stehr

Efemeryczny jestem niestatyczny jestem niestateczny niegrzeczny jestem dynamiczny to i owo traktuj mnie przedmiotowo każdego razu na nowo nie przywykaj bo to nie ja to cały świat więc zapomnij o mnie nieprzytomnie możesz mnie mieć kiedy chcesz tylko zadzwoń po mnie znów będę dla ciebie nieprzytomnie i zapomni o mnie cały świat który masz który chcesz mieć gdy chcesz mnie mieć kartkę z numerem zgnieć i wyrzuć do śmietnika mnie zegar tyka marnujesz czas kolejny raz nigdy nie ma mnie nigdy nie byłem dla ciebie się skończyłem zanim się przyśniłem to był tylko sen to był leniwy dzień było zimno było ciemno było wszystko jedno gdy potrzebowałem to cię miałem gdy nie chciałem to żałowałem cięgle grałem nigdy nie jestem sobą nigdy nie ma mnie zawsze jestem tym kim chciał bym być nie umiem kochać nie umiem żyć własnym życiem dla ciebie jestem wszystkim a chcę być nikim dla ciebie jestem wszystkim a chcę być nikim jestem nikim lubię mieszać szyki lubię zaskakiwać lubię pogrywać lubię w tobie bywać tak to bywa ta gra jest krzywa

Dzięki tobie zrozumiałem że muszę się nawrócić i wyznawać piękno okładów z ud aksamitnych zamiast "codziennego pierdolenia o szmalu". Ten fragment jest genialny. Dzięki

Zastanawiałem się nad tymi wyrazami, ale bez nich było płasko, jak seks bez cycków. Wolałem je zachować właśnie w takiej postaci.

@henryk_bukowski Henryku, czy to znaczy że do kosza czy do zmiany?

@Monika_Myszka Dziękuję za komentarz i PW. Postanowiłem jednak przeredagować ten tekst i wrócić do tego co jest na ręcznym oryginale. Przy przepisywaniu moje teksty zwykle tracą emocję na bazie której powstały na rzecz czystej formy.

czy muszę powtarzać że cię kocham tysiąckrotnie niczym kłamstwo aby stało się prawdą znasz dobrze me zamiary na co przyoblekać to w słowa które dobrze znamy pytasz i oczekujesz że zaprzeczę kiwając głową potwierdzająco zadam ci rozkosz szukasz pretekstu by się na mnie obrazić uparcie nie możesz go znaleźć chcesz być tylko moja i tym bardziej pożądana przez innych jak przestanę cię komplementować pójdziesz na wieczorek poetycki na którym upadli poeci będą uwypuklać twoje wdzięki łechtać twój intelekt wynosić twoje ego aż po sufit prawda powtórzona tysiąc razy staje się kłamstwem nie mam tobie za złe twoich nieświadomych myśli i powtórzę na rozstanie że cię kocham

Mam wrażenie że przegadałem ten temat. Muszę dobrze przemyśleć ten utwór, bo motyw bardzo mi się podoba, a szkoda żeby się zmarnował. Dziękuję za komentarz.

noc czarna intrygująca wciąga mnie chcę ją opanować okiełznać owładnąć czuję satysfakcję słyszę ją woła mnie potrzebuje mnie oszukuje mnie idealna cisza nigdy nie daje się sobą nasycić nagle odchodzi tracę ją na zawsze OLD: lubię patrzeć na noc gdy ją widzę czuję porządanie czarna intrygująca wciąga mnie noc zaklęta w czasie jest tajemnicza nigdy nie odkrywa swojego oblicza do końca słyszę ją woła mnie potrzebuje mnie oszukuje mnie idealna cisza gdy w nią wchodzę czuję satysfakcję błogość która nie pozwala być sobą przyjemność która odbiera zmysły nie mogę siedzieć bezczynnie robi ze mną co chce w niej nie jestem lepszy ani gorszy po prostu inny trochę się jej boję ale chcę ją opanować okiełznać owładnąć rozpala mnie nigdy nie daje się sobą nasycić nagle odchodzi nie jestem w stanie jej powstrzymać kolejny raz tracę ją i wiem że już nigdy jej nie spotkam

Nie policzyłem wszystkich ale przynajmniej dwa wersy mają 10 sylab. pod dębem starym, głębokiej nory, w której gospodarz jej, leżał chory. Bo wersy inne widzę że 11, więc nie wiem czy to zabieg celowy czy nie. W przypadku wierszy rymowanych bardzo ważny jest rytm, a w tym utworze zaburzeń rytmu raczej nie rozumiem. A odnośnie bajki to mam wrażenie że trochę przypadkowa jest ta historia. Sztuka pisania wierszy z rymami polega na tym aby treść rządziła rymem a nie rym treścią.

Miłość na odległość jest piękna. Aż się ciepło robi.

Zmieniłem podział wersów, ale musiałem cofnąć zmiany. Ten utwór powstał i nie będę go już poprawiał. To był zapis tamtego momentu. Nie cofnę się przecież w czasie. Lubię kończyć wiersze strofą, która wszystko psuje. To nie jest przypadek. Dziękuję wam bardzo za komentarze.

