Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ponieważ nikt nie powiedział dobranoc,
nie śpię.

oczy już poszukały azylu w cudzych historiach,
zmyślonych jeszcze bardziej niż moja.

intelekt brodzi w znakach cudzego talentu
łączenia symbolu i metafory.

zmysły odpoczywają w satynie cudzej pościeli,
gorącej od niedawnych doznań wymyślonych ludzi.

jakże współczuję bohaterce powieści.
jakże nie potrafię jej zrozumieć.

wiem o niej wszystko.
i tym różnimy się od siebie.

i tylko tym.

Opublikowano

Aniu. Co tu mówić? Masz talent. To proste. Jeszcze trochę i wszyscy zaczniemy wieczorami brodzić po kolana w twoich metaforach, pełni poczucia, że nasza wyobraźnia nie sięga ci do pięt. I tym będziemy się od siebie różnili. Tylko tym :-))) pozdr. a

Opublikowano

Długo, dłużej, najdłużej - zimowe wieczory...
Każda cząstka o tym samym i prawie tak samo. Sama końcówka wiersza nie czyni.
X., cóż z tego, że to jest ciekawe, sprytne...
"intelekt brodzi w znakach cudzego talentu
łączenia symbolu i metafory."
skoro nieodkrywcze i popsute (sic!) piętrową kombinacją na abstraktach (brodzenie w znakach talentu)
Czy już nie pora, na przedwiosenne anoreksje (słowne)?
Miłego dnia

Opublikowano

Dawnieju:

Masz rację, jak zwykle. Anoreksja? Nie ma mowy! Ja jestem jak dziewczyny Rubensa. Moje wiersze - także. Pomyślę. "Ja jeszcze z wiosną się rozkręcę, ja jeszcze z wiosną..."

Cieplutko,

Para:)

Opublikowano

pozwoliłem sobie na parafrazę, bo to przecież warsztat:)


nie powiedział dobranoc
więc nie zasnę

oczy już znalazły się w cudzych historiach
zmyślonych bardziej niż moja

myśli już brodzą w symbolach i metaforach
zmysły szaleją w cudzej pościeli

jakże zazdroszczę bohaterce powieści
jakże chciałabym ją zrozumieć

nic o niej nie wiem
i tym różnimy się od siebie
--------------------------------------------------------
Pozdrawiam Panią Anię :)

Opublikowano

świetny wiersz Aniu, nie wiem dlaczego zaciekawiła mnie pierwsza fraza
"ponieważ nikt nie powiedział dobranoc,
nie śpię."...hm...może stąd moja bezsenność?pozdrawiam!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Twój ślad błądzi wciąż przy mnie. Kolejny już raz pytam niebo o sens. Jeśli możesz to proszę powiedz, gdzie naprawdę jesteś. Chyba nie wątpisz, że są chwile w których próbuję cię odnaleźć. Wiem, to przecież niewykonalne. Tak dosłownie. Gdzie twój świat. Skąd mam to wiedzieć. Wybacz. Ja tylko tak. Chyba mnie znasz na wylot. Czasem pytam za dużo a innym razem olewam co ważne, parodią sensu namiastek.   Tak bardzo chciałbym cię zrozumieć nie bacząc na to, czym obdarzył mnie los. Wcale nie gniewam się na ciebie. Nie potrafię nawet, lecz czasami trudno jak cholera, więc proszę powiedz, gdzie te twoje niebo, w zwątpieniu chwil. Wiem, że nie dźwigam więcej niż mogę unieść. Chcę wierzyć, że każdy ma swój ciężar, dopasowany do możliwości. Rozumiem to, ale czasami tak po prostu brakuje zwykłych ludzkich sił.   Póki co, zdarza się ciemność w środku dnia. Dlaczego każesz mi błądzić. Po omacku natrafiać na to, co rujnuje umysł niczym żelazna kula, ściany samotnego domu. Czy mam życie zostawić, uciec sobie stąd? Tylko dokąd, skoro nawet śmierć tego nie zapewnia. Tak się nie da. Zniknąć zupełnie. Tu i tam. Absolutnie.   Jeżeli mnie słyszysz, to musisz przyznać, że w tej kwestii nie miałem wolnej woli. Taka niestety prawda. Nie mogłem zdecydować przed swoim narodzeniem, czy chcę zaistnieć na tym świecie. Takim, a nie innym. A może jednak podjąłem decyzję w jakiś niepojęty sposób, tylko nie jest mi dane o tym pamiętać. Myślę czasami poprzez pryzmat cierniowych marzeń. W tej krainie mego snu, chcę uwierzyć, że wydarzy się cud.   A z drugiej strony widzę w zwierciadle nadziei cień, taki prawdziwy, że aż oczy bolą mnie. Czy bywa tak, że to co zasłania światło, jest ważniejsze od blasku, który może oślepić. Dręczą myśli te, czy to znowu nie sen. A jeśli nie? Czy ujrzę kiedyś świt poza zrozumieniem, lecz mimo wszystko pojmując gdzie jestem, dlaczego i jaki to ma sens? Nie tylko dla mojej świadomej tożsamości. Dla każdej. Jako myślącej odrobiny universum. Takiej małej jak punkt.    
    • @Migrena Oj, dziękuję, a Aluś ma znowu chory komputer, a w tablecie piszę tak że 20 razy wolniej i w ogóle mnie nie słucha, koszmar! @Marek.zak1

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ech, no właśnie, że nie wiadomo, ale nie będę o tym myśleć, bo się boję :) Dziękuję, Marku.
    • @lena2_   dzięki Lena. serdeczności :)  
    • @lena2_   liryczne westchnie wyrażające bolesny nadmiar niewykorzystanej czułości.    pozostaje ona niezaspokojona i kończy się zmarznięciem w obliczu braku realnego dotyku.   bardzo piękny, emocjonalny wiersz :)    
    • @Alicja_Wysocka   Aluś. podziwiam Cię za Twoją wrażliwość :)   fantastyczny jest Twój wiersz.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...