Głusza

[olga fil]

Przysiadła przy drodze, po której
turlał się drabiniasty wóz.
Wypełniony po brzegi
spokojnym dzieciństwem,
owocami starej jabłoni.
Częstowały pół wsi i roznosiły słodką woń
od piwnicy, aż do końca zimy.

Mgła rozpraszała
czerwień słońca i dym z komina
dawał znaki. Dom rodzinny
zaprosił obcych.

Czego tu jeszcze szukam,
nie wiem.
Ułożę tylko do snu ptaki -
nikt oprócz kosów nie pamięta, że
jestem stąd

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Olgo, to naprawdę wdzięcznie "podana".. "Głusza"... ale dopatruję się błędów logicznych
i być może czegoś nie rozumiem. Słowo..turlał.. wybitnie mi nie pasuje do drabiniastego wozu..
turla się coś, co jest zaokrąglone... drabiniasty wóz z niczym takim mi sie nie kojarzy. No.. chyba,
że z górki było.. ;)
Pozbyłabym się też wielkich liter i pominęła interpunkcję, czytelnik sam sobie oddzieli
poszczególne myśli.
Fajny pomysł na .. głuszę.. te kosy.. miłe ptaszki, ale uogólniłambym, dając.. nich..
dlaczego akurat tylko kosy miały pamietać o peelce... milej będzie, jak wszystkie będą ją wspominać.
Tyle ode mnie. Serdecznie pozdrawiam... :)

[Pablo_Pikaso]

ładna próba strukturalnego, a w zasadzie technologicznego wiersza opartego o naturalizm; i nawet nie pachnie kiczem; powiedziałbym estetyzacją.
lubię takie wiersze jak schemat przewodu pokarmowego; techniczny plan intymności; kosy to ptaki które mówią (bardzo ładna metafora wyciszonej pamięci języka)
podoba mi się świat wyobraźni pamięci której nikt nie pamięta.
:D
pozdro

[maria_bard]

Jeśli wolno, wtrącę się do Twojego, Olgo, wiersza i komentarza Naty, którą, skądinąd, bardzo cenię.
Otóż - wozy drabiniaste turlają się! To prawie cytat z klasycznej literatury. Za nic nie przypomnę sobie tytułu powieści, gdzie to robią, ale - bank. Nie muszą być okrągłe. Ten czasownik znaczy tu jakąś lekkość ruchu, szybką, jakby ponad ziemią, bez oporu podłoża. Tak to odbieram:)

Dalej :

Liczba mnoga nie przeszkadza mi. To personiifikacja owoców, które częstowały sobą niejako. Podoba mi się ten pomysł.

Dalej:

dawanie znaków - zgoda z Natą:)

Dalej :)))

Autorka wybrała sobie kosy jako symbol innych ptaków. Też bym je wybrała i tak zrobiłam już w paru wierszykach (co, oczywiście nie jest żadnym argumentem:). Kocham te ptaki :) Słowo to brzmi bardziej wymownie niż ogólne :ptaki". Blisko i dotykalnie jest przy kosach. To tyle.

Wielkie litery - absolutnie się zgadzam z Natą.

Bardzo miły, pastelowy wiersz. Pozdrawiam. Elka.

[Nata_Kruk]

:)... no to niech się i ten.. turla.. to była tylko sugestia. Co do kosów, widzę, że bronisz
myśli autorki i dobrze. Najprawdopodobniej kosy i dla niej są bardzo ważnym elementem
wiersza, tamtego miejsca, ja absolutnie nic do tych ptaków nie mam... :) chciałam tylko,
żeby wszystkim innym też ckniło sie do peelki. Inne szczególiki, to nasze osobiste
spojrzenie na treść. Tyle mojego dopowiedzenia.
Raz jeszcze zostawiam pozdrowienie... :)

[krzywy olek]

dla mnie w tle tego wiersza leży Nagi Sad Myśliwskiego o przekazie tradycji kulturowej
w tym sensie wóz drabiniasty jest czysto techniczną materią języka przez którą przecieka zupa -czyli smak kultury żywej zapach jabłek wspólnoty we wspólnych namiętnościach pragnieniach i wyobraźni
i to dla mnie ciekawe, szczególnie w kontekście edukacji która ślepo wierzy w język
pozdr.

[olga fil]

Pragnę podziękować Czytelnikom
za tak wspaniałe komentarze.
Że zechcieli poświęcić swój cenny czas -
składam wyrazy wdzięczności.
Pozdrawiam Was.
Ola.

[La_Fée_Verte]

Piękny, lecz oby nigdy nie stał się rzeczywistością.
Pozdrawiam.

[Grażyna_Kudła]

Bardzo smutny, ale piękny Twój wiersz, Olgo.
Czytam nie tylko o osamotnieniu wśród "swoich". To jakby powrót duszy do rodzinnych stron, po rozstaniu się z ziemskim padołem - głusza.
Słyszałam kiedyś kosa na cmentarzu.
Pozdrawiam z plusikiem.
:)