek z mleczy na głowie. A mama mówiła: nie dotykaj
rękami oczu (białe 'mleczko')!
Serdeczne heeej!
- baba
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dzięki, szczerze mówiąc, to wydawalo mi się interesujące takie nagłe zastopowanie tempa (zakończenie wirowania), jednak po Twojej uwadze i ponownym przemysleniu, doszłam do wniosku, że to zbyt krótki tekst, na to, by zastosować zmianę rytmu.
Poprawiłam, jestem przekonana, że tak jest lepiej, dziękuję, pozostaję wdzięczna, pozdrawiam
- baba
Ja osobiście teraz czuję się czytając jak ten wiatr. Dziękuję :)
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Poprawiłam, jestem przekonana, że tak jest lepiej, dziękuję, pozostaję wdzięczna, pozdrawiam
- baba
Ja osobiście teraz czuję się czytając jak ten wiatr. Dziękuję :)
Dziękuję, to Twoja zasługa; dobra rada! O to chodziło? Też to czuję!
Heej! :)
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Myslę, że będzie Ci ładnie z tym astrowatym kwiatkiem, który jak mu się dokładnie przyjrzeć, jest miniaturą astrów tych jesiennych.
Dziękuję serdecznie, pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Witaj i dziękuję!   Dziękuję za te słowa. Pozdrawiam.:) @AmberBardzo dziękuję! Jest mi niezmiernie miło. :) @Simon Tracy@Adler@violetta@sisy89Bardzo serdecznie Wam dziękuję! 
    • Marek.zak1
      Gryps od serca

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Dobry wiersz, oryginalny i bardzo emocjonalny. Co do meritum, czytałem wspomnienia wrocławskiego "czołowego" gangstera "Greka" ("Byłem gangsterem" i sequele). Ożenił się w więzieniu z babką, która na niego czekała. Po ślubie, po przysługującym intymnym spotkaniu, napisał, a to zapamiętałem: nie wydawała się osobą bardzo wyposzczoną. Życie.  Grek umarł na covid w pandemii.  Pozdr. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Semel heres, sempel heres

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Berenika97 nieraz już miałem dosyć, moja biblioteka o wsi i dworach obejmuje kilkaset pozycji. Mam unikatowe prace z międzywojnia różnych frakcji od potępiających politykę dworu aż do wychwalania ziemiaństwa. Sam należę do dwóch organizacji monarchistycznych. Klubu zachowawczo- monarchistycznego podchodzącego do monarchii w sposób naukowy i związku monarchistów polskich który pragnie powrotu królestwa polskiego. Byłem w delegacji polskiej do ostatnich potomków króla Augusta III w Dreźnie. Naszym przewodniczącym jest hrabia Henryk Sobański którego córka wyszła za hr Reja którego rodzina posiada zamek nad Loarą i tak dalej muszę już kończyć bo wzywają mnie obowiązki pozdrawiam was serdecznie Robert
    • Annna2
      Semel heres, sempel heres

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  atam, ale dzięki. Ty jesteś niezwykły. To co zrobiłeś dla mnie, wysłałeś mi swoje publikacje.  Pięknie opisane,( to słowo- piękne to zbyt mało)  Berenika wszystko już napisała- to co zrobiłeś dla nauki i historii. Robert jeszcze tylko jeden aspekt- dziękuję za Tatę, bo jak zobaczył Ossendowskiego i między kartkami święte obrazki- miał łzy w oczach. Dziękuję Jak powiedziałam mu że robisz album o Maryi to powiedział że masz piękne Serce. Dziękuję
    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcBardzo dziękuję! Tak, dokładnie tak – melancholia jako postać, nie stan. Ktoś, kto mieszka z tobą, zna cię lepiej niż ty sam, i właśnie dlatego potrafi tak skutecznie wygaszać. Nie przez dramatyczny wybuch, ale przez ciche, codzienne odbieranie jasności.  @Migrena Twoje słowa są dla mnie darem. Bo widzisz w tym wierszu nie tylko ból, ale całą jego architekturę – metafory, napięcia, balansowanie. "Studium stanów lękowych i depresyjnych" – tak, to było pisane z wnętrza, nie z dystansu. I że to zobaczyłaś, że to nazwałaś... to dużo dla mnie znaczy.  Dziękuję za "pełną podziwu duszę"   :). Zostaję z wdzięcznością. Bardzo dziękuję!  @Annna2Bardzo dziękuję! Czasem wystarczy usłyszeć "będzie lepiej", żeby poczuć, że nie jest się samemu w tym wszystkim. Trzymam się.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Zwątpienie – tak, to dobre słowo. Melancholia pięknie wygląda w wierszach, ale w życiu jest znacznie mniej poetycka :) A że jej nie masz? Ciesz się tym i trzymaj daleko. Dziękuję za słońce – łapię każdy promień, jaki mogę. :) @Alicja_Wysocka To piękna metafora – dróżka, która sama nie wie. Bo tak właśnie jest: balansowanie, wahanie, niewiedzenie. Ale Twoje słońce pada na tę dróżkę i czyni ją trochę jaśniejszą.Dziękuję za słońce – łapię je wdzięcznie.:) @andrew Wczoraj odeszło – to prawda. Ale czasem trzeba się jeszcze z nim pożegnać, zanim zacznie się układać jutro. Tęsknota to nie słabość, to część przejścia. A potem, tak – nowa szata, klocki lego, kolory. Ale we własnym tempie. Dziękuję za te słowa. Za przypomnienie, że można inaczej. Bardzo dziękuję za piękny komentarz! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...