Ela_śmigielska Opublikowano 12 Marca 2012 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Marca 2012 Ja pragnęłam, dać Ci w dłonie cały świat, zerwać gwiazdkę z błękitnego nieba. I pod kloszem, schować cały wspólny czas, a ty mówisz, że ci tego nie potrzeba...... Otworzyłam moje serce na twą miłość, lecz przeszedłeś obok tego obojętnie. Ono w końcu się uciszy,będzie biło, zanim kiedyś, po cichutku sobie pęknie... Zapamiętam każdy dotyk Twojej dłoni, blask księżyca, czuły taniec naszych ciał. Ale nigdy, już nie będę marzeń gonić i bez złudzeń dziś odlecę w siną dal.. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rihtik Stempelek Opublikowano 12 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Marca 2012 Jako potencjalny podmiot tego wiersza (tak się poniekąd czuję nie z twojej winy ani zasługi) muszę wyznać, że to dawanie w dlonie całego świata, to hiperbola jedynie, bo... wiem czego drugi podmiot kategorycznie dać mi nie chciał, a dziś przepięknie wymówki czyni... Zapewniając zaś, że serce miał otwarte na miłość, zarazem warunkował jej przyjęcie... i to dość enigmatycznie, kobieco rzec można. Wypominki czyniąc popamiętaniem mi blasku księżyca i grożąc zaniechaniem pogoni za marzeniami oraz odlotem, w serce me godzi z polotem, acz boleśnie... (To nic osobistego wobec Eli śmigielskiej, lecz wobec żeńskiego podmiotu nie tyle wiersza, jak najbardziej...) Albo: Najpierw wszystko w żarty obróciła Najpierw wszystko w żarty obróciła, Zrozumiała — wyrzutami wybuchnęła. Potem piękną głowę pochyliła, Łzy chusteczką wycierać zaczęła. Zębów bielą drażniąco się śmiała, Zapomniawszy o wszystkim na chwilę, Przypomniała i znów zaszlochała, Uroniła na stół dziesięć szpilek. Zbrzydła. Wyszła — głowę odwróciła, Wraca, czeka, spuściła powieki — I pomstując ku drzwiom zawróciła, I być może odeszła na wieki... Cóż, na nowo trzeba zacząć dzieło, Wrócić do odwiecznej pracy swojej — Czyż i życie przeszumiało, minęło, Przeszumiało jak suknie twoje. Aleksander Błok przełożyła Mieczysława Buczkówna Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
NOWA Opublikowano 12 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Marca 2012 Dla mnie ujmująco podany temat, zatrzymał. Pozdrawiam:) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
stehr Opublikowano 13 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Marca 2012 Ładny, ale wymaga oszlifowania. i te wielokropki trzeba by wymazać. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 13 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Marca 2012 Uczciwie przyznam że zemdliło. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
mefisto35 Opublikowano 13 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 13 Marca 2012 Wyrzuciłbym znaki przestankowe i wielkie litery. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Nata_Kruk Opublikowano 15 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 15 Marca 2012 Elu, pod kloszem nie warto zamykać niczego, tym bardziej.. całego wspólnego czasu. Jeszcze jedno, marzenia powinniśmy gonić.! A wiersz, nie powiem, że jest zły... to odbicie wnętrza zakochanej peelki... Na takie tematy patrzę jednak z dystansem. Serdecznie pozdrawiam... :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Sylwester_Lasota Opublikowano 16 Marca 2012 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 16 Marca 2012 o jej! po co tyle tych kropek? jeśli je usuniesz, to może nawet zastanowię się nad plusem :), bo nawet zauroczyła mnie ta młodzieńcza naiwność :) kłaniam się i pozdrawiam. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się