Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Widziałem nurt rzeki tętniącej w biegu,
Niosła ze sobą istotnych spraw wiele.
Słabych chciwością topiła przy brzegu,
Innych wabiła na szczytne idee.

Kto się zawczasu poddawał prądowi,
Ratunku nie szukał w głosie rozsądku.
Do ucha szepcząc doradcy życiowi,
Spychali w kipiele w bez sensu wątku.

Gdzieś po środku tkwił mały patyczek,
Nieustraszenie opierał się fali.
Wciąż widzę jak się na wodzie kołysał,
Choć cel istnienia odmęty zalały.

Rodzime korzenie zostały w lesie,
Z nową komórką dryfuje do morza.
Gasnące nadzieje iskierką niesie,
Silny uporem jeszcze nie zgorzał.

Hej biedny sterniku, jakiś mi bliski,
Twój los przedziwny znam prawie na pamięć.
Dla ciebie z drzewa opadły już listki,
Byś na nich pływając nie osiadł na dnie.

Opublikowano

jak na moje odczucie trochę "rozdygotany" ten wiersz. ale przykładowo na piosenkę jak znalazł co raczej nie uznaję jako jego słabą stronę.
pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj, dzięki za odwiedzinki. Tak, tak... to ''rozdygotanie'' w penym sensie miało być.
To walka z przeciwnościami losu, a ten patyk... to ktoś walczący.
Co do piosenki... może.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Elu, uczucia? Tak włożyłem je i to sporo, chciałem coś skrobnąć o życiu.
W tym małym patyczku kryje się ktoś... ale to już zostawiam czytelnikowi.
Pozdrowionka... i z wody i z powietrza.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 @Annna2   to jest niezwykłe ! Z taką łatwością rozrywasz teks na strzępy żeby wydobyć jego  esencję i przesłanie autora. Robisz to z mistrzowskim wdziękiem. Z analizy Twoich komentarzy widzę, że piszesz jedynie cząstkę z tego co widzisz i odbierasz. Myślę, że to z powodu Twojej elegancji rozumu. Jesteś genialna.   Co do mojego utworu. Napisałem jego dalszy ciąg. "Kronika nowego Boga". Z nowymi elementami dzisiejszego świata. Ale z samej istoty niepowtarzalności naszego istnienia to proza bardziej sf.   Aniu. Dziękuję pięknie :)       @huzarc lubię Twoje komentarze. Są "mięsite" i zawsze z głębokim rozumieniem tekstu. To pięknie świadczy o Twojej inteligencji. Podziwiam ! Dzięki wielkie za koment. :)
    • @Migrena Trudny wiersz jak dla mnie.  Ale powiem Ci jak rozumiem - Bój nie zniszczy świata, stworzył ziemię na wieki, raczej zniszczy tych, którzy niszczą ziemię - coś jak właściciel wywali złych lokatorów. Nie lajkuję, bo nie trafia do mnie, ale byłam, czytałam  :)
    • @Annna2 To piękny, subtelny hołd dla muzyki, która ocala to, czego nie potrafi ocalić historia.
    • @Migrena Całe szczęście, że to tylko wiersz. Bardzo skoncentrowany na człowieku, aż za bardzo. Ale tak sobie myślę, że Bóg chyba nie zniszczy świata tylko ze względu na zepsutą, grzeszną ludzkość. Świat, to przecież o wiele więcej, i jest w nim przestrzeń także i na piękno. Poza tym, cóż my wiemy o świecie, skoro dane nam zostało poznać, zasiedlić i zagospodarować tylko jedną maleńką cząsteczkę dryfującą w kosmosie?  
    • @Annna2   Aniu. Wiersz jest cudowną  prawdziwą poezją, bo nie opowiada wprost, lecz sugeruje, sklejając historyczne fakty,  cytaty i emocje w spójną, hipnotyczną całość.   Piękny liryczny język, świadczy o Twojej głębokiej wrażliwości i maestrii. Jestem zachwycony tą wizją.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...