Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Słońce wzeszło nad górami
hale lśnią w nim jak aksamit
stada owiec to perełki
co wypadły Bogu z ręki

Potok wije się wśród skał
jakby suknię uszyć chciał
i wygląda jak ta nić
która ma aksamit zszyć

Strojne suknią góry stoją
teraz w czapę z chmur się stroją
ależ one wiosną piękne
krokusami uśmiechnięte

Opublikowano

Ależ sobie miło plusłem... szkoda że nie w tym potoku pośród skał, a nieomal już gom miał! :)

Wysokie góry i odziane lasy, jako rad na was patrzę, a swe czasy młodzieńcze wspominam... - powtórzę za miodosłownym Janem z Czarnolasu. Miło mi, że twój wiersz mnie tam zabrał... Dziękuję.

Opublikowano

Wiersz przypomniał mi dzieciństwo i modę na wpisywanie się do pamiętników. Podobny obrazek namalowała mi w nim moja serdeczna koleżanka z podstawówki. Mam do dziś!
Wiersz jest inny ale podobny poprzez zawartą tematykę.
Z przyjemnością przeczytałam
serdeczności
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja też pamiętam pamiętniki, fajne czasy wtedy były. Miło, że je przypomniałaś. Mojemu synowi tak wpisał się kolega:

Ku pamięci, ku pa
wpisał Ci się Adaś Krupa

Chyba miał talent do pisania wierszy:)
Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


z :)

i upstrzone ciut zielenią
od północy bielą mienią
od południa nie masz farta
nie pojeździsz już na nartach

pozdrawiam Jacek



No i jaki fajny powstał dalszy ciąg wierszyka. Ty to potrafisz Jacku. Pozdrawiam serdecznie:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


z :)

i upstrzone ciut zielenią
od północy bielą mienią
od południa nie masz farta
nie pojeździsz już na nartach

pozdrawiam Jacek



sławmy granie, górskie hale,
panie sławcie je przez pieśni,
my oddamy cześć w gorzale,
sławmy wspólnie górskie treści

Hożo-wiosennie. Cholera! Jak się pisze to całe hożo?
Pozdrawiam











Opublikowano

Ładny, miły wierszyk dl adzieci, podoba mi się. :-)
Tylko jedna drobna uwaga:
"Słońce wzeszło nad górami
hale lśnią w [u]nich[/u] jak aksamit"
- powinno być chyba: lśnią w NIM - w tym słońcu, prawda?
Pozdrawiam. :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


z :)

i upstrzone ciut zielenią
od północy bielą mienią
od południa nie masz farta
nie pojeździsz już na nartach

pozdrawiam Jacek



sławmy granie, górskie hale,
panie sławcie je przez pieśni,
my oddamy cześć w gorzale,
sławmy wspólnie górskie treści

Hożo-wiosennie. Cholera! Jak się pisze to całe hożo?
Pozdrawiam


I takim to sposobem mój wierszyk nabiera rozmachu. Dziekuję serdecznie za odwiedziny. Pozdrawiam:)))









Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja też pamiętam pamiętniki, fajne czasy wtedy były. Miło, że je przypomniałaś. Mojemu synowi tak wpisał się kolega:

Ku pamięci, ku pa
wpisał Ci się Adaś Krupa

Chyba miał talent do pisania wierszy:)
Pozdrawiam z uśmiechem:)))
Na pewno miał! Liczy się przede wszystkim inwencja, chęć pisania, wrażliwość w postrzeganiu świata. Piękny obrazek namałowałaś w tym wierszu! Ja niestety nie byłam wiosną w górach, nie widziałam kwitnących krokusów w naturze, tylko na filmie i zdjęciach.
Piękny to widok zapierający dech w piersiach!
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvio 100% racji już poprawiam. Dziękuję że zajrzałaś do mnie. Pozdrawiam serdecznie:)))
Cieszę się, że mogłam się na coś przydać. :-)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie było, była tu niezgodność form gramatycznych.
A Twój komentarz roi się od błędów zresztą. Nie potrafisz napisać poprawnego zdanka. A krytykujesz innych.
Opublikowano

Bo jestem poetą, a nie lingwistą po filologii. I przyczepiłaś się tego co nieistotne. I nigdy nie krytykuję aby kopać.
Hale lśnią w nich[górach] jak aksamit.
Ja bym mnie przeprosił...
A gdybymlśnienie dotyczyło słońca napisałbym : hale lsnią nim jak aksamit.
Dobra już mnie nie musisz przepraszać.

