-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 12 737
liście powoli spadają mgła
zaczyna się czaić
marzenia gdzieś po
kątach się chowają
na niebie zimne gwiazdy
wiatr do okien puka
bezdomni za ciepłym
sie rozglądają
człowiek bywa zamyślony
do minionego wraca
widzi łąki i tęcze
ptactwo rozśpiewane
coś w kościach łupie
w dłoniach ciepła szklanka
z duszą rozmawia o życiu
a nawet o śmierci
bo gdy pełna jest jesień
śmierć odważniejsza
bywa zwłaszcza dziś
gdy smutek dopada
Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 22 odpowiedzi
- 518 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 348 wyświetleń
-
- 14 odpowiedzi
- 331 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 270 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 305 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez bronmus45 · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
~~ Tenisowa superliga - panna Iga - miano GIGA; w serca nasze radość wnosi .. Wielu z nas chce tutaj prosić abyś jeszcze przez lat wiele osiągała szczytne cele .. ~~ -
-
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Sznyt kuglarski z refleksją.O poranek obudził.... podoba mi się a smakuje jak dobra kawa.....Twój wiersz. Pozdrawiam wszystkich. -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
liście powoli spadają mgła zaczyna się czaić marzenia gdzieś po kątach się chowają na niebie zimne gwiazdy wiatr do okien puka bezdomni za ciepłym sie rozglądają człowiek bywa zamyślony do minionego wraca widzi łąki i tęcze ptactwo rozśpiewane coś w kościach łupie w dłoniach ciepła szklanka z duszą rozmawia o życiu a nawet o śmierci bo gdy pełna jest jesień śmierć odważniejsza bywa zwłaszcza dziś gdy smutek dopada -
Przez Luca Jakiśtam · Opublikowano
(to się da poprawnie przeczytać odpowiednio intonując, odmiennie i silniej niż intonacja prozaiczna obecna) Jam blok mszarny bez-imieniem pełni bajek niespełnionych obcą mową dziwu piwnicznego smoka jajek złotych w maglu strzegącego z okien złotych świata dziwu odbłysłych niedostępnego niedowiarkom nienienienia szarym styropianem głuszy okrytym rozłąki z duszą cudu moich komnat i korytarzy i wind i schodów i dachów i przejść tajnych do innoty mową milczenia słońca drapiącego zmarßczki skóry mojej pod kątem ostrym jest (ciąg dalszy nie nastąpi, zamiast tego text będzie rósł, a może się i skurczy na starość, nikt nie wie; numery podadzą dni życia textu)
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się