Śmierć taty

[Dariusz Grudziński]

Śmierć taty

Pogłaskałem Ci miękkie włosy
Dotknąłem do zimnego czoła
Oderwałem kawałek serca
I wsunąłem cicho do trumny

Słowa biły mnie w sam środek duszy
Błyskotała elektryczna świeca
Czułem tato, że jesteś jak zapach
Ulotny w cmentarnym powietrzu

Ciało Twoje jak ładne ubranie
Przykrojone do drewnianych ramek
Trochę obce bo jakby wyprane
Z duszy i ciepła które miałeś w oczach

Twoje ciepłe zmarszczki, błyszczące źrenice
Uśmiech półgębkiem, szorstki dotyk wąsów
Dłonie, zawsze suche spalone miłością
Gorące w dotyku, pamiętane od zawsze

Poznikały te żywe tętniące doznania
Posypały się zwiędłe kwiaty, na posadzkę

Żałobnik świątecznie odziany
Szurnął butami
fachowo
wkręcił w dębowe wieko
metalowe śruby

Tyle życia się nagle wylało na ziemię
A ty właśnie zsypałeś swą ostatnią chwilę
Na szufelkę życia, oślepiony łzami
Jedną ręką garstkę piasku znalazłem

Zastygłem w oderwanym kawałku ciała
Nie mam do czego go dokleić
Nagi i bezbronny
Płatek lilii na moim policzku
Nie będzie już nigdy kwiatem

[Rihtik Stempelek]

...będzie: ew. wg Jana 5, 28;29 + 11,35

[NOWA]

Bardzo osobisty, ale wzruszający, przypomina moje własne smutne przeżycia. Pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

pozwól, że pomilczę.
serio