Opublikowano

Miło mi, że sobie porozmawialiście u mnie, dziekuję za kolejne wizyty, lubię gościć. Aby spór rozstrzygnąć, miało być tak jak wersja Oxi. Pozdrawiam serdecznie:)))

Opublikowano

Zarówno Jej dyletanctwo jak i Twoja nieznajomość materii poetyckiej wyklucza równorzędną dyskusję z Wami. Będąc jednak człowiekiem pełnym wyrozumiałości i przepojony szacunkiem do bliźnich usmiecham się z dobrotliwą pobłażliwością . i tymże miłym akcentem zakończmy dyskusję dotyczącą "ichnich".;p

Opublikowano

przypomniał mi się wierszyk z dzieciństwa :). niestety nie pamiętam ani tytułu, ani nazwiska autorki, tylko te dwa fragmenty:

...
Rosły, rosły owce,
Na owieczkach wełna,
Szumiała siklawa
Białej piany pełna

...
Ciach, ciach nożyce,
Przy gęślikach, przy muzyce.
Nie ma to jak sprawna ręką,
Gruba owca już jest cienka!

szukałem w Sieci, ale nic nie znajduję.

a Twój wiersz bardzo mi się podoba :)
pozdrawiam i do poczytania :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chwała tym osobom, Którzy nie poddają się,  Pomagają, czynią dobro, Nawet kiedy świat im się wali, Na nich nie zasługujemy,  Za mało ich szanujemy, Świat do nich należeć powinien, Bo to oni dają nam nadzieję,  Że życie jednak ma jakiś sens, Chwała naszym bohaterom, Którzy zwyczajnymi ludźmi są,  Takim szacunek się należy,  Dlatego też podziękujmy im, Za to, że są i robią to co chcą,  Czy to święta, czy też nie, Pokażmy im, iż nam na nich też zależy!  
    • @Deonix_   Wenus…:) może jutro będzie widoczna? W roli pierwszej gwiazdki:)    podoba mi się! Pozdrawiam Deo :) 
    • Gdzieś w głębinie umysłu ślepca. W ciemnościach nieruchomego oka. Gdzie dźwięk rozmów jest podobny do szczebiotu zarażonych lodowym wichrem wróbli. Siedź sobie w niewiedzy ślepcze. Nie dawaj w ten świat kroka. Świat jest już pustynią. Pozbawioną ludzi, techniki i kabli. Całoroczna polarna tundra. Bez nawet chwili temperatury dodatniej. Wszystko zdziczało i tylko w sidła śmierci zaprasza. A w sercach ocalałych jest jeszcze chłodniej. Z zimna umarła moja dusza. We flakonie zaschnięty róż bukiet. W którym niegdyś chowały się trzmiele. Nic teraz nie znaczą. Stary pakiet. Umiera rasa ludzi. Kurczy się wegetacji pole. Nie uchronią od śmierci mikstury, czary, najgrubsze tkaniny. A życiodajny ogień będzie niczym waluta. Umiera świat bez modlitwy i winy. A oto boża kara i ludzka pokuta. Ślepcze, Twój wyraz twarzy tak surowy. Umrzemy razem. Ja do końca Twój sługa. Ostatnia wieczerza. Zapach śledziowy. Śmierć z głodu i zimna jest jak noc polarna długa.   Wiersz pisany w roku 2013 przy utworze "Freezing Moon" zespołu Mayhem  
    • @Radosław   o tak :) nie gryźć i nie kąsać…dając przestrzeń w bliskim, otwartym połączeniu :)  podoba mi się!    pozdrawiam :) 
    • @Berenika97 Ja już pochłonięty :)   Wesołych i Szczęśliwych Świąt!!!   Pozdrawiam 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...