Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

I gdy tak leży z sił opadła
Brakiem tchu, do podłoża przybita
Okryta zmurszałym poczuciem winy
Odcięta od duszy, wciąż szepcząc jeszcze
Skowytem nagłym oznajmi bram niebios upadek
Grzechu własnego brzemię, które więzi dwoje
Spaja i łączy na wieczność, choć rozrywa duszę
Gdy ranek nadejdzie, gorzki smak poczuje
Wybuch bolesny wspomnienia zbudzi
Krwawej jutrzence pokłony złoży
Świat niebawem zapomni.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...