Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

bezszelestnym szeptem
zawracam pod wiatr
w samotności zapalam
pamięć

tylko zimny i niemy głaz
wciąż ten sam
obojętny na przemijanie
śle zrudziałe tęsknoty
pośród kwiatów
drży łza

zanim strawię niedosyt
wierzę -

śpisz
wiecznym dosytem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Grażynko, proszę...dołącz - będzie raźniej!

milczeniem płonie pamięć
wracają znajome twarze
tęsknotą oplecione
wzruszamy się nadzieją
w świetle wiary -

oni odeszli
ale wciąż są obok

Cieplutko pozdrawiam :)
Buziak!
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, żeby aż "perełka"... mocno przesadzasz; ale lubię "tworzyć" klimat wokół tego, co chcę wyrazić a to święto, moim zdaniem, szczególnie potrzebuje odpowiedniej aury do zadumy i refleksji.
dziękuję, Madziu za ciepły komentarz :)

serdecznie pozdrawiam buziakiem :)
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witam serdecznie! Cieszę się, że coś jednak "zasmakowało" ...
"Reszta" jest po prostu klimatem, z którego zrodziła się owa "esencja. Trzeba coś "przeżyć", w coś się wczuć dogłębnie, aby móc to wyrazić słowem - esencja potrzebuje "wrzątku"...
Dziękuję za czytanie i komentarz.

Serdecznie pozdrawia -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech, żeby aż "perełka"... mocno przesadzasz; ale lubię "tworzyć" klimat wokół tego, co chcę wyrazić a to święto, moim zdaniem, szczególnie potrzebuje odpowiedniej aury do zadumy i refleksji.
dziękuję, Madziu za ciepły komentarz :)

serdecznie pozdrawiam buziakiem :)
Krysia

nie przesadzam, bo nie pora.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J Łyna Dopiszę- myślę że nie przetrwa, bo nawet historii nie znają jej mieszkańcy- jak powielane stereotypy. To smutne, ale tak sądzę
    • @Berenika97 Przeczytałam z wielkim zainteresowaniem. Twoje opowiadanie „Dwa światy” ma w sobie coś z cichego pomostu między przeszłością a teraźniejszością - prowadzonego mądrą ręką nauczycielki historii, ale też sercem osoby wrażliwej. Widać w nim nie tylko Twoją wiedzę, ale i intuicję. Pięknie uchwyciłaś moment, w którym prywatne spotyka się z historycznym. Bardzo podoba mi się zabieg dwóch perspektyw: Moniki i Wolfganga. To dwa spojrzenia nie tylko z różnych krajów, ale też z różnych emocji. Ona - nieco zakompleksiona, ale otwarta, z własnym dziedzictwem wojennym. On - wycofany, trochę zaskoczony Polską, ale niesie swoje rodzinne brzemię i widać, że to nie jest dla niego wycieczka turystyczna, tylko wewnętrzna podróż. Piękne jest też to, że ich spotkanie nie jest ani banalnym „romansem”, ani naiwną próbą pojednania - tylko delikatnym zetknięciem dwóch światów, które nie znają się do końca, ale już nie są sobie obce. Dialogi są bardzo naturalne, a opisy sytuacyjne i psychologiczne, subtelne. Czuć w nich tło historii, ale nie są nim przytłoczone. To ogromna zaleta. Wielkie brawa, czekam na kolejną część. I bardzo dziękuję Ci za tę opowieść.
    • Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . @Maciek.J Wzruszające strofy i Warmii, której dzisiaj takiej już nie ma.Ale dzięki twojej Poezji przetrwa i oby tak się stało . Czy ten piękny obraz w twoim awatarze to Łyna czy Limajno ?
    • Kupują (modele) szkieletów ludzkich.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...