Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest papier
a na nim korytarze ran wyznacza atrament.
Lecz co gdy słowo nie przytaknie na zmianę
rozrastając się każdym kolejnym odnóżem jest rany
w sercu

Jest przebudzenie
i włóknista pajęczyna, która ciąży pod cebulkami włosów żywych
Choć dowiadywałem się już u przodowników rzemiosła
i sam projektowałem, Nie powstał jeszcze do niej
młot

Wczoraj zostałem zbawiony
Wczoraj zimny pająk zsuwał się - owinięty
w to, co zapamiętał - odliczył cyfrę lęku.
Dziś jestem pognieciony, z wypaloną dziurą
na środku, którą uchodziło powietrze
Odkąd zacząłem ufać papierom
niejako uwłókniłem się na ich obraz
I chociaż wiem, że zaraz usłyszę jej głos,
marnieje, bo na nic się nie zda
Jednak zamknięty w swoim bądź lub nie bądź
wierzę

Jest skarb
lecz nie jest głośny, ani pionowo
nie wbija ciężarem nóg w ziemię.
Skarb sobie jest nagi
a jego żywica po ścieżkach ciała
dla niego - który zasnął - jest poparzeniem
i oczy też martwe
ma

Jest Ona
pęka
stara nić
Niczego z pomarszczonej kartki
nie da się już więcej zmazać
Twoja miłość jest nowym cudem
do nazwania

Opublikowano

może iz tego "nie bój, nie bój" takie coś można?:

.................
Jest papier a na nim korytarze ran
wyznacza atrament. Lecz co gdy słowo
nie przytaknie na zmianę rozrastając
odnózami w ranę w secu

Jest przebudzenie i włóknista pajęczyna,
która ciąży pod cebulkami włosów
Choć dowiadywałem się już u przodowników
pracy - nie powstał jeszcze do niej młot
.......................

MN
ps. to tylko propozycja

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bóg i historia.   A za Bugiem — czterdzieści dywizji, palce w szufladzie, pamięć katorgi.   Szepty.   Wielka utopia rewolucji.   Za Odrą — miliardy wierzytelności, sprzedajny sędzia i tłuste synekury.   Niedomówienia.   Wielki mit postępu.   A pomiędzy nimi — my, między strachem a łatwowiernością.   Pamięć i złoto.
    • Nasze wspaniałe księżniczki Wiosna oraz Ty już jesteście obecne   W naturze  ujawnia się piękno , Ty jesteś cudowna Cudowne barwy , powabne zapachy Jesteście tu i teraz w zasięgu ręki Wasze imiona to symbol miłości Słowa są wiosenne, słowa to dama Dziś bądźcie sobą i otwórzcie swoje ramiona dla miłości Co rok jesteście tutaj, Ty przybyłaś niedawno i już widzę uśmiech na mojej twarzy Po zimie radość jest podwójna Wszystko budzi się dożycia Aż chce się tańczyć z powodu waszej obecności Weźcie mnie w swoje ramiona Razem miłujmy się miłością i szczęściem.                                                                                                                                                                                                                                                  Lovej. 2025-11-28                        Inspiracje. Miłość człowieka do człowieka                                     Miłość do pory roku                                  
    • @Ajar41 @iwonaroma Dziękuje serdecznie. Trochę się bałem, że mam wypaczone poczucie humoru. Pozdrawiam
    • @Leszczym morał taki, warto się jak najszybciej ocknąć:) i żyć wolniej i wolnością:)
    • @hania kluseczka Dziękuję za te piękne słowa. Nie zawsze trzeba być odważnym od razu - czasem najważniejsze jest po prostu pozwolić sobie czuć to, co czujemy. Niektóre początki mogą trwać dłużej, ważne jest tylko, aby miały zakończenie. Np. Wiele osób po stracie bliskich wspomina - nie zdążyłam / nie zdążyłem powiedzieć, że kochałem, przebaczyłem, i.t.p. Pozdrawiam.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...