Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dla profesorów koneserów
krytyków sztuki i innych mądrali
śmieszne zadanko z podstawówki
neurony lekko wam rozpali

trzy drużyny każda gra z każdym
kto z jajogłowych powiedzieć umie
po ile spotkań rozegra każda
i ile meczy rozegrają w sumie

ot geniuszu liryczni władcy
pod kopułką ze dwieście IQ
czy nadążycie rozgrzać zwoje
zanim policzę do stu

Opublikowano

jak rozumiem tekst prześmiewczy z podskórnym wyrzutem wobec akademickiego środowiska fachowców uzurpujących sobie wszechwiedzę na tematy artystyczne i literackie ;) skoro trafiłem z odczytem to podoba mi się takowa perspektywa - sam niejednej impertynencji profesorskiej musiałem wysłuchać...
rymy konsekwentnie poprowadzone aczkolwiek jakoś specjalnie się nie wyróżniają, pozdro

Opublikowano

Dobry wiersz i jeszcze lepsza zagadka, a każda z każdą rozegra (po) tyle meczów, ile będzie trzeba rozegrać, do (tyle zwycięstwa, co) okrzyknięcia zwycięstwa. Czyli do skutku, czyli do zwycięstwa jajogłowych, albowiem zwycięzca może być tylko jeden (czyli ta drużyna /z tą drużyną/ która rządzi). Pozdrawiam

Opublikowano

proste zadanko, ładnie zrymowane
czekasz, by ktoś odpowiedzi udzielił
trzy po dwa, dwa po trzy - zrachowane
nikt jeszcze gola w Twą bramkę nie strzelił

gdy celny wynik padnie - w nagrodę
dasz profesorom i tęgim głowom
na słów i rymów liczenie - zgodę
i wnet wymyślisz zagadkę nową?





bynajmniej nie uważam siebie za władcę liryzmu i dwieście IQ też pewnie nie mam - jednak rozbawiłeś mnie nieco tą zagadką... toteż pozwoliłam sobie "rozgrzać zwoje"... nie licz do stu - to za mało!!! ;-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



sto już dawno minęło, więc przestałem liczyć :)))
pozdr.

ale jeśli dałeś odpowiedź tym wierszem, to informuję, że jest błędna :)))
Opublikowano

heh... nie, nie... ja też potrafię czytać między wierszami... i podoba mi się ta lekka ironia...

żadnej odpowiedzi wszak nie potrzebujesz -
każda to pudło: myślisz! - nie rachujesz.


Z mojej strony to też była cyniczna... rymowanka, ot, tyle!

Opublikowano

Ciekawa zagadka.
Zawsze byłem cienki bolek z matematyki. Na sporcie też się nie znam, ale jeśli są trzy drużyny 1,2,3, każda zagra z każdą i nie ma żadnych dodatkowych zasad rozgrywek, to na chłopski rozum będą trzy mecze, w których każda z drużyn zagra dwa razy, np wg schematu:
1 z 2
2 z 3
3 z 1
Nie wiem czy to jest rozwiązanie, ale i tak upłynęło więcej niż dwie minuty od przeczytania.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @infelia Ojejku, jak miło :))))  Ale mi niestety natchnienie ostatnio nie służy,  za późno chyba :)))   Umykam do spania :)   Dobrej nocy :)))   Deo 
    • @Deonix_  Dzięki za lekturę. Podziel się próbką swojego wiersza, który trzymasz w zanadrzu... a ozłocę Cię pogodą ducha...
    • @Berenika97 Pewnie będzie cd. Ciekawe co było dalej :)
    • @infelia No wybacz, zapomniała ja...  Oprawa muzyczna również oczywiście wskazana :)   D.
    • To było w pierwszej klasie. Święta - nie pamiętam już, czy Wielkanoc, czy Boże Narodzenie - ale wiem, że jechaliśmy do dziadków. Mama, tata, moi bracia i ja - całą rodziną, nocnym pociągiem, tym sypialnym. Ach, jaka to była atrakcja! Przedziały z łóżkami, wszystko pachniało inaczej niż zwykle. Spałam na górnym łóżku, cicho słysząc stukot kół i rozmowy zza ściany. Dziadkowie mieszkali w Łodzi, na Piotrkowskiej, w starym piętrowym domu. Klatka schodowa była ciemna i pachniała kurzem - trochę się jej bałam, a trochę lubiłam ten dreszczyk. Dziadkowie mieli piec kaflowy, starą kredensową kuchnię i mnóstwo zakamarków, w których można było buszować. I właśnie tam, w jednym z zakamarków, trafiłam na skarb. To nie były zwykłe koraliki. Nie takie z plastiku, sklepowe. Te były... inne. Koraliki zrobione z wysuszonych ziaren ogórka, zafarbowane - chyba atramentem - i nawleczone na nitkę. Niby byle co, a dla mnie to było coś absolutnie wyjątkowego. Takie korale, jakie mogły mieć tylko lalki z baśni, albo bardzo eleganckie panie. Zapytałam babcię, czy mogę je sobie zabrać. - Ależ dziecko, to przecież byle co… Ale jak ci się podobają, to bierz - powiedziała, machając ręką. Więc je wzięłam. Zawinęłam w papier i schowałam do kieszonki. I już wiedziałam, co z nimi zrobię. Dam je pani Bogusi - mojej wychowawczyni. Ona była taka ciepła, elegancka, mówiła do nas miękko i z uśmiechem. Bardzo ją lubiłam. Dam jej w prezencie. Następnego dnia w szkole podeszłam do niej i wręczyłam zawiniątko. - To dla pani - powiedziałam dumnie. Pani Bogusia rozwinęła papier, spojrzała na moje korale i… uśmiechnęła się. - Ojej, jakie śliczne! - powiedziała. - Dziękuję, Alu - i pogłaskała mnie po głowie. Byłam przeszczęśliwa. Tylko... przez następne dni wypatrywałam ich na jej szyi. No bo jak to - skoro śliczne, skoro prezent - to przecież powinna nosić, prawda? Ale nie nosiła. Mijały dni. Mijały tygodnie. A ja codziennie patrzyłam. Aż w końcu, któregoś dnia nie wytrzymałam i... zapytałam. Przy całej klasie. - Proszę pani, a dlaczego pani jeszcze nigdy nie ubrała moich korali? Zapadła cisza, wszyscy spojrzeli na panią Bogusię. A ona się tylko uśmiechnęła - tak jak to tylko ona potrafiła  - i odpowiedziała: - Wiesz, Alu… nie mam jeszcze sukienki do nich. Ale jak kupię, to od razu założę. Uśmiechnęłam się. I z jakiegoś powodu - bardzo się wtedy ucieszyłam. Dzisiaj, kiedy sobie to przypominam, robi mi się ciepło na sercu. I trochę wstyd. Nie wiedziałam wtedy, co to znaczy „wstyd”. Dopiero po latach zrozumiałam, że ta sukienka - to było najpiękniejsze wyjście z sytuacji, jakie mogła mi dać. I do dziś, kiedy patrzę na dzieci, które wręczają komuś coś zrobionego z miłości - zawsze widzę te moje ogórkowe korale. I uśmiech pani Bogusi.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...