Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zaledwie ćwierćkając ...

cezary_dacyszyn
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

maria_bard

maria_bard

Opublikowano
Opublikowano

No dobra. To ja nie będę się rozwodzić uwiedziona, tylko powiem:

jest:

krótko i rzeczowo
dowcipnie
zagadkowo - bo do uznania czytelnika - z kim gada peel (dla mnie to pożegnanie zimy, co pisze wróblowymi łapkami znaczki na śniegu :)))
no i na koniec - jest poezja:)
Pozdrawiam. Elka.

szarobury

szarobury

Opublikowano
Opublikowano

Dziękuję, Autorze, za czytanie mojego Absolutu. Wspominałem już wcześniej Tobie, że piszemy inaczej, więc nie ocenię tego utworu, bo mnie "kręci" zupełnie co innego. Nie zdobyłbym się na tak ekstrawagancką metaforykę. W tej dziedzinie pewnie tkwię jeszcze w XiX w. , chociaż nie razi mnie ona. To sie sprowadza do sposobu w jaki chcę rozmawiać z ewentualnym odbiorcą. Bo jak pisał Brodzki - kochając kogoś kochamy tak naprawdę siebie, to i pisząc wiersze, piszemy je przede wszystkim do siebie. Z sobą potrafię rozmawiać wprost pozbawiając pewnie w ten sposób czytelnika wysiłku umysłowego i błysku eureki jeśli nasunie mu się skojarzenie. Przeczytałem uczciwie dwa razy wypełniłem Twoją symbolikę swoją treścią i pozdrawiam pięknie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Boże szelmów... pobłogosław króla cz.5

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon TracyNo jasne, że należy kontynuować pisanie - jest naprawdę dobre. Nie zostawiaj mnie z niedosytem, ani tych, którzy jednak czytają! :)  @Wiesław J.K.Śliczne! :)
    • Tectosmith
      Uniesienie…

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @KOBIETA Delikatne, jasne uniesienie. „Smak bieli” i „kruchość światła” mocno zostają w wyobraźni.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Tectosmith
      W matowych piórach …

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @KOBIETA Bardzo poruszający kontrast między plastikową dekoracją a wewnętrzną prawdą. Wiersz mocny i szczery – czuć ciężar oczekiwań i tęsknotę za wolnością.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Berenika97
      Samotność

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @StarzecBardzo dziękuję za miłe słowa! Masz rację - samotność to rzeczywiście temat coraz bardziej aktualny, mimo (a może właśnie przez) wszechobecnej "łączności". Pozdrawiam serdecznie! @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję, że podzieliłeś się swoją historią - to wymaga ogromnej odwagi, zwłaszcza dla mężczyzny, bo wokół przemocy psychicznej wobec mężczyzn wciąż jest tyle milczenia i niezrozumienia. 35 lat to niewyobrażalnie długi czas. To, że udało Ci się wyzwolić i dodatkowo pomóc siostrze zobaczyć, że ona też na to nie zasługuje - to świadczy o Twojej niezwykłej sile. Często to właśnie osobiste doświadczenie pozwala nam rozpoznać i nazwać przemoc u innych. Twoja siostra ma w Tobie prawdziwego bohatera. To, że w wieku 56 lat znalazła w sobie siłę, by zacząć od nowa - z trójką dzieci, w obcym systemie prawnym, który jej nie wspiera - to dowód niesamowitej odwagi. A Ty, pomagając jej jak możesz i wierząc w nią, dajesz jej coś bezcennego - poczucie, że nie jest sama. Trzymam kciuki za Was oboje. Za Twoją siostrę w jej nowym początku i za Ciebie w drodze do życia, na które naprawdę zasługujesz. Dużo siły dla Was! @Robert Witold GorzkowskiNiestety, nie mam Instagrama ani innych mediów społecznościowych - ze względów osobistych. Ale bardzo doceniam, że mi o niej opowiedziałeś. To, że Twoja siostra ma odwagę się pokazywać, próbować nowych rzeczy jak ten program telewizyjny i budować przyjaźnie - to naprawdę wielkie kroki do przodu. Najważniejsze wsparcie, jakie dostaje, to Twoje. To, że ma brata, który ją rozumie, bo sam przez to przeszedł - to bezcenne. Życzę Wam obu dużo siły na tej drodze. I dziękuję jeszcze raz za podzielenie się swoją historią - takie głosy są bardzo potrzebne. ps. jeżeli się zgodzisz mogę zainteresować jej filmikami moich znajomych
    • Berenika97
      Na starym dachu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To wiersz, który czyta się z zapartym tchem, niemal czując ten wiatr na dachu i gęstość atmosfery. Duża ilość niezwykłych obrazów, metafor zatrzymuje, bo każda jest oryginalna i niesamowicie działa na zmysły. Zakończenie - metafora księżyca jako pęknięte jabłko nieba i struna światła, z której sączyła się cisza o smaku krwi jest absolutnie genialna. To obraz, który łączy w sobie mit (jabłko), zmysłowość (struna, sączenie) i pierwotny, niemal ofiarny wymiar (smak krwi). Jest to synestezja, która idealnie zamyka ten intensywny utwór. Zbudowałeś "kapsułę czasu" – świat poza światem, niesamowitą atmosferę, z siłą żywiołów i kontrastów. Wiersz jest niezwykle sensualny - "Twoje ciało błyszczało - złamany płomień, rozgrzane szkło" czy "w powietrzu pachniało burzą i winem" - to obrazy, które działają na wszystkie zmysły jednocześnie. ps. Zaliczyłam też kilka dachów - dach Biblioteki UW, Akademii Muzycznej w Krakowie - też zadziałały na zmysły, ale nie tak intensywnie jak na Twoim genialnym "starym dachu". :)))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...