Zakochać się - wina wiosny kochać - późnej jesieni Wydawało mi się że cię znam na wylot po latach wiem że wcale Śmiejesz się do mnie ze zdjęcia a ja głaszczę cię po nosku Zjem ci nogę Wszystko co było i będzie chcę byś więcej nie zniknęła z mojego życiorysu

Tak naprawdę to nie wiem jak zakończyć ten utwór. Seiren - gr. syreny mitologicznie - wykorzystałem ten motyw by podkreślić aspekt femme fatale. Utwór wyrósł z trochę bardziej bezpośredniego erotyka. Może to zakończenie : lubię się topić po szyję w ciemnościach zanurzać do rozkoszy aksamitnych tonąć do braku tchu docierać aż do dna leżę na brzegu wypluty przez fale i wiem że wrócę tu by walczyć z żywiołem

lubię się topić po szyję w ciemnościach zanurzać do rozkoszy aksamitnych tonąć do braku tchu docierać aż do dna znów leżę na brzegu wypluty przez fale i wmawiam sobie że nie utonę

Witam, być może wrócę do pisania. Wreszcie mam trochę samotności, tak bardzo potrzebnej w tej dziedzinie. Ten wiersz powstał przed kilkoma laty, tak właściwie przerobiłem tylko kilka wersów. Teraz widzę że dalej będę go przerabiał. Dziękuje za komentarz.

Coś ujmującego jest w tym wierszu. Tym więcej wyraża im mniej jest określony.

Wiersz bardzo minimalistyczny. Lubię takie, bo często mają nie widoczną na pierwszy rzut oka głębię, którą trzeba odkryć. Są zapisem emocji wynikającej z chwili, często dużo bardziej wartościowe dla samego autora niż dla osób je czytających. Jedyna moja uwaga, to staraj się nie używać samego słowa "krew", sam kiedyś używałem go dość często, a teraz jak przerabiam te utwory to po usunięciu tego słowa, albo zastąpieniu go innym wyrażają dużo więcej.

Ładny, ale wymaga oszlifowania. i te wielokropki trzeba by wymazać.

"skwar pustyni cień głębokiej studni" jest ostry. niestety budzi bardzo niedelikatne skojarzenia. A w zestawieniu z malarskim ujęciem świata na plecach, wywołuje uczucie obrzydzenia. "i bywa tak że tak jest" - po pierwsze powtarza się 'tak', a wcale nie musi, po drugie nic to nie wnosi. Dużo lepiej się ten wiersz prezentuje bez tych dwóch wersów... "gdyby jednak inaczej nienawistną dłonią to byłby to" - ten wers za bardzo mi się nie podoba. Myślę że trzeba się zastanowić jaka mieszanka powinna powstać z połączenia malarstwa, piękna kobiecego i żywiołów przyrody, bo to połączenie bardzo ciekawe i szkoda by marnować tak dobry temat.

Jest ok, ale rym mógł by być trochę delikatniejszy. Trzecią zwrotkę można by skompresować do jednego wersu. W ogóle nie zawiera w sobie treści. Tak właściwie w całej reszcie również ciężko dostrzec treść. W sumie to jest wiersz, na którym było ćwiczone używanie rymu. Jest jeszcze dużo pracy do wykonania, przed momentem aż taki twór będzie gotowy.

Chodzić nocą światło gaśnie słońce martwe ścieka z nieba ogień odbija się o ściany iskrzy się w oczach przechodniów ginie w poprzecznych ulicach cisza dudni po betonie chłód przemyka po bezdrożach niknie w tańcu pochodni tocząca się masa odbija się od ściany do ściany napięcie wzrasta gdy światło niknie a wsztstko milknie po dźwięku zamykanych drzwi

Świetny wiersz, bardzo bezpośredni, ale dzięki temu bardzo wyrazisty. Zastanawiam się tylko czy ostatni wers jest potrzebny. Tytuł dostatecznie dużo mówi. Tym bardziej że po takim wierszu nie potrzeba aż tak mocno moralizatorskiego stwierdzenia.

Nieczęsto piszę już dzisiaj wiersze. Nie oczekuję też od siebie aby przy takiej częstotliwości napisać coś wyróżniającego się spośród ton poezji która dzisiaj powstaje czy kiedykolwiek była opublikowana. Kiedyś starałem się wyróżniać i mój styl pisania był w pewien sposób inny, ale było to z jednej strony ciekawe, z drugiej na siłę. Cieszy mnie to, że przekaz tego wiersza jest właściwie odbierany. Podczas pisania wierszy autor powinien przeżywać niezwykle silne emocje. Nie wymuszone. Myślę jeszcze nad tym wierszem i zastanawiam się czy by nie usunąć ostatniej strofy. Dziękuję za komentarz. --------------------------------------- czuję się chory nie mam żadnych racjonalnych objawów zastanawiam się czy ty też chorujesz mam problemy ze wstaniem nie włączam budzika ale liczę że zadzwoni szaleństwo trochę mam cię dość boję się że ty też słusznie nie racjonalnie

Rzeczywiście coś jest nie tak w tym fragmencie. Chociaż miałem wrażenie że jest to najważniejsza część wiersza.

Przyjemny wiersz, tylko nie rozumiem jaki cel mają znaki interpunkcyjne. szczególnie w drugim i siódmym wersie chciał bym odebrać wiersz jak by ich tam nie było...