Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chciałabym znowu zobaczyć
szmaragdy oczu zamyślonych
spoglądające w moją stronę

chciałabym dotknąć ciepłej dłoni
powiedzieć jak bardzo
jak bardzo igła tęsknoty pokłuła myśli

wiem że dorosłe już twarze
ukażą nawzajem oblicza
nowych bardziej obcych ludzi

chciałabym abyś ujrzał mnie taką
jaką wykreowała mnie teraźniejszość
abyś uwierzył że dorosłam

Opublikowano

Bo ta igła ma kłuć.. to takie powracające wspomnienia, marzenia, które teraz mogą się spełnić...
też nie mam 16-tu lat tylko ciut więcej, ale tekst odbieram całkiem inaczej niż wszyscy czytelnicy... wena dotknęła rękę... coś się napisało i niech tak będzie...

Z pozdrowieniami ;)

Janina

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie chciałem aby to zabrzmiało, że się czepiam lecz utwór doprawdy uroczy. a myśli niekiedy kłują, fakt znam to z autopsji. Pomyślałem o sobie, kojarząc literatuę, wszak jest to portal literacki to np. skojarzenie z Barbarą Niechcic z ,,Nocy i dni" Marii Dąbrowskiej i jej tęsknota za sennym marzeniem, panem Tolibowskim, no tak mi się kojarzy, widno tak mam.
  • 5 miesięcy temu...
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Rzeczywiście zrobiłam błąd, ale już poprawiłam. Dziękuję Agnieszko :) Miło mi, że nastrój sie podoba. A co do spełnienia to szanse wszelkie znikły, ale to może i lepiej, bo wiele przemyślałam. Życie sie zmienia a słowo napisane pozostaje. I za to kocham wiersze :)

Pozdrawiam wiosennie :)

Janina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zgadzam się, bo geograficznie Ziemia  nie jest w centrum wszechświata, ale dla ludzi jest, czy powinna być, co sie wiążę, ze powinni ją cenić i kochać. M. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja lubię proste przesłania bo chcę wiedzieć,  co autor ma na myśli:). Pozdrawiam Tak jest, ale nie tak dawno skomentowałem wiersz, po czym napisano, że, jak zwykle, odwracam kota ogonem, Mogło tak być, bo ja bardzo wielu wierszu tu nie rozumiem i mój koment wydał się autorowi bez sensu. Pozdrowionka
    • Niech wybrzmi słowo ciche, szepczące, przeplecione aksamitną duszą, gdzie marzenia nigdy nie gasną — wiecznie trwają, nieskończone! Nie pomijaj wykrzykników — niech żyją w dni wpisane, jak w książki; nie krzyczące, że czegoś zabrakło, lecz mające litość po kropce, delikatne — jak ciszy oddech. Naucz mnie nowych liter; tamte — już wyświechtane — zużyły się bez pytań, w jedno długie zdanie, przez przecinki wyśmiane. Opowiedz mnie raz jeszcze — stroną nieporwaną, gdzie w ciszy anioł umiera, próbując przepisać życie na historię nową.
    